Σαν σήμερα, πριν 162 χρόνια, αναγορεύεται Βασιλεύς των Ελλήνων ο Γεώργιος Α'.
Στις 18 Μαρτίου 1863, ο πρόεδρος της προσωρινής ελληνικής κυβέρνησης, Ζηνόβιος Βάλβης, ανακοίνωσε στην Εθνική Συνέλευση ότι...
η Διπλωματική Επιτροπή των τριών Μεγάλων Δυνάμεων πρότειναν ως Βασιλιά των Ελλήνων τον δευτερότοκο υιό του Πρίγκιπα Χριστιανού Θ′ της Δανίας, Πρίγκιπα Χριστιανό-Γουλιέλμο-Φερδινάνδο-Αδόλφο-Γεώργιο.
Η Εθνοσυνέλευση αποδέχεται την πρόταση και με ψήφισμα που έγινε δεκτό από όλα τα μέλη της αναγόρευσε τον νεαρό Πρίγκιπα της Δανίας ως Συνταγματικό Βασιλέα των Ελλήνων, υπό το όνομα «Γεώργιος Α′ Βασιλεύς των Ελλήνων». Η Συνέλευση αμέσως εξέδωσε το ακόλουθο ψήφισμα:
H εν Αθήναις Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσις:
α). Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν-Γουλιέλμον- Φερδινάνδον-Αδόλφον-Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του Πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν Βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α′ Βασιλεύς των Ελλήνων.
β). Οι νόμιμοι διάδοχοι αυτού θέλουσι πρεσβεύει το Ανατολικόν Ορθόδοξον δόγμα.
γ). Τριμελής επιτροπή εκλεχθησομένη υπό της Εθνοσυνελεύσεως θέλει μεταβεί είς την Κοπεγχάγην και προσφέρει αυτώ εν ονόματι του Ελληνικού Έθνους το Στέμμα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στο Ψήφισμα αυτό ο Γεώργιος αποκαλείται Βασιλεύς των Ελλήνων (Roi des Hellenes) και όχι Βασιλεύς της Ελλάδος (Roi de Grece), όπως ονομαζόταν ο Όθων, παρά τις διαμαρτυρίες της Υψηλής Πύλης για την προσηγορία αυτή, που σήμαινε ότι ο Γεώργιος θα ήταν βασιλιάς όχι μόνο των κατοίκων της Ελλάδος, αλλά και όλων των Ελλήνων, όπου κι αν βρίσκονταν, έτσι ώστε να υπάγονται και οι αλύτρωτοι Έλληνες.
Στις 12 Απριλίου 1863, κατέφθασε στην Κοπεγχάγη η Ελληνική Αντιπροσωπεία αποτελούμενη από το Ναύαρχο Κωνσταντίνο Κανάρη, τους Θρασύβουλο Ζαΐμη και Δημήτριο Γρίβα καθώς και βοηθητικά μέλη για να προσφέρει το ελληνικό στέμμα στο νεαρό Γεώργιο. Στις 25 Μαΐου, κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής στα ανάκτορα του Κρίστιανμποργκ, τα μέλη Ελληνικής Αντιπροσωπείας πρόσφεραν το στέμμα της Ελλάδος στο Βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκο, που το παρέλαβε για λογαριασμό του ανιψιού του, που στεκόταν δεξιά του, μέσα στη λαμπροστολισμένη αίθουσα του θρόνου.
Ιδιαίτερα συγκλονιστική ήταν η απάντηση του Γεωργίου Α′ σε προσφώνηση του Κωνσταντίνου Κανάρη, κατά τη διάρκεια της τελετής: «Σκιρτά η ψυχή μου εξ αγαλλιάσεως – τόνιζε ο Γεώργιος – διότι δέχομαι σήμερα τους αντιπροσώπους του ελληνικού έθνους και συγκινούμαι βαθέως ακούων αυτούς εκ στόματος ανδρός, του οποίου το ένδοξον όνομα μένει αναποσπάστως συνηνωμένον με την αναγέννησιν της Ελλάδος… Γεννηθείς και ανατραφείς εις τόπον όπου η νόμιμος τάξις, συμβαδίζουσα με την αληθή πολιτειακήν ελευθερίαν, ανήγαγεν εις καρποφόρον ανάπτυξιν, κομίζω δίδαγμα το οποίον θα μείνη ανεξάλειπτον εις την μνήμην μου και θ’ αποτυπώση εις την καρδίαν μου το έμβλημα του βασιλείου της Δανίας: Ισχύς μου η αγάπη του λαού».
Ένας εκ των καλυτέρων βασιλέων ...
Αιωνία του η μνήμη...
Β.Β.
