Μέρες και χρόνια έψαχνα να βρω την Ευτυχία,
και ως εκ τούτου έχασα την κάθε ησυχία.
Το θέμα αντιμετώπισα, θα πω, εγωιστικά,
κι όμως τ’ αποτελέσματα απογοητευτικά!
Απρόσμενη επίσκεψη μια νύχτα στο όνειρό μου,
ήρθε η Κυρά και ξάπλωσε στο δεξιό πλευρό μου.
Καλά, καλά δεν πρόλαβα να κάνω ερωτήσεις,
και άρχισε αυθόρμητα να δίνει απαντήσεις.
«Αδύνατο να επισκεφτώ τον κόσμο αυτό που ζείτε.
Χειρότερο απ’ τα μούτρα σας, γι’ αυτό να τον χαρείτε.
Δεν τον αντέχω ούτε λεπτό, μα πώς να ανασάνω,
και μόνο που το σκέφτομαι, το νου μου τώρα χάνω.
Οι φίλες μου όλες έφυγαν, μονάχη πώς να ζήσω,
χωρίς Αγάπη και Χαρά, Ειρήνη ν’ αντικρίσω.
Ακόμα και η οικογένεια μπάχαλο έχει γίνει,
ουδέν καλό μες στη ζωή ορθό δεν έχει μείνει.
Δική σας η ευθύνη που δεν μπορώ να έρθω,
και κάθομαι περίλυπη χρόνια απ’ την πόρτα έξω».
Αυτά μου είπε η Κυρά και ύστερα εχάθη.
Με άφησε εμβρόντητο στου ύπνου μου τα βάθη.
Κ. Καραγιαννίδης 23 - 02 - 2025
