Πιπεράτο του Καθηγητή Γιώργου Ππερόπουλου
Στην εποχή μας σαν το «χρήσιμο» φιλότιμο υπάρχουν και οι λεγόμενοι «χρήσιμοι» ηλίθιοι…
Είναι ιστορικά δεδομένο ότι στην πατρίδα μας, πέρα από ...
Είναι ιστορικά δεδομένο ότι στην πατρίδα μας, πέρα από ...
τα θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, υποτίθεται ότι είχαμε (δεν το βάζω σε ενεστώτα) και το μοναδικό στην υφήλιο χαρακτη
ριστικό γνώρισμα που το ονομάζουμε «φιλότιμο» και δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα με…Τίποτε!..
Θα μου πείτε, φίλες και φίλοι αναγνώστες ότι τα ακρογιάλια μας, τις τελευταίες
δεκαετίες, μετά τις επιδρομές των συναλλαγματοφόρων ορδών και των ντόπιων επιδρομέων μπορεί να παραμένουν θαλασσόβρεχτα αλλά έχουν εμπλουτισθεί με μύριους τόνους βιομηχανικών υπολειμμάτων της καταναλωτικής μας κοινωνίας σε σημείο ώστε σε κάποια μέρη να μην μπορείς να ξεχωρίσεις πια το υγρό στοιχείο από την γήινη μάζα των κάθε λογήςσκουπιδιών…
Και μπορεί ακόμα να πείτε ότι οι λυρικές αναφορές στον καταγάλανο ουρανό είναι πλέον θέμα
αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και αξίας καθότι η τρέχουσα πραγματικότητα του φωτοχημικού νέφους που προήλθε από την ραγδαία αστικό-βιομηχανοποίηση του ελλαδικού χώρου μας στέρησε τον καταγάλανο ουρανό…
Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις και θα υπερθεματίσω υπενθυμίζοντας στον εαυτό και σε εσάς ότι
ταυτόχρονα γέμισαν τα σπίτια μας με έγχρωμες τηλεοράσεις και βίντεο και οι δρόμοι και τα σοκάκια μας με Ευρωπαϊκής και Ασιατικής κατασκευής αυτοκίνητα…
Και άντε να βρεις μετά αλάνες να παίξεις ποδόσφαιρο και κλοτσοσκούφι και κρυφτό αν είσαι παιδί ή να παρκάρεις το όχημα αν είσαι μπαμπάς ή μαμά (υπάρχουν πλέον αμέτρητες σε σε αριθμό μαμάδες-σοφερίνες!..)
Και όταν υπάρχει η μαγεία του βίντεο ποιος κάθεται να ασχοληθεί μεγαλανούς ουρανούς;
Και, ακόμη χειρότερα από τον Μάϊο του 2010 και μετά, με τον Δράκουλα που ξεκίνησε με το όνομα «τρόικα» και εξελίχθηκε στην ευγενική ονομασία «θεσμοί», την επώδυνη διετία της πανδημίας covid-19 και τους 40 και βάλε μήνες του Ρώσσο-Ουκρανικού (και υβριδικού Νατοϊκού) πολέμου μήπως μας έμεινε και καθόλου όρεξη να σηκώσουμε τα μάτια προς τον ουρανό καθώς όλοι μας αγκομαχούμε αγχωτικά με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, με την ανεργία, τον φόβο της πιθανής απόλυσης και το στρες της καθημερινότητας;
Και όσο για τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πάνε και αυτά, βορρά στην αδηφάγο και πεζή
χοάνη του ρεαλισμού, του εδώ και τώρα, της καλοπέρασης, του στιγμιαίου ευδαιμονισμού του κλασικού πλέον ωχαδερφισμού…
Όχι ότι ο ήλιος δεν ανατέλλει και δεν βασιλεύει κάθε μέρα με το ίδιοακούραστο στυλ του… Κάθε άλλο!..
Ηλιοβασιλέματα έχουμε!..
Ρομαντισμό πιά δεν έχουμε!..
Και μην βιαστείτε τώρα να σκεφθείτε ότι σήμερα έχω πάρει φόρα και έγινα πικρόχολος…
Καιρός, όμως, να επιστρέψω και στο φιλότιμο!..
Γενιές ολάκερες γαλουχηθήκαμε με τούτη τη μοναδική στον κόσμο έννοια, τηνπλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας…
Ο Έλληνας έχει… φιλότιμο..
Τώρα κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες ντόπιες ή από Εσπερία – και τώρα τελευταία καιαπόΆπω Ανατολή προερχόμενεςκαι τα τρέχοντα συστήματα αξιών και, αναρωτιέται κανείς, εύλογα:
‘Έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως, ότι είχαμε;
Βλέπεις η αφιλότιμη η έννοια δεν είναι μόνο δυσνόητη για τους ξένους, έχει φτάσει στο πικρό πιά σημείο να γίνεται «αγαθό σεανεπάρκεια» δυστυχώς και για εμάς τους ντόπιους …
Πέρασαν κιόλας 15 χρόνια «Τροϊκανής νεότερης Ελληνικής Ιστορίας» καικάθε φορά που ακούω ή διαβάζω, ή βλέπω σε γελοία τηλεοπτικά πάνελ τους Κομματικούς ηγέτες της πολιτικής μας ζωής να παρουσιάζουν τις αντικρουόμενες προσπάθειές τους να μας ΣΩΣΟΥΝ από πτώχευση και πείνα, να μας βοηθήσουν ναχωνέψουμε όσα «μαζί φάγαμε» μου θυμίζουν τους ανεκδιήγητους παράγοντες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ και τα αμέτρητα ΑΙΣΧΗ…
Μοιάζουν σε πολλά οι πολιτικοί μας με παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου και της καλαθοσφαίρισης που ανέκαθεν αναφέρονταν στην «άδολη αγάπη για το σπορ συλλογικά και την συγκεκριμένη ομάδα ειδικά», τις αντίξοες συνθήκες μέσα από τις οποίες προσπαθούν να κάνουν ένα σύλλογο μεγάλο, να γράψουνε ιστορία, να πολεμήσουν το κατεστημένο και την αδικία κι όλα αυτά χρόνο με το χρόνο με απίστευτα χαμένα εκατοντάδες εκατομμύρια πάνω στα χαμένα εκατομμύρια στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και δισεκατομμύρια στην πολιτική.
Υποθέτω ότι ΟΛΟΙ οι Έλληνες και οι Ελληνίδες προβληματιζόμαστε και σαντους ποδοσφαιρόφιλους ανάμεσά μας αναρωτιόμαστε τι είδους άνθρωποι είναι οι Πολιτικοί μας και οι παράγοντες ποδοσφαίρου;
Μήπως,(αστειεύομαι φυσικά) αυτοί είναι όντως και με τη βούλα,καθαρόαιμοι Έλληνες και εμείς οι υπόλοιποι είμεθα σφαιρικά αντικείμενα… τουτέστιν βλήματα ή μπάλες ποδοσφαίρου;
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ με ποια χρηματικά ποσά αμείβονται οι άνδρες καιοι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ οι δημοσιογράφοι με τους παχυλούς, και μερικοί αστρονομικούς, μισθούς ΔΕΝ μας λένε τίποτε σχετικό;
Μας είπανε ποτέ ποιος ήταν ο μισθός του ήρωα Ηλιάκη ή το μηνιάτικο πουπαίρνουν η χήρα και τα ορφανά του για να το συγκρίνουμε με τις αμοιβές των Βουλευτών και τις «επαξίως κερδηθείσες» ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ τους;
Το φιλότιμο βρε παιδιά!… Φαίνεται ότι μάλλον το ξεχάσατε το φιλότιμο!
«Dumspirospero»Λατινικά και Ελληνικά «Όσο αναπνέω ελπίζω…»
Θα ξυπνήσει κάποια μέρα και πάλι μέσα στις ψυχέςτων 300 της Βουλής μας και των οικονομικών μας παραγόντων το ευλογημένο ελληνικό…Φιλότιμο;
Εσείς τι λέτε, να ελπίζουμε;
Θα μου πείτε, φίλες και φίλοι αναγνώστες ότι τα ακρογιάλια μας, τις τελευταίες
δεκαετίες, μετά τις επιδρομές των συναλλαγματοφόρων ορδών και των ντόπιων επιδρομέων μπορεί να παραμένουν θαλασσόβρεχτα αλλά έχουν εμπλουτισθεί με μύριους τόνους βιομηχανικών υπολειμμάτων της καταναλωτικής μας κοινωνίας σε σημείο ώστε σε κάποια μέρη να μην μπορείς να ξεχωρίσεις πια το υγρό στοιχείο από την γήινη μάζα των κάθε λογήςσκουπιδιών…
Και μπορεί ακόμα να πείτε ότι οι λυρικές αναφορές στον καταγάλανο ουρανό είναι πλέον θέμα
αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και αξίας καθότι η τρέχουσα πραγματικότητα του φωτοχημικού νέφους που προήλθε από την ραγδαία αστικό-βιομηχανοποίηση του ελλαδικού χώρου μας στέρησε τον καταγάλανο ουρανό…
Συμφωνώ με τις διαπιστώσεις και θα υπερθεματίσω υπενθυμίζοντας στον εαυτό και σε εσάς ότι
ταυτόχρονα γέμισαν τα σπίτια μας με έγχρωμες τηλεοράσεις και βίντεο και οι δρόμοι και τα σοκάκια μας με Ευρωπαϊκής και Ασιατικής κατασκευής αυτοκίνητα…
Και άντε να βρεις μετά αλάνες να παίξεις ποδόσφαιρο και κλοτσοσκούφι και κρυφτό αν είσαι παιδί ή να παρκάρεις το όχημα αν είσαι μπαμπάς ή μαμά (υπάρχουν πλέον αμέτρητες σε σε αριθμό μαμάδες-σοφερίνες!..)
Και όταν υπάρχει η μαγεία του βίντεο ποιος κάθεται να ασχοληθεί μεγαλανούς ουρανούς;
Και, ακόμη χειρότερα από τον Μάϊο του 2010 και μετά, με τον Δράκουλα που ξεκίνησε με το όνομα «τρόικα» και εξελίχθηκε στην ευγενική ονομασία «θεσμοί», την επώδυνη διετία της πανδημίας covid-19 και τους 40 και βάλε μήνες του Ρώσσο-Ουκρανικού (και υβριδικού Νατοϊκού) πολέμου μήπως μας έμεινε και καθόλου όρεξη να σηκώσουμε τα μάτια προς τον ουρανό καθώς όλοι μας αγκομαχούμε αγχωτικά με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, με την ανεργία, τον φόβο της πιθανής απόλυσης και το στρες της καθημερινότητας;
Και όσο για τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, πάνε και αυτά, βορρά στην αδηφάγο και πεζή
χοάνη του ρεαλισμού, του εδώ και τώρα, της καλοπέρασης, του στιγμιαίου ευδαιμονισμού του κλασικού πλέον ωχαδερφισμού…
Όχι ότι ο ήλιος δεν ανατέλλει και δεν βασιλεύει κάθε μέρα με το ίδιοακούραστο στυλ του… Κάθε άλλο!..
Ηλιοβασιλέματα έχουμε!..
Ρομαντισμό πιά δεν έχουμε!..
Και μην βιαστείτε τώρα να σκεφθείτε ότι σήμερα έχω πάρει φόρα και έγινα πικρόχολος…
Καιρός, όμως, να επιστρέψω και στο φιλότιμο!..
Γενιές ολάκερες γαλουχηθήκαμε με τούτη τη μοναδική στον κόσμο έννοια, τηνπλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας…
Ο Έλληνας έχει… φιλότιμο..
Τώρα κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες ντόπιες ή από Εσπερία – και τώρα τελευταία καιαπόΆπω Ανατολή προερχόμενεςκαι τα τρέχοντα συστήματα αξιών και, αναρωτιέται κανείς, εύλογα:
‘Έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως, ότι είχαμε;
Βλέπεις η αφιλότιμη η έννοια δεν είναι μόνο δυσνόητη για τους ξένους, έχει φτάσει στο πικρό πιά σημείο να γίνεται «αγαθό σεανεπάρκεια» δυστυχώς και για εμάς τους ντόπιους …
Πέρασαν κιόλας 15 χρόνια «Τροϊκανής νεότερης Ελληνικής Ιστορίας» καικάθε φορά που ακούω ή διαβάζω, ή βλέπω σε γελοία τηλεοπτικά πάνελ τους Κομματικούς ηγέτες της πολιτικής μας ζωής να παρουσιάζουν τις αντικρουόμενες προσπάθειές τους να μας ΣΩΣΟΥΝ από πτώχευση και πείνα, να μας βοηθήσουν ναχωνέψουμε όσα «μαζί φάγαμε» μου θυμίζουν τους ανεκδιήγητους παράγοντες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ και τα αμέτρητα ΑΙΣΧΗ…
Μοιάζουν σε πολλά οι πολιτικοί μας με παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου και της καλαθοσφαίρισης που ανέκαθεν αναφέρονταν στην «άδολη αγάπη για το σπορ συλλογικά και την συγκεκριμένη ομάδα ειδικά», τις αντίξοες συνθήκες μέσα από τις οποίες προσπαθούν να κάνουν ένα σύλλογο μεγάλο, να γράψουνε ιστορία, να πολεμήσουν το κατεστημένο και την αδικία κι όλα αυτά χρόνο με το χρόνο με απίστευτα χαμένα εκατοντάδες εκατομμύρια πάνω στα χαμένα εκατομμύρια στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και δισεκατομμύρια στην πολιτική.
Υποθέτω ότι ΟΛΟΙ οι Έλληνες και οι Ελληνίδες προβληματιζόμαστε και σαντους ποδοσφαιρόφιλους ανάμεσά μας αναρωτιόμαστε τι είδους άνθρωποι είναι οι Πολιτικοί μας και οι παράγοντες ποδοσφαίρου;
Μήπως,(αστειεύομαι φυσικά) αυτοί είναι όντως και με τη βούλα,καθαρόαιμοι Έλληνες και εμείς οι υπόλοιποι είμεθα σφαιρικά αντικείμενα… τουτέστιν βλήματα ή μπάλες ποδοσφαίρου;
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ με ποια χρηματικά ποσά αμείβονται οι άνδρες καιοι γυναίκες των Ενόπλων μας Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ οι δημοσιογράφοι με τους παχυλούς, και μερικοί αστρονομικούς, μισθούς ΔΕΝ μας λένε τίποτε σχετικό;
Μας είπανε ποτέ ποιος ήταν ο μισθός του ήρωα Ηλιάκη ή το μηνιάτικο πουπαίρνουν η χήρα και τα ορφανά του για να το συγκρίνουμε με τις αμοιβές των Βουλευτών και τις «επαξίως κερδηθείσες» ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ τους;
Το φιλότιμο βρε παιδιά!… Φαίνεται ότι μάλλον το ξεχάσατε το φιλότιμο!
«Dumspirospero»Λατινικά και Ελληνικά «Όσο αναπνέω ελπίζω…»
Θα ξυπνήσει κάποια μέρα και πάλι μέσα στις ψυχέςτων 300 της Βουλής μας και των οικονομικών μας παραγόντων το ευλογημένο ελληνικό…Φιλότιμο;
Εσείς τι λέτε, να ελπίζουμε;
