Επιτέλους φως! Από χθες ο Πιερικός, το σωματείο με τη βαριά ιστορική παρακαταθήκη και το πανελλήνιο ‘‘brand’’, έχει νέα διοίκηση. Και δη πάνω στην ώρα, έστω και αν αυτή θεωρείται ύστατη! Πάνω στην ώρα που όλα είναι έτοιμα, με την κατάρτιση των ομίλων και την κλήρωση των αγώνων, να τεθούν σε ρυθμούς πρωταθλήματος Γ’ Εθνικής.
Κατά ...
την προσωπική μου άποψη, τούτη είναι η ώρα όμως που πρέπει να καταγραφεί και η αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησε στη χθεσινή εκλογή της νέας διοίκησης για να γίνει ευρύτερα αντιληπτή στην τοπική κοινωνία και σε όλον τον φίλαθλο κόσμο η παρούσα συγκυρία, το τρέχον status του σωματείου και κυρίως η προοπτική που υφίσταται εκ των πραγμάτων για αυτό, τουλάχιστον για το βραχύ ή άλλως το άμεσα ορατό μέλλον.
Δεν ξέρω πόσοι το έχετε πληροφορηθεί ή, από τους γνωρίζοντες ‘‘πρόσωπα και πράγματα’’, πόσοι το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά η νέα διοίκηση του σωματείου, ας μου επιτραπεί να εκφραστώ έτσι, είναι κατά βάση (και τη φράση ‘‘κατά βάση’’ την υπογραμμίζω) ‘‘προϊόν μετάλλαξης’’. Είναι γνωστό ότι ως ‘‘μετάλλαξη’’ στην κοινή γλώσσα (κατά ελεύθερη ερμηνεία του όρου της Βιολογίας) εννοούμε τη μεταβολή των δομικών στοιχείων μιας κατάστασης, ενός προσώπου ή μιας ομάδας προσώπων κατά τέτοιο τρόπο που καταληκτικά η κατάσταση, το πρόσωπο ή η ομάδα προσώπων μετατρέπονται εν τέλει, ως προς τα χαρακτηριστικά ή τις ιδιότητές τους, σε κάτι άλλο, διακριτό και ξέχωρο, από αυτό που εμφανώς ήταν αρχικά. Προσαρμόζω, λοιπόν, τον όρο στα δρώμενα του Πιερικού, για να γίνω σαφής και κατανοητός:
Την 18η Ιουνίου, στην τότε ΓΣ του Σωματείου, δεδομένης της πρόθεσης της προηγούμενης διοίκησης να αντικατασταθεί από μια νέα που θα προέκυπτε, αποφασίστηκε να συγκροτηθεί μια ad hoc εξαμελής επιτροπή (για την ιστορία, και όχι μόνο, αναφέρω τα ονόματα: Φ. Θέος, Α. Κουτσής, Ν. Παπαζιώγας, Β. Τσακιρίδης, Α. Παπαδόπουλος, Χ. Γκουγκουρέλας), η οποία, λειτουργώντας αυτόνομα και ευέλικτα, είχε ως μόνο και αποκλειστικό στόχο (δώστε σημασία στη φράση ‘‘μόνο και αποκλειστικό στόχο’’) να εντοπίσει πιθανούς ενδιαφερόμενους για την ομάδα και να διερευνήσει τις προθέσεις τους προκειμένου, κατά την ολοκλήρωση των επαφών της και του εν γένει ‘‘ειδικού και συγκεκριμένου’’ έργου της, να εμφανιστεί τουλάχιστον ένα πιθανό διοικητικό σχήμα (μη αποκλειομένων φυσικά και ίσως κάποιων άλλων) που θα διεκδικούσε την εκλογή του από τη ΓΣ, ώστε έτσι να καταστεί η νέα διοίκηση του σωματείου, η οποία, συνεπαγωγικά, θα εφάρμοζε το δικό της όραμα για τον Πιερικό μας ή, πιο λιτά και τεχνοκρατικά, το δικό της πλάνο.
40 ημέρες, ωστόσο, μετά από την παραπάνω ημερομηνία, στη νέα (επιτέλους) διοίκηση (Διοικητικό Συμβούλιο και Εξελεγκτική Επιτροπή) πρακτικά συμπεριληφθήκαν και εκλέχθηκαν τα μέλη της άνω ad hoc Επιτροπής. Πώς κατέληξε, επομένως, μια Επιτροπή με ειδική ‘‘εφάπαξ’’ αποστολή, ‘‘μπολιασμένη’’ και από άλλα βεβαίως πρόσωπα (εξ’ ου και η φράση ‘‘κατά βάση’’ που υπογράμμισα ανωτέρω) να γίνει και επί τοις πράγμασιν να ‘‘μεταλλαχθεί’’ στη νέα διοίκηση της ομάδος; Επί παραδείγματι, για να εννοήσετε τη χρήση του όρου ‘‘μετάλλαξη’’, σκεφθείτε μόνο (και νομίζω αρκεί) ότι ο νέος Πρόεδρος και ο νέος Αντιπρόεδρος του σωματείου ήταν μέλη της άνω Επιτροπής που κλήθηκε να προσφέρει σε (πολύ) συγκεκριμένο μείζον θέμα.
Η απάντηση στο παραπάνω θεμελιακό ερώτημα είναι και όλο το ‘‘ζουμί’’ επειδή ακριβώς αναδεικνύει την ιστορική συγκυρία και τα δεδομένα της. Η νέα διοίκηση είναι αυτή που είναι, επί το κυριολεκτικότερο αυτή που εκλέχθηκε χθες, διότι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν υπήρξε ‘‘χειροπιαστό επενδυτικό ενδιαφέρον’’ από κανέναν (αυτό απέδειξαν τα γεγονότα) και συνεπώς διότι δεν κατέστη αντικειμενικά εφικτό να δημιουργηθεί ένα σχήμα, με κάποιον επιφανή (ή μη) επικεφαλής, που να ‘‘αναλάβει τα ηνία’’ της ομάδας. Η ομάδα, λοιπόν, μετά και την παραίτηση της προηγούμενης διοίκησης, βρέθηκε όχι μόνο προ… ‘‘διοικητικού αδιεξόδου’’ αλλά (συγχωρείστε με μερικοί για τα ‘‘σκληρά λόγια’’) και προ της εισόδου της σε μια κατάσταση που θα οδηγoύσε το σωματείο στο…. ‘‘τελειωτικό του στάδιο’’. Η νέα διοίκηση, κατά λογικό συνεπακόλουθο, έχοντας υπόψη μας το αποτέλεσμα του 40ήμερου ‘‘αλιεύματος’’ της ad hoc Επιτροπής, είναι αυτή που στην ουσία – κακά τα ψέματα- δίνει στον Πιερικό μας, στον παρόντα χρόνο, το ‘‘φιλί της ζωής’’.
Ρώτησαν χθες στη ΓΣ και μάλιστα, αναγνωρίζω, εύλογα και καλοπροαίρετα, αγαπημένα σ’ εμένα και ‘‘μη εξαιρετέα’’ πρόσωπα, για το τι θα κάνει η νέα διοίκηση για την ομάδα(;). Μα, σε αυτό το ‘‘ιστορικό σταυροδρόμι’’ που βρίσκεται η ομάδα, τι άλλο μπορεί, τι της είναι δυνατόν να κάνει η νέα διοίκηση(;), πέρα από το να ‘‘κρατήσει το φως στο κερί αναμμένο’’ και να εξασφαλίσει, πρωταρχικά και άμεσα, την επιβίωσή του συλλόγου. Και η λέξη ‘‘επιβίωση’’ χρησιμοποιείται εδώ με το κυριολεκτικό της νόημα.
Η νέα διοίκηση δεν εξήγγειλε την εφαρμογή ενός μεγαλεπήβολου σχεδιασμού ούτε είναι σε θέση, αν θέλει να διατηρεί τη σοβαρότητά της, να υπόσχεται ‘‘λαγούς με πετραχήλια’’. Πρέπει άμεσα να οργανώσει την ομάδα πολυεπίπεδα ενόψει της σύντομης έναρξης του πρωταθλήματος, να ‘‘τρέξει’’ την καθημερινότητά της, να διατηρήσει τον Πιερικό σε λειτουργικά και αγωνιστικά standards στοιχειώδους αξιοπρέπειας, να προβεί σε οικονομικό νοικοκύρεμα, να προσπαθήσει να αφήσει το δημιουργικό αποτύπωμά της σε ‘‘κρίσιμα πεδία’’ (υποδομές, φυτώρια, καλλιέργεια σχέσεων με τα υπόλοιπα σωματεία του νομού) και γενικά κάνοντας ό,τι καλύτερο και ‘‘ό,τι περνάει από το χέρι’’ της, σταδιακά να ‘‘στρώνει’’ την όλη κατάσταση, στο μέτρο του εφικτού, για τον κατ’ ευχήν ερχομό πιο ‘‘λαμπερών ημερών’’ για το σύλλογο.
Και κατά την υποκειμενική, και ίσως όχι μόνο τη δική μου, αντίληψη να παλέψει για όλα τα παραπάνω έχοντας απαραιτήτως την έμπρακτη οικονομική στήριξη και την εν γένει συνδρομή του μεγαλοπαράγοντα της προηγούμενης διοίκησης, ο οποίος, είναι αλήθεια, δαπάνησε σημαντικά ποσά μέχρι τώρα για τον Πιερικό και είναι και σε θέση να συνεχίσει να το πράττει, αλλά και την ουσιαστική, παντοειδή συμπαράσταση του Δήμου Κατερίνης, ο οποίος πρέπει να αποδείξει και να προβάλει την (όποια) αρωγή του.
Ο Πιερικός είναι εμβληματικό κομμάτι της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου που πρέπει όμως, ακόμη και για να επιβιώσει, να τύχει της στήριξης όλων. Της στήριξης των τοπικών φορέων, των επιχειρηματιών και του απλού κόσμου. Ναι, prima facie, η νέα διοίκηση, όπως και κάθε διοίκηση, οφείλει να προσφύγει σε κάθε είδους προσπάθεια ή πρωτοβουλία προκειμένου, όπως ειπώθηκε στη χθεσινή ΓΣ, να ‘‘σύρει το κάρο από τη λάσπη’’. Αλλά το γενικό δίδαγμα, το οποίο μάλιστα η τρέχουσα ‘‘ακανθώδης’’ ιστορική συγκυρία αναδεικνύει με πολύ έντονο και χαρακτηριστικό τρόπο, είναι ότι η πορεία του συλλόγου θα κριθεί, πέρα από το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει η νυν διοίκηση (και κάθε διοίκηση), κυρίως και καταλυτικά από τις αποφάσεις που θα πάρει για αυτόν η τοπική κοινωνία.
Αγαπάμε τον Πιερικό; Σημαίνει (ακόμα) κάτι για εμάς; Είναι ένα ‘‘brand’’ που παρέχει προστιθέμενη αξία στην υπόσταση και αίγλη του τόπου; Αν ναι, θα τον στηρίξουμε φέτος και ειδικά σ’ αυτές τις διαμορφωθείσες συνθήκες; Θα πάρουμε διαρκείας; Θα δώσουν, αυτοί που μπορούν, χορηγίες; Θα πάμε στο γήπεδο; Θα συμπαρασταθούμε στην αγωνιστική προσπάθεια της ομάδας; Θα ενισχύσουμε τον σύλλογο στην ετήσια εκδήλωσή του; Θα εγγράψουμε τα παιδιά μας στις ακαδημίες του; Θα ξαναβάλουμε τον Πιερικό στην καθημερινότητά μας; Θα μιλήσουμε για αυτόν στους δικούς μας και στον περίγυρο μας; Θα προωθήσουμε το ‘‘brand’’ στα σχολεία της περιοχής; Θα πούμε, επιτέλους, στη νέα γενιά τι ήταν ο Πιερικός και τι θα πρέπει τουλάχιστον να είναι με βάση την ιστορία και τη δυναμική του; Θα ‘‘ξανανάψουμε τη φλόγα’’;
Η νέα διοίκηση οφείλει, πρωτίστως και βασικά, θα έλεγα εγώ, να προβεί μεθοδικά, εντατικά και στοχευμένα σε αυτό που καλείται ‘‘άνοιγμα στην κοινωνία’’. Αλλά δεν μιλάμε, σε καμία περίπτωση, για ‘‘ήρωες’’, ‘‘σωτήρες’’ ή ‘‘θαυματοποιούς’’, όπως εύκολα καταλαβαίνει και ο κοινός νους. Αντιθέτως, η μέγιστη αλήθεια είναι, και τη συναισθανόμαστε όλοι, πολύ περισσότερο όσοι είναι κοντά στον σύλλογο και προσφέρουν ή ετοιμάζονται να προσφέρουν σε αυτόν, ότι τελικά το μέλλον του ιστορικού και ένδοξου Πιερικού θα το κρίνουμε, με τη στάση και τη συμπεριφορά μας, όλοι εμείς, οι Πιεριείς! Αξίζει να το ‘‘παλέψουμε’’! Τι λέτε…;
Δεν ξέρω πόσοι το έχετε πληροφορηθεί ή, από τους γνωρίζοντες ‘‘πρόσωπα και πράγματα’’, πόσοι το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά η νέα διοίκηση του σωματείου, ας μου επιτραπεί να εκφραστώ έτσι, είναι κατά βάση (και τη φράση ‘‘κατά βάση’’ την υπογραμμίζω) ‘‘προϊόν μετάλλαξης’’. Είναι γνωστό ότι ως ‘‘μετάλλαξη’’ στην κοινή γλώσσα (κατά ελεύθερη ερμηνεία του όρου της Βιολογίας) εννοούμε τη μεταβολή των δομικών στοιχείων μιας κατάστασης, ενός προσώπου ή μιας ομάδας προσώπων κατά τέτοιο τρόπο που καταληκτικά η κατάσταση, το πρόσωπο ή η ομάδα προσώπων μετατρέπονται εν τέλει, ως προς τα χαρακτηριστικά ή τις ιδιότητές τους, σε κάτι άλλο, διακριτό και ξέχωρο, από αυτό που εμφανώς ήταν αρχικά. Προσαρμόζω, λοιπόν, τον όρο στα δρώμενα του Πιερικού, για να γίνω σαφής και κατανοητός:
Την 18η Ιουνίου, στην τότε ΓΣ του Σωματείου, δεδομένης της πρόθεσης της προηγούμενης διοίκησης να αντικατασταθεί από μια νέα που θα προέκυπτε, αποφασίστηκε να συγκροτηθεί μια ad hoc εξαμελής επιτροπή (για την ιστορία, και όχι μόνο, αναφέρω τα ονόματα: Φ. Θέος, Α. Κουτσής, Ν. Παπαζιώγας, Β. Τσακιρίδης, Α. Παπαδόπουλος, Χ. Γκουγκουρέλας), η οποία, λειτουργώντας αυτόνομα και ευέλικτα, είχε ως μόνο και αποκλειστικό στόχο (δώστε σημασία στη φράση ‘‘μόνο και αποκλειστικό στόχο’’) να εντοπίσει πιθανούς ενδιαφερόμενους για την ομάδα και να διερευνήσει τις προθέσεις τους προκειμένου, κατά την ολοκλήρωση των επαφών της και του εν γένει ‘‘ειδικού και συγκεκριμένου’’ έργου της, να εμφανιστεί τουλάχιστον ένα πιθανό διοικητικό σχήμα (μη αποκλειομένων φυσικά και ίσως κάποιων άλλων) που θα διεκδικούσε την εκλογή του από τη ΓΣ, ώστε έτσι να καταστεί η νέα διοίκηση του σωματείου, η οποία, συνεπαγωγικά, θα εφάρμοζε το δικό της όραμα για τον Πιερικό μας ή, πιο λιτά και τεχνοκρατικά, το δικό της πλάνο.
40 ημέρες, ωστόσο, μετά από την παραπάνω ημερομηνία, στη νέα (επιτέλους) διοίκηση (Διοικητικό Συμβούλιο και Εξελεγκτική Επιτροπή) πρακτικά συμπεριληφθήκαν και εκλέχθηκαν τα μέλη της άνω ad hoc Επιτροπής. Πώς κατέληξε, επομένως, μια Επιτροπή με ειδική ‘‘εφάπαξ’’ αποστολή, ‘‘μπολιασμένη’’ και από άλλα βεβαίως πρόσωπα (εξ’ ου και η φράση ‘‘κατά βάση’’ που υπογράμμισα ανωτέρω) να γίνει και επί τοις πράγμασιν να ‘‘μεταλλαχθεί’’ στη νέα διοίκηση της ομάδος; Επί παραδείγματι, για να εννοήσετε τη χρήση του όρου ‘‘μετάλλαξη’’, σκεφθείτε μόνο (και νομίζω αρκεί) ότι ο νέος Πρόεδρος και ο νέος Αντιπρόεδρος του σωματείου ήταν μέλη της άνω Επιτροπής που κλήθηκε να προσφέρει σε (πολύ) συγκεκριμένο μείζον θέμα.
Η απάντηση στο παραπάνω θεμελιακό ερώτημα είναι και όλο το ‘‘ζουμί’’ επειδή ακριβώς αναδεικνύει την ιστορική συγκυρία και τα δεδομένα της. Η νέα διοίκηση είναι αυτή που είναι, επί το κυριολεκτικότερο αυτή που εκλέχθηκε χθες, διότι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν υπήρξε ‘‘χειροπιαστό επενδυτικό ενδιαφέρον’’ από κανέναν (αυτό απέδειξαν τα γεγονότα) και συνεπώς διότι δεν κατέστη αντικειμενικά εφικτό να δημιουργηθεί ένα σχήμα, με κάποιον επιφανή (ή μη) επικεφαλής, που να ‘‘αναλάβει τα ηνία’’ της ομάδας. Η ομάδα, λοιπόν, μετά και την παραίτηση της προηγούμενης διοίκησης, βρέθηκε όχι μόνο προ… ‘‘διοικητικού αδιεξόδου’’ αλλά (συγχωρείστε με μερικοί για τα ‘‘σκληρά λόγια’’) και προ της εισόδου της σε μια κατάσταση που θα οδηγoύσε το σωματείο στο…. ‘‘τελειωτικό του στάδιο’’. Η νέα διοίκηση, κατά λογικό συνεπακόλουθο, έχοντας υπόψη μας το αποτέλεσμα του 40ήμερου ‘‘αλιεύματος’’ της ad hoc Επιτροπής, είναι αυτή που στην ουσία – κακά τα ψέματα- δίνει στον Πιερικό μας, στον παρόντα χρόνο, το ‘‘φιλί της ζωής’’.
Ρώτησαν χθες στη ΓΣ και μάλιστα, αναγνωρίζω, εύλογα και καλοπροαίρετα, αγαπημένα σ’ εμένα και ‘‘μη εξαιρετέα’’ πρόσωπα, για το τι θα κάνει η νέα διοίκηση για την ομάδα(;). Μα, σε αυτό το ‘‘ιστορικό σταυροδρόμι’’ που βρίσκεται η ομάδα, τι άλλο μπορεί, τι της είναι δυνατόν να κάνει η νέα διοίκηση(;), πέρα από το να ‘‘κρατήσει το φως στο κερί αναμμένο’’ και να εξασφαλίσει, πρωταρχικά και άμεσα, την επιβίωσή του συλλόγου. Και η λέξη ‘‘επιβίωση’’ χρησιμοποιείται εδώ με το κυριολεκτικό της νόημα.
Η νέα διοίκηση δεν εξήγγειλε την εφαρμογή ενός μεγαλεπήβολου σχεδιασμού ούτε είναι σε θέση, αν θέλει να διατηρεί τη σοβαρότητά της, να υπόσχεται ‘‘λαγούς με πετραχήλια’’. Πρέπει άμεσα να οργανώσει την ομάδα πολυεπίπεδα ενόψει της σύντομης έναρξης του πρωταθλήματος, να ‘‘τρέξει’’ την καθημερινότητά της, να διατηρήσει τον Πιερικό σε λειτουργικά και αγωνιστικά standards στοιχειώδους αξιοπρέπειας, να προβεί σε οικονομικό νοικοκύρεμα, να προσπαθήσει να αφήσει το δημιουργικό αποτύπωμά της σε ‘‘κρίσιμα πεδία’’ (υποδομές, φυτώρια, καλλιέργεια σχέσεων με τα υπόλοιπα σωματεία του νομού) και γενικά κάνοντας ό,τι καλύτερο και ‘‘ό,τι περνάει από το χέρι’’ της, σταδιακά να ‘‘στρώνει’’ την όλη κατάσταση, στο μέτρο του εφικτού, για τον κατ’ ευχήν ερχομό πιο ‘‘λαμπερών ημερών’’ για το σύλλογο.
Και κατά την υποκειμενική, και ίσως όχι μόνο τη δική μου, αντίληψη να παλέψει για όλα τα παραπάνω έχοντας απαραιτήτως την έμπρακτη οικονομική στήριξη και την εν γένει συνδρομή του μεγαλοπαράγοντα της προηγούμενης διοίκησης, ο οποίος, είναι αλήθεια, δαπάνησε σημαντικά ποσά μέχρι τώρα για τον Πιερικό και είναι και σε θέση να συνεχίσει να το πράττει, αλλά και την ουσιαστική, παντοειδή συμπαράσταση του Δήμου Κατερίνης, ο οποίος πρέπει να αποδείξει και να προβάλει την (όποια) αρωγή του.
Ο Πιερικός είναι εμβληματικό κομμάτι της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου που πρέπει όμως, ακόμη και για να επιβιώσει, να τύχει της στήριξης όλων. Της στήριξης των τοπικών φορέων, των επιχειρηματιών και του απλού κόσμου. Ναι, prima facie, η νέα διοίκηση, όπως και κάθε διοίκηση, οφείλει να προσφύγει σε κάθε είδους προσπάθεια ή πρωτοβουλία προκειμένου, όπως ειπώθηκε στη χθεσινή ΓΣ, να ‘‘σύρει το κάρο από τη λάσπη’’. Αλλά το γενικό δίδαγμα, το οποίο μάλιστα η τρέχουσα ‘‘ακανθώδης’’ ιστορική συγκυρία αναδεικνύει με πολύ έντονο και χαρακτηριστικό τρόπο, είναι ότι η πορεία του συλλόγου θα κριθεί, πέρα από το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει η νυν διοίκηση (και κάθε διοίκηση), κυρίως και καταλυτικά από τις αποφάσεις που θα πάρει για αυτόν η τοπική κοινωνία.
Αγαπάμε τον Πιερικό; Σημαίνει (ακόμα) κάτι για εμάς; Είναι ένα ‘‘brand’’ που παρέχει προστιθέμενη αξία στην υπόσταση και αίγλη του τόπου; Αν ναι, θα τον στηρίξουμε φέτος και ειδικά σ’ αυτές τις διαμορφωθείσες συνθήκες; Θα πάρουμε διαρκείας; Θα δώσουν, αυτοί που μπορούν, χορηγίες; Θα πάμε στο γήπεδο; Θα συμπαρασταθούμε στην αγωνιστική προσπάθεια της ομάδας; Θα ενισχύσουμε τον σύλλογο στην ετήσια εκδήλωσή του; Θα εγγράψουμε τα παιδιά μας στις ακαδημίες του; Θα ξαναβάλουμε τον Πιερικό στην καθημερινότητά μας; Θα μιλήσουμε για αυτόν στους δικούς μας και στον περίγυρο μας; Θα προωθήσουμε το ‘‘brand’’ στα σχολεία της περιοχής; Θα πούμε, επιτέλους, στη νέα γενιά τι ήταν ο Πιερικός και τι θα πρέπει τουλάχιστον να είναι με βάση την ιστορία και τη δυναμική του; Θα ‘‘ξανανάψουμε τη φλόγα’’;
Η νέα διοίκηση οφείλει, πρωτίστως και βασικά, θα έλεγα εγώ, να προβεί μεθοδικά, εντατικά και στοχευμένα σε αυτό που καλείται ‘‘άνοιγμα στην κοινωνία’’. Αλλά δεν μιλάμε, σε καμία περίπτωση, για ‘‘ήρωες’’, ‘‘σωτήρες’’ ή ‘‘θαυματοποιούς’’, όπως εύκολα καταλαβαίνει και ο κοινός νους. Αντιθέτως, η μέγιστη αλήθεια είναι, και τη συναισθανόμαστε όλοι, πολύ περισσότερο όσοι είναι κοντά στον σύλλογο και προσφέρουν ή ετοιμάζονται να προσφέρουν σε αυτόν, ότι τελικά το μέλλον του ιστορικού και ένδοξου Πιερικού θα το κρίνουμε, με τη στάση και τη συμπεριφορά μας, όλοι εμείς, οι Πιεριείς! Αξίζει να το ‘‘παλέψουμε’’! Τι λέτε…;
Κατερίνη, 29-7-2025
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
