Χρήστος Τζιουβάρας
Πρώην Περιφερειακός Σύμβουλος Πιερίας
Ως γνωστόν την εθνική οδό που διέρχεται το τμήμα της Πιερίας διαχειρίζεται η Αυτοκινητόδρομος Αιγαίο ΑΕ στη βάση μιας συγκεκριμένης Σύμβασης Παραχώρησης μεταξύ αυτής και του ελληνικού δημοσίου. Απ’ ότι φαίνεται μέσα ...
Ως γνωστόν την εθνική οδό που διέρχεται το τμήμα της Πιερίας διαχειρίζεται η Αυτοκινητόδρομος Αιγαίο ΑΕ στη βάση μιας συγκεκριμένης Σύμβασης Παραχώρησης μεταξύ αυτής και του ελληνικού δημοσίου. Απ’ ότι φαίνεται μέσα ...
στην Σύμβαση δεν υπάρχει κάποια ρήτρα που να απαγορεύει την εκτέλεση έργων σε περίοδο ή έστω σε κρίσιμες ημέρες τουριστικής αιχμής. Απ’ ότι επίσης φαίνεται το Υπουργείο Υποδομών έχει περιορισμένες δυνατότητες παρέμβασης στα έργα αυτά όταν η αιτιολογία είναι η “Ασφάλεια”.
Δεν γνωρίζω ποιο ακριβώς θέμα προέκυψε και υπήρχε αυτήν η ανάγκη παρέμβασης και έργων εκείνη την ώρα χθες Κυριακή, όμως μας έχει γίνει σαφές ότι η εταιρεία στις αποφάσεις της δεν συνυπολογίζει όσο πρέπει το γεγονός ότι η Πιερία είναι ένας Νομός με αυξημένη τουριστική πίεση, αλλά και ότι το τμήμα αυτό της ΠΑΘΕ έχει και μια στρατηγική θέση στο οδικό δίκτυο με μεγάλο αριθμό διελεύσεων, ειδικά κάθε καλοκαίρι.
Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που λέγεται κατά καιρούς ότι η εταιρεία το κάνει με κάποια σκοπιμότητα γιατί θεωρητικά και η ίδια επωφελείται από τους υψηλούς φόρτους λόγω των εισπράξεων που έχει από τα διόδια.
Έχουμε λοιπόν κάποια δεδομένα για το τι μπορεί να γίνει.
Η Περιφέρεια και οι Δήμοι δεν έχουν άμεσα θεσμικά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιήσουν για να αλλάξουν την ροή των εργασιών που αποφασίζονται από την εταιρεία. Το Υπουργείο θεωρητικά μπορεί να έρθει μονομερώς και να θεσπίσει απαγόρευση έργων κατά τους θερινούς μήνες. Αυτό ωστόσο θα είχε ως πιθανή συνέπεια την προσφυγή της εταιρείας αν θίγονται τα συμφωνημένα στην Σύμβαση.
Σίγουρα όμως υπάρχει ο δρόμος της συζήτησης και της συνεργασίας.
Το Υπουργείο μπορεί να ασκήσει πίεση στην εταιρεία για επαναδιαπραγμάτευση της Σύμβασης με συμφωνία και των δύο μερών ώστε να υπάρχει για παράδειγμα μία ρήτρα τουριστικής περιόδου όπου δεν θα εκτελούνται έργα ή μια ρήτρα διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία και τους φορείς πριν αυτά ξεκινήσουν αλλά και για σχετικά ζητήματα.
Όμως και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, Αντιπεριφέρεια και Δήμοι, στην πραγματικότητα δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η εύρυθμη τουριστική κυκλοφορία μέσα στο Νομό είναι αναμφίβολα κομμάτι του τουριστικού προϊόντος που προσφέρουμε. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι μαζί με άλλα παρόμοια ζητήματα που αφορούν τον τουρισμό η Τοπική Αυτοδιοίκηση μαζί με τους άλλους εμπλεκόμενους φορείς θα μπορούσαν να έχουν κάνει ένα Συντονιστικό Όργανο (τύπου ΠΟΤΑΠ με διευρυμένες αρμοδιότητες για παράδειγμα) ώστε συγκροτημένα να διαβουλεύονται με όλους τους αρμόδιους κάθε φορά φορείς για ζητήματα τέτοιου είδους. Μέσα από αυτό το όργανο θα μπορούσαν να χαράξουν την στρατηγική του Νομού για όλα τα μείζονα θέματα και να ασκούν τις κατάλληλες πιέσεις αποτελεσματικά προς τις κατευθύνσεις που απαιτείται κάθε φορά.
Άλλωστε, εν προκειμένω, και η εταιρεία Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου λέει ότι θέλει να έχει καλές σχέσεις με την τοπική κοινωνία άρα θα την ενδιέφερε μια συνεργασία με τους τοπικούς φορείς.
Ως Περιφερειακός Σύμβουλος είχα επισημάνει αυτά τα θέματα και είχα τονίσει την ανάγκη η Τοπική Αυτοδιοίκηση να συνομιλεί και να συνεργάζεται στενά με όσους φορείς κα ιεταιρείες ασκούν δραστηριότητα εντός του Νομού μας. Και τέτοιο δεν είναι μόνο η Αιγαίου αλλά ο ΟΣΕ, η ΔΕΣΦΑ και άλλες.
Δεν γνωρίζω ποιο ακριβώς θέμα προέκυψε και υπήρχε αυτήν η ανάγκη παρέμβασης και έργων εκείνη την ώρα χθες Κυριακή, όμως μας έχει γίνει σαφές ότι η εταιρεία στις αποφάσεις της δεν συνυπολογίζει όσο πρέπει το γεγονός ότι η Πιερία είναι ένας Νομός με αυξημένη τουριστική πίεση, αλλά και ότι το τμήμα αυτό της ΠΑΘΕ έχει και μια στρατηγική θέση στο οδικό δίκτυο με μεγάλο αριθμό διελεύσεων, ειδικά κάθε καλοκαίρι.
Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που λέγεται κατά καιρούς ότι η εταιρεία το κάνει με κάποια σκοπιμότητα γιατί θεωρητικά και η ίδια επωφελείται από τους υψηλούς φόρτους λόγω των εισπράξεων που έχει από τα διόδια.
Έχουμε λοιπόν κάποια δεδομένα για το τι μπορεί να γίνει.
Η Περιφέρεια και οι Δήμοι δεν έχουν άμεσα θεσμικά εργαλεία που μπορούν να αξιοποιήσουν για να αλλάξουν την ροή των εργασιών που αποφασίζονται από την εταιρεία. Το Υπουργείο θεωρητικά μπορεί να έρθει μονομερώς και να θεσπίσει απαγόρευση έργων κατά τους θερινούς μήνες. Αυτό ωστόσο θα είχε ως πιθανή συνέπεια την προσφυγή της εταιρείας αν θίγονται τα συμφωνημένα στην Σύμβαση.
Σίγουρα όμως υπάρχει ο δρόμος της συζήτησης και της συνεργασίας.
Το Υπουργείο μπορεί να ασκήσει πίεση στην εταιρεία για επαναδιαπραγμάτευση της Σύμβασης με συμφωνία και των δύο μερών ώστε να υπάρχει για παράδειγμα μία ρήτρα τουριστικής περιόδου όπου δεν θα εκτελούνται έργα ή μια ρήτρα διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία και τους φορείς πριν αυτά ξεκινήσουν αλλά και για σχετικά ζητήματα.
Όμως και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, Αντιπεριφέρεια και Δήμοι, στην πραγματικότητα δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Η εύρυθμη τουριστική κυκλοφορία μέσα στο Νομό είναι αναμφίβολα κομμάτι του τουριστικού προϊόντος που προσφέρουμε. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι μαζί με άλλα παρόμοια ζητήματα που αφορούν τον τουρισμό η Τοπική Αυτοδιοίκηση μαζί με τους άλλους εμπλεκόμενους φορείς θα μπορούσαν να έχουν κάνει ένα Συντονιστικό Όργανο (τύπου ΠΟΤΑΠ με διευρυμένες αρμοδιότητες για παράδειγμα) ώστε συγκροτημένα να διαβουλεύονται με όλους τους αρμόδιους κάθε φορά φορείς για ζητήματα τέτοιου είδους. Μέσα από αυτό το όργανο θα μπορούσαν να χαράξουν την στρατηγική του Νομού για όλα τα μείζονα θέματα και να ασκούν τις κατάλληλες πιέσεις αποτελεσματικά προς τις κατευθύνσεις που απαιτείται κάθε φορά.
Άλλωστε, εν προκειμένω, και η εταιρεία Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου λέει ότι θέλει να έχει καλές σχέσεις με την τοπική κοινωνία άρα θα την ενδιέφερε μια συνεργασία με τους τοπικούς φορείς.
Ως Περιφερειακός Σύμβουλος είχα επισημάνει αυτά τα θέματα και είχα τονίσει την ανάγκη η Τοπική Αυτοδιοίκηση να συνομιλεί και να συνεργάζεται στενά με όσους φορείς κα ιεταιρείες ασκούν δραστηριότητα εντός του Νομού μας. Και τέτοιο δεν είναι μόνο η Αιγαίου αλλά ο ΟΣΕ, η ΔΕΣΦΑ και άλλες.
Αυτό θα ήταν μια συνθήκη win – win για όλους μας.
