Σε έκτακτη δημόσια συνεδρία της ΑΣΟΕΕ, σαν σήμερα 26 Απριλίου 1957, ο Βασιλεύς Παύλος αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας. Ο Βασιλεύς στην ομιλία του μεταξύ άλλων θα πεί:
"Εἶμαι εὐτυχὴς ἱστάμενος ἐπὶ τοῦ βήματος τούτου, τοῦ ἀκτινοβολοῦντος ἐπὶ ἀνωτάτου ἐπιπέδου τὰς γνώσεις καὶ τοὺς καρποὺς τῆς ἐρεύνης περὶ τὴν πρακτικὴν πλευρὰν τῆς ἀνθρωπίνης διανοήσεως.
Η νέα αὕτη ἀναγνώρισις τῆς στοργῆς καὶ τῶν προσπαθειῶν μου ὑπὲρ τοῦ Λαοῦ μου μὲ πληροῖ εὐγνώμονος χαρᾶς.
Κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην, ἐντὸς τοῦ πνευματικοῦ τούτου χώρου, αἰσθάνομαι ἐπιβλητικὴν τὴν συμπαράστασιν τοῦ ὑψηλόφρονος καὶ φιλοπόνου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Εἶμαι βαθύτατα εὐγνώμων πρὸς τὸν Ὕψιστον διότι ηὐδόκησε νὰ μὲ τοποθετήσῃ ἐπὶ κεφαλῆς τοιούτου Λαοῦ, φύλακα τῶν δικαιωμάτων του καὶ ἀκοίμητον ἐργάτην τῆς εὐτυχίας καὶ τῆς προόδου
Εἶμαι εὐγνώμων πρὸς τὴν ᾿Ανωτάτην Σχολὴν Οἰκονομικῶν καὶ Εμπορικῶν Ἐπιστημῶν διὰ τὴν σημερινὴν τιμητικὴν πρὸς ἐμὲ διάκρισιν. Πολύ περισσότερον ὅμως εἶμαι εὐγνώμων διότι θεωρῶ τὴν διάκρισιν αὐτὴν ὡς ἐκδήλωσιν τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀντιλήψεως ὅτι εἰς ὅλας τὰς προσπαθείας αὑτῆς ἡ Σχολὴ ἔχει ὡς κίνητρον καὶ σκοπὸν τὴν πρόοδον καὶ τὴν εὐτυχίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Πρὸ τριετίας, εἰς τὸ Πανεπιστήμιον ᾿Αθηνῶν, ὡμίλησα περὶ τῆς ἐννοίας τῆς Ἑνότητος, περὶ τοῦ ἑνιαίου ὅλων τῶν πραγμάτων, ὡς μᾶς ἀποκαλύπτεται ὑπὸ τῆς ἐπιστήμης.
᾿Αργότερον, εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης, ἀνέφερα τὴν ἔννοιαν τῆς ᾿Αγάπης, ἀποτελούσης μετὰ τῆς Ἑνότητος μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ἀλήθειαν, τὴν ὁποίαν μὲ φιλοσοφικὴν καὶ ἐπιστημονικὴν σκέψιν συλλαμβάνομεν ὡς Ἑνότητα, μὲ χριστιανικὴν δὲ σκέψιν ὡς Αγάπην.
Σήμερον μὲ ἀπασχολεῖ πρακτικώτερον θέμα: τὸ τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Εἶναι δὲ ἐκπληκτικὸν ὅτι ἐνώπιον τοῦ μελετητοῦ τῶν συνθηκῶν καὶ τοῦ τρόπου τῆς αὐξήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἐθνικοῦ Εἰσοδήματος καὶ τῆς δικαίας αὐτοῦ κατανομῆς, ἐνώπιον τοῦ μοχθοῦντος διὰ τὴν ἀνύψωσιν τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τοῦ ῾Ελληνικοῦ Λαοῦ, ὀρθοῦται καὶ πάλιν, φωτεινὴ καὶ ἐπιβλητική, ἡ ἔννοια τῆς ᾿Αγάπης καὶ τῆς Ἑνότητος. ῎Ανευ αὐτῶν οὐδεμία πρόοδος εἶναι πραγματική.
Μὲ λύπην διαπιστώνω ὅτι, παρὰ τὰς φιλοτίμους προσπαθείας ὅλων τῶν μεταπολεμικῶν Κυβερνήσεων καὶ τὴν σημειωθεῖσαν πρόοδον, τὸ βιοτικὸν ἐπίπεδον τοῦ Λαοῦ μου εἶναι ἀκόμη χαμηλόν. Πλὴν αἰσιοδοξῶ, διότι γνωρίζω ὅτι αἱ δυνατότητες αὐτοῦ ἐπιτρέπουν ὄχι μόνον τὴν βελτίωσιν τοῦ βιοτικοῦ του ἐπιπέδου ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπόκτησιν σχετικοῦ πλούτου.
῾Ο ἐκλεκτὸς Ἑλληνικὸς Λαός, ἐπὶ πλέον τῶν ψυχικῶν καὶ πνευματικῶν προσόντων του, εἶναι προικισμένος μὲ λιτότητα, τιμιότητα, ἐργατικότητα καὶ μεγάλην ἱκανότητα. Αἱ διαπιστώσεις αὗται καθιστοῦν βέβαιον ὅτι ἡ ἀπόκτησις ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἱκανοποιητικοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου είναι απλώς ζήτημα χρόνου. Ἐδῶ ὅμως ἐμφανίζεται ἡ εὐθύνη ἐμοῦ καὶ τῶν δημοκρατικῶν
ἡγητόρων τοῦ Λαοῦ, ὡς καὶ τοῦ ἀνωτάτου τούτου Εκπαιδευτικοῦ
Ἱδρύματος....
B.B.
