 |
| ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ |
Χρήστος Καπούτσης
Η πολιτική δεν είναι μόνο αριθμοί, καμπάνιες, δημοσκοπήσεις και πρόσωπα με θέση VIP στα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, αλλά είναι και μνήμη, ευθύνη, λογοδοσία και ιδεολογική συνέπεια. Όταν μια παράταξη απαρνείται την ιστορία της, διαγράφει τους ανθρώπους που τη στήριξαν και υποτάσσεται στην τεχνοκρατική φενάκη της επικοινωνιακής διαχείρισης, τότε μετατρέπεται σε ένα πολιτικό κέλυφος χωρίς πυρήνα, «ένα πουκάμισο αδειανό».
Η κυρία Μπακογιάννη, έπειτα από την ήττα, αποχώρησε από την ΝΔ. και ίδρυσε τη «Δημοκρατική Συμμαχία» (Νοέμβριος 2010), η οποία δεν κατάφερε να εισέλθει στη Βουλή (2,55% στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012). Η ίδια, έκτοτε, επιτίθεται πολιτικά στον Αντώνη Σαμαρά, χαρακτηρίζοντάς τον «προδότη της Παράταξης», παρότι η κ. Ντόρα αποχώρησε ηττημένη και πικραμένη από τη ΝΔ.
Η ειρωνεία είναι, ότι ο Σαμαράς, το 2013, ήταν εκείνος που ανέδειξε για πρώτη φορά σε κυβερνητική θέση τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τοποθετώντας τον στο κρίσιμο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ωστόσο, το 2021, ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός διέγραψε τον πολιτικό του ευεργέτη, όταν εκείνος διαφώνησε δημόσια με την κυβερνητική γραμμή στα ελληνοτουρκικά και τη στρατηγική «κατευνασμού» που προωθούσαν οι Γεραπετρίτης-Μητσοτάκης και επιμένουν…
Ο Σαμαράς είχε ήδη προειδοποιήσει, από το βήμα του Συνεδρίου της ΝΔ (Δεκ. 2019), για τον κίνδυνο συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και για τη λανθασμένη στρατηγική προσφυγής στη Χάγη. Η τουρκολιβυκή συμφωνία (Νοέμβριος 2019), η ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και η διαρκής διολίσθηση σε θέσεις «χαμηλής κυριαρχίας» δικαίωσαν πολιτικά τις θέσεις του πρώην Πρωθυπουργού.
Και όμως, το τίμημα για την υπεράσπιση των εθνικών γραμμών δεν ήταν η αποδοχή, αλλά η διαγραφή του. Είναι πολλοί που αναζητούν τα πραγματικά αίτια της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά, σε διάφορα επιστημονικά πεδία της κοινωνιολογίας και της ψυχοπαθολογίας. Η πράξη διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι απλώς προσωπική ρήξη. Αποτελεί καταγγελία του πολιτικού ήθους και της αποσάθρωσης της ιστορικής μνήμης. Η ΝΔ, αντί να λειτουργήσει ως παράταξη συνέχειας, επιλέγει τον δρόμο της προσωπικής κυριαρχίας, διαγράφοντας πρόσωπα που συγκροτούν τον ιστορικό της κορμό.
- Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού/σύνταξης στον δημόσιο τομέα (Ν. 4093/2012).
- Επιβολή ΕΝΦΙΑ (Ν. 4223/2013), που ενώ παρουσιάστηκε ως «έκτακτος», παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα.
- Διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ με το περιβόητο «μαύρο» (11 Ιουνίου 2013).
Ο Βύρων Πολύδωρας, πρώην Πρόεδρος της Βουλής, διαγράφηκε επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει τον ΕΝΦΙΑ και να υπερασπιστεί τις κοινωνικές αντοχές των πολιτών. Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη (2019–) αντιμετωπίζει πλήθος καταγγελιών για αδιαφάνεια, συγκάλυψη και θεσμική εκτροπή, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, όπως:
- Η τραγωδία των Τεμπών (2023) ανέδειξε το βάθος της διοικητικής αποδιάρθρωσης του κράτους, του κομματισμού και παρωδίας των θεσμών της Βουλής όπως εξεταστικές επιτροπές, αλλά και το σημαντικότερο, την διείσδυση της Κυβέρνησης στα άδυτα της Δικαστικής ανεξαρτησίας.
- Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ (2023–2025), με διαχείριση επιδοτήσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, αποτελεί υπόθεση διασπάθισης με πιθανές ποινικές διαστάσεις, στην οποία πρωταγωνιστούν πρωτοκλασάτα στελέχη του Κυβερνώντος κόμματος. Αγρότης δικαιούχος επιδότησης που έλαβε ψιχία, δήλωσε στην τηλεόραση «αυτοί, έχουν κλέψει και τα παγκάρια από τις εκκλησίες», αξεπέραστη λαϊκή θυμοσοφία.
- Οι παρακολουθήσεις πολιτικών, στρατιωτικών και δημοσιογράφων μέσω ΕΥΠ και Predator (2021–2023) αποδόμησαν πλήρως την έννοια «κράτους δικαίου» περιφρονώντας κατοχυρωμένα ατομικά και συνταγματικά δικαιώματα.
Πρόκειται για κυβέρνηση που έχει μετατρέψει την παράταξη σε προσωπικό
μηχανισμό εξουσίας, με επικοινωνιακή επένδυση, αλλά χωρίς πολιτική
ψυχή. Η ΝΔ σήμερα δεν είναι παράταξη, είναι εταιρικός φορέας διοίκησης,
με το ιδεολογικό DNA σε αποσύνθεση.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ιδεολογικής αποσύνθεσης και πολιτικής
απροσδιοριστίας, ένα ενδεχόμενο που συζητείται με αυξανόμενη ένταση
είναι η ίδρυση νέου κόμματος από τον Αντώνη Σαμαρά.
Ίσως, να μην είναι μία πράξη πολιτικού εγωισμού ή προσωπικού ρεβανσισμού, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Δεν αποκλείεται, ως πιθανό ενδεχόμενο, να αφορά την ανάγκη ιδεολογικής και πατριωτικής ανασυγκρότησης του δεξιού χώρου, ο οποίος σήμερα έχει απορροφηθεί από τεχνοκρατική αλαζονεία και πολιτικό καιροσκοπισμό, που θρέφει τη κοινωνική σήψη, τη διαφθορά, ως απότοκος του φαύλου κομματισμού.
Όπως λένε εκείνοι που ωθούν τον πρώην Πρωθυπουργό στη συγκρότηση ενός κομματικού φορέα, που μπορούσε να λειτουργήσει ως εξισορροπητικός πόλος, αλλά και ως καταλύτης για τον τερματισμό της πολιτικής ηγεμονίας Μητσοτάκη. Εκτιμούν αρκετοί, ότι το κόμμα Σαμαρά, δεν θα έχει δυναμική για γίνει κόμμα εξουσίας, αλλά δυνητικά, θα μπορούσε και υπό προϋποθέσεις, να στερήσει την αυτοδυναμία της ΝΔ του Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές, αν όχι και την πρώτη θέση, αφού οι ψηφοφόροι του κόμματος Σαμαρά, θα «λακίσουν» από τον σκληρό κομματικό πυρήνα της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, πιθανόν διότι έχουν μείνει, για διάφορους λόγους, εκτός κομματικού «λουφέ»…
slpress.gr
