Αριστοφανικό χρονογράφημα του Γιώργου Πιπερόπουλου
Αναδρομή στον Ιούλιο, όχι του 1965 αλλά του 2015 κάνω σήμερα και έχω λόγους να το κάνω.
Θυμάμαι την 27η Ιουνίου 2015 όταν...
ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρότεινε να γίνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ το οποίο ενέκρινε η Βουλή των Ελλήνων την επόμενη μέρα 28 Ιουνίου και το οποίο διεξήχθη στις 5 Ιουλίου…
Το 61% των Ελλήνων, Ιούλιο του 2015,ψήφισαν ΟΧΙ αλλά ο κ Τσίπρας (άγνωστο γιατί) διάβασε το Λαϊκό ΟΧΙ ως…ΝΑΙ!…
Ήμαρτον Κύριε!...
Ξαφνικά Παρασκευή 27 Ιουνίου, 2025 εξαιτίας του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ λέγεται ότι «υποχρεώθηκαν»να παραιτηθούν 1 Υπουργός, 3 Υφυπουργοί και 1 Γενικός Γραμματέας…
Μεθαύριο Τετάρτη 2 Ιουλίου παρουσιάζει στην Αθήνα το βιβλίο της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» η κ Μέρκελ, πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, η οποία προστατεύοντας τα συμφέροντα των δικών της Τραπεζών επέβαλε σε εμάς τους Έλληνες 2 ειδεχθή ΜΝΗΜΟΝΙΑ (το 3ο το υπέγραψε ο κ Τσίπρας ο οποίος, ως υποψήφιος, είχε δηλώσει ότι μόλις γινόταν Κυβέρνηση θα τα ακύρωνε με ένα απλό Νόμο και θα έσκιζε τη σελίδα όπου ήταν γραμμένα τα προηγούμενα δύο).
Με την ίδια ευκολία με την οποία ο κ Τσίπρας έκανε το ΟΧΙ ΝΑΙ άλλαξε και την φράση που είχε εκστομίσει:
«ΚυρίαΜέρκελgohome»μετατρέποντάς την σε «Κυρία Μέρκελwelcome»…
Άραγε στην παρουσίαση του βιβλίου της κ Μέρκελ θα είναι παρών ο κ Τσίπρας;
Λέγετε ότι θα έχουμε εκλογές το 2025 αντί του 2027 καθώς ήδη βλέπουμε κινήσεις του κ Σαμαρά στα Δεξιά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη και του κ Τσίπρα στα Αριστερά της…
Φίλοι και εχθροί, όχι μόνο στο παρελθόν, αλλά και τώρα, μας χαρακτηρίζουν ως έναν ιδιόμορφα «περίεργο» Λαό, ικανό να σκαμπανεβάζει ανάμεσα σε ναδίρ και ζενίθ εν ριπή οφθαλμού, επιδεικνύοντας συμπεριφορές που θυμίζουν «Ελβετικές αγελάδες.
Στα παιδικά μας κιόλας χρόνια μάθαμε εμείς, συνέχισαν τα παιδιά μας αλλά δυστυχώς ΔΕΝ συνεχίζουν να μαθαίνουν τα εγγόνια μας για τον «Χρυσό Αιώνα» του Περικλή, για τη γέννηση της Δημοκρατίας ως πολιτικό σύστημα που οι Λαοί ολόκληρης της γης εφαρμόζουν ή αγωνίζονται ενάντια σε αυταρχικά καθεστώτα ελπίζοντας ότι θα έρθει η ημέρα να την εφαρμόσουν ως πολίτευμα στις χώρες τους.
Τον ίδιο εκείνο «χρυσό αιώνα» λέγεται ότι στην Αθήνα «εφευρέθηκαν» και τα αποκαλούμενα «νευρόσπαστα» (κούκλες ή αγαλματάκια που η κίνησή τους γινόταν με το τράβηγμα κορδονιών δεμένων στα άνω και κάτω άκρα τους).Από την Αθήνα και τη Ρώμη το σύγχρονο κουκλοθέατρο και οι «μαριονέτες» του έγραψαν λαμπρές καριέρες στη διασκέδαση παιδιών και ενηλίκων σε Ευρώπη και Αμερική.
Τα αρχαϊκά «νευρόσπαστα»είναι οι σύγχρονες «μαριονέτες» του κουκλοθέατρου με παραστάσεις που συγκινούν μικρούς και μεγάλους. Το κλασικό κουκλοθέατρο με «νευρόσπαστα», δηλαδή μαριονέτες, και το γνωστό «πολιτικό θέατρο» (το ελληνικό μερικοί το χαρακτηρίζουν και ως «θέατρο του παραλόγου») έχουν τελικά ένα σημαντικό, λειτουργικό και εκ των «ων ουκ άνευ…» σημείο αναφοράς:
Τα «νευρόσπαστα» (μαριονέτες) δίνουν την παράσταση με χορό, περπάτημα, αγκαλιές και μαλώματα, αλλά τις κινήσεις τους τις ελέγχουν και τις επιβάλλουν (χωρίς να γίνονται ορατοί) εκείνοι και εκείνες που κρατούν στα χέρια τους τα «κορδόνια» από τα οποία «εξαρτώνται» οι μαριονέτες!…
Δεν ξέρω εάν ήταν θέμα «ειρωνείας της Τύχης» ή απλώς μια ιστορική σύμπτωση το γεγονός ότι τα «νευρόσπαστα» εμφανίστηκαν στην Αθήνα την εποχή της γέννησης και εφαρμογής της Δημοκρατίας ως αρίστης ποιότητας πολιτεύματος.
Οι συνάδελφοι ιστορικοί και φιλόλογοι έχουν εντοπίσει αναφορές του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη που θεωρούσαν και εμάς τους θνητούς ως «νευρόσπαστα», ως μαριονέτες, στα χέρια των θεών που μας «έπαιζαν» για δική τους ικανοποίηση και με δικούς τους στόχους…
Στην Ελλάδα μετά τηνπαταγώδη κατάρρευση της 5-ετούς θητείας «πρώτης φοράς αριστερά» κυβέρνησης, στην Ελλάδα της «μετάcovid-19» πενταετούς Κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, με συμμετοχή πολλών Κέντρο-Αριστερών πολιτικών βιώνουμε μια πρωτόγνωρη παράσταση στοελληνικό πολιτικό κουκλοθέατρο όπου πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες λειτουργούν με γνώμονα το 41% που σαφέστατα έχει μειωθεί στο μισό...
Σε κάθε χώρα του πλανήτη, όπως και στην πατρίδα μας, υπάρχουν τα σχετικά σενάρια (μερικοί τα κατατάσσουν στις θεωρίες της συνωμοσίας και στον κόσμο της παράνοιας, ενώ άλλοι «δείχνουν» ευεργετημένους με συμβόλαια, παροχές, μίζες και μυθικά πλούτη) που θεωρούν ότι στο παλκοσένικο της πολιτικής ζωής οι πολίτες ως θεατές βλέπουν τις κινήσεις και ακούνε τους διαλόγους ανάμεσα στις «μαριονέτες», τα σύγχρονα αυτά «νευρόσπαστα» (όπως τα παιδιά μας παρακολουθούν γοητευμένα κάποια παράσταση σε κουκλοθέατρο).
Ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια, πρωτοσέλιδα εφημερίδων και περιοδικών και κάμερες στα σύγχρονα Κοινοβούλια διαφόρων χωρών θυμίζουν σε πολλούς παραστάσεις σύγχρονου πολιτικού κουκλοθέατρου.
Ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης, καθοδηγούμενο από τα ΜΜΕ, πείθεται ότι οι διάλογοι, οι διαξιφισμοί, οι μεγαλοστομίες και οι βροντόφωνες αντιδικίες είναι «αυθεντικά», ενώ ένα άλλο τμήμα της κοινής γνώμης θεωρεί ότι «καθοδηγούνται» από κάποιους και κάποιες που τελικά κερδίζουν μυθικά ποσά από τις πολιτικές θεατρικές παραστάσεις.
Πολλοί πιστεύουν ότι κάποιοι, κλεισμένοι σε ακριβές σουίτες, καπνίζουν πούρα Αβάνας και πίνουν πανάκριβες σαμπάνιες και παίζουν στα δάκτυλά τους τα κορδονάκια που ελέγχουν πολλές από τις μαριονέτες που μιλάνε, διαπληκτίζονται, μαλώνουν και χορεύουνε…
Τελικά οι πολίτες στα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα, καθώς παρακολουθούν τις παραστάσεις στα πολιτικά κουκλοθέατρα, εμπλέκονται σε συναισθηματικές αντιπαλότητες, που απορρέουν από την επιλογή και ταύτιση με κόμματα και με τα κυρίαρχα χρώματα του κόκκινου, μπλε, πράσινου ή με συνδυασμούς των τριών.
Οι πολίτες αναλώνονται ακολουθώντας «ηγέτες» και εγκλωβίζονται στα κομματικά «μαντριά», ενώ εκείνοι και εκείνες που κρατούν τις άκρες των κορδονιών απολαμβάνουν τα «λάφυρα» των επιδέξιων «κινήσεών» τους, που προσδιορίζουν τις συμπεριφορές των «νευρόσπαστων» στην πορεία ανέλιξης προς την ΕΞΟΥΣΙΑ.
Κάθε φορά που τα δικά τους «νευρόσπαστα» κυριαρχούν, διασφαλίζοντας την επιβολή των επιθυμιών τους στις λαϊκές μάζες, «δανειστές» εκτός και «χορογράφοι» εντός Ελλάδος ανάβουν πούρα Αβάνας πίνοντας πανάκριβες σαμπάνιες.
Στην Ελλάδα της τρόικας, συγνώμη ξεχάστηκα εννοώ των «θεσμών», της λιτότητας, ακρίβειας και των συσσιτίων, εμείς οι «πολίτες – θεατές», γοητευμένοι από πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες του πολιτικού «κουκλοθέατρου», στις ουρές για να εισπράξουμε μειωμένους βασικούς μισθούς, κουτσουρεμένες συντάξεις και υποτιμητικά επιδόματα ανεργίας και να κουνάμε το μαντήλι του αποχωρισμού σε παιδιά, εγγόνια και ανίψια που φεύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερες αμοιβές για την προσφοράτων γνώσεων και των ταλέντων τους και «εξυπηρετούν» την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία που ανακοινώνει:
Ω,του Θαύματος, miracolo-miracolo, «μείωση ποσοστών ανεργίας!...»
Εάν ευχηθώ εκείνοι και εκείνες που ελέγχουν τα «νευρόσπαστα» της Ελληνικής πολιτικής μας ζωής μια μέρα να πνιγούν από κάποια γουλιά ακριβής σαμπάνιας ή από καπνό ενός πούρου Αβάνας θα θεωρηθώ ΑΓΕΝΗΣ;
