Στίς 24 Ιουλίου θα ξαναεορτάσουμε την επέτειο τής αποκαταστάσεως τής Δημοκρατίας, μετά την κατάρρευση τής Επταετίας. Μια εορτή πού μάλλον θα πρέπει να καταργηθεί, διότι έτσι όπως εορτάζεται μόνο από τούς πολιτικούς, μόνο εορτή δεν είναι, αφού και αυτοί οι ίδιοι την απαξιώνουν, αλλά και διότι σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία στην Ελλάδα, αλλά για μία Κοινοβουλευτική Δικτατορία. Άλλωστε...
στην Ελλάδα μόνο μία φορά υπήρχε Δημοκρατία με την απόλυτη έννοια και αυτή ήταν η περίοδος τοῦ Χρυσού αιώνος τοῦ Περικλέους τον 5ο αιώνα π. Χ. αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Στίς 24 Ιουλίου, όλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, θα αναφερθούν στην επιστροφή τού «εθνάρχου» πού μόνοι εθνάρχης δεν είναι αλλά τέλος πάντων, Κωνσταντίνου Καραμανλή πού αποκατέστησε την δημοκρατία. Και εδώ τίθενται τα εξής ερωτήματα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την αποτυχία του στίς εκλογές τού 1963, κάτι ασφαλώς που δεν μπορούσε να το δεχτεί διότι ήταν φοβερά εγωϊστής, έφυγε για το Παρίσι με το όνομα «Τριανταφυλλίδης». Τελικά πώς έφυγε; Ως Καραμανλής, όταν όλοι μιλούν και λένε ότι έφυγε με το παραπάνω όνομα ή ότι δεν έφυγε ποτέ, και πώς γύρισε;
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήρθε τα μεσάνυχτα και στίς τέσσερις το πρωί «ορκίστηκε» Πρωθυπουργός. Πώς έγινε Πρωθυπουργός; Ποιού κόμματος ήταν αρχηγός; Ποιός τον εξέλεξε; Πιά κυβέρνηση τον ακολουθούσε; Ας μήν ξεχνάμε ότι μέχρι το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 υπήρχε η υπηρεσιακή Κυβέρνηση τού Παναγιώτου Κανελλοπούλου η οποία θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές τον Μάΐο τού 1967. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο ιστορικό γεγονός το οποίο όλοι αποσιωπούν. Από τον Οκτώβριο τού 1973, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος λίγο πρἰν από τον κατ' οίκον περιορισμό από τον «αόρατο δικτάτορα» Δημήτριο Ιωαννίδη, είχε ορίσει μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Μαρκεζίνη, για να οδηγήσει την Χώρα σε νόμιμες εκλογές για την ανάδειξη μιας νέας κυβερνήσεως, τον Φεβρουάριο τού 1974. Βέβαια αυτό δεν πραγματοποιήθηκε γιατί προηγήθηκε το Πολυτεχνείο, άλλη μία απάτη, και η ανάληψη τής εξουσίας από τον δικτάτορα Ιωαννίδη. Γιατί λοιπόν δεν ανέλαβε κάποια από τίς δύο αυτές υπηρεσιακές κυβερνήσεις, αλλά έπρεπε να έρθει ο Καραμανλής και να αναλάβει Πρωθυπουργός, να σχηματίσει ένα κόμμα και να κατέβει στίς εκλογές;
Η ορκωμοσία του έγινε ενώπιον ποίου Ανωτάτου Πολιτειακού άρχοντος; Όπως βλέπουμε όλοι στα πλάνα τής εποχής, η ορκωμοσία του έγινε ενώπιον τού «Προέδρου τής δημοκρατίας» Φαίδωνος Γκιζίκη. Ο Φαίδων Γκιζίκης ήταν ένας δοτός πρόεδρος από ένα καθεστώς το οποίο είχε καταρρεύσει. Άρα η παρουσία του ήταν νόμιμη ή όχι; Τέλος, μετά την «ορκωμοσία» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατήργησε το Σύνταγμα τού 1973 πού είχε ψηφίσει η δικτατορία και επανέφερε σε ισχύει το Σύνταγμα τού 1952, το οποίο είχε ψηφίσει και ο ίδιος όταν συμμετείχε στην Κυβέρνηση Παπάγου. Το ερώτημα είναι όχι στο γιατί έφερε σε ισχύει το Σύνταγμα τού 1952, αλλά από το Σύνταγμα αυτό είχε αφαιρέσει όλες εκείνες τίς διατάξεις πού αφορούσαν το πολίτευμα. Το Σύνταγμα τού 1952 ανέφερε ότι το Πολίτευμα τής Ελλάδος είναι η Βασιλευομένη Δημοκρατία. Όσα λοιπόν άρθρα αναφέρονταν στην Βασιλευομένη Δημοκρατία αφαιρέθηκαν. Το ερώτημα είναι: Μέχρι την ψήφιση τού νέου Συντάγματος τού 1975, τι πολίτευμα υπήρχε στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν μια χώρα, ένα κράτος να λειτουργεί χωρίς πολίτευμα; Άρα το Κράτος είναι ακέφαλο, αφού δεν έχει αρχηγό. Άς μάς απαντήσει λοιπόν κάποιος.
Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ.
Στίς 24 Ιουλίου, όλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, θα αναφερθούν στην επιστροφή τού «εθνάρχου» πού μόνοι εθνάρχης δεν είναι αλλά τέλος πάντων, Κωνσταντίνου Καραμανλή πού αποκατέστησε την δημοκρατία. Και εδώ τίθενται τα εξής ερωτήματα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την αποτυχία του στίς εκλογές τού 1963, κάτι ασφαλώς που δεν μπορούσε να το δεχτεί διότι ήταν φοβερά εγωϊστής, έφυγε για το Παρίσι με το όνομα «Τριανταφυλλίδης». Τελικά πώς έφυγε; Ως Καραμανλής, όταν όλοι μιλούν και λένε ότι έφυγε με το παραπάνω όνομα ή ότι δεν έφυγε ποτέ, και πώς γύρισε;
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήρθε τα μεσάνυχτα και στίς τέσσερις το πρωί «ορκίστηκε» Πρωθυπουργός. Πώς έγινε Πρωθυπουργός; Ποιού κόμματος ήταν αρχηγός; Ποιός τον εξέλεξε; Πιά κυβέρνηση τον ακολουθούσε; Ας μήν ξεχνάμε ότι μέχρι το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου 1967 υπήρχε η υπηρεσιακή Κυβέρνηση τού Παναγιώτου Κανελλοπούλου η οποία θα οδηγούσε την χώρα σε εκλογές τον Μάΐο τού 1967. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο ιστορικό γεγονός το οποίο όλοι αποσιωπούν. Από τον Οκτώβριο τού 1973, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος λίγο πρἰν από τον κατ' οίκον περιορισμό από τον «αόρατο δικτάτορα» Δημήτριο Ιωαννίδη, είχε ορίσει μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Μαρκεζίνη, για να οδηγήσει την Χώρα σε νόμιμες εκλογές για την ανάδειξη μιας νέας κυβερνήσεως, τον Φεβρουάριο τού 1974. Βέβαια αυτό δεν πραγματοποιήθηκε γιατί προηγήθηκε το Πολυτεχνείο, άλλη μία απάτη, και η ανάληψη τής εξουσίας από τον δικτάτορα Ιωαννίδη. Γιατί λοιπόν δεν ανέλαβε κάποια από τίς δύο αυτές υπηρεσιακές κυβερνήσεις, αλλά έπρεπε να έρθει ο Καραμανλής και να αναλάβει Πρωθυπουργός, να σχηματίσει ένα κόμμα και να κατέβει στίς εκλογές;
Η ορκωμοσία του έγινε ενώπιον ποίου Ανωτάτου Πολιτειακού άρχοντος; Όπως βλέπουμε όλοι στα πλάνα τής εποχής, η ορκωμοσία του έγινε ενώπιον τού «Προέδρου τής δημοκρατίας» Φαίδωνος Γκιζίκη. Ο Φαίδων Γκιζίκης ήταν ένας δοτός πρόεδρος από ένα καθεστώς το οποίο είχε καταρρεύσει. Άρα η παρουσία του ήταν νόμιμη ή όχι; Τέλος, μετά την «ορκωμοσία» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατήργησε το Σύνταγμα τού 1973 πού είχε ψηφίσει η δικτατορία και επανέφερε σε ισχύει το Σύνταγμα τού 1952, το οποίο είχε ψηφίσει και ο ίδιος όταν συμμετείχε στην Κυβέρνηση Παπάγου. Το ερώτημα είναι όχι στο γιατί έφερε σε ισχύει το Σύνταγμα τού 1952, αλλά από το Σύνταγμα αυτό είχε αφαιρέσει όλες εκείνες τίς διατάξεις πού αφορούσαν το πολίτευμα. Το Σύνταγμα τού 1952 ανέφερε ότι το Πολίτευμα τής Ελλάδος είναι η Βασιλευομένη Δημοκρατία. Όσα λοιπόν άρθρα αναφέρονταν στην Βασιλευομένη Δημοκρατία αφαιρέθηκαν. Το ερώτημα είναι: Μέχρι την ψήφιση τού νέου Συντάγματος τού 1975, τι πολίτευμα υπήρχε στην Ελλάδα; Είναι δυνατόν μια χώρα, ένα κράτος να λειτουργεί χωρίς πολίτευμα; Άρα το Κράτος είναι ακέφαλο, αφού δεν έχει αρχηγό. Άς μάς απαντήσει λοιπόν κάποιος.
Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ.
