Υπάρχουν λόγοι για να επιλέξετε το υπέροχο και «αθόρυβο» νησί του Αιγαίου

 Η Λέρος, έχοντας αφήσει πίσω το παρελθόν και την άδικη σύνδεση του νησιού με το ψυχιατρείο, γνωστό και ως «Αποικία Ψυχοπαθών», τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι την επιλέγουν για...  

 

τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Ειδικά όσοι ψάχνουν για ένα ήρεμο νησί, όπου θα περάσουν χαλαρές στιγμές και θα γεμίσουν τις μπαταρίες τους.

Πρόκειται για έναν τόπο ξεχωριστό, που σαγηνεύει τον επισκέπτη με την αυθεντική ομορφιά του. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου, στα Δωδεκάνησα και η πρώτη εντύπωση που σου δίνει, είναι πως πρόκειται για ένα μικρό κέντημα, ένα κομμάτι δαντέλα με τόσους όρμους να διαμορφώνουν το σχήμα της. Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό πως το μήκος των ακτών της φτάνει τα 71 χιλιόμετρα, ενώ η έκτασή της υπολογίζεται στα 54 τετραγωνικά χιλιόμετρα.




Το μεγαλύτερο χωριό της Λέρου είναι η Αγία Μαρίνα, ένας γραφικός, παραδοσιακός, νησιώτικος οικισμός με θέα στην είσοδο φυσικού λιμανιού, ενώ εδώ βρίσκεται και ο παλμός της διασκέδασης. Το Λακκί είναι το κύριο λιμάνι του νησιού και γνωστό για την ιταλική αρχιτεκτονική του, ενώ το Παντέλι είναι ένα γραφικό ψαροχώρι με παραδοσιακά σπίτια και θέα στη θάλασσα.




Οι περισσότερες υπηρεσίες βρίσκονται στον Πλάτανο, με το βουνό Απιτίκι να χωρίζει το χωριό από την Αγία Μαρίνα, ενώ στην κορυφή του δεσπόζει το Κάστρο της Παναγιάς, από τον 11ο αιώνα. Επίσης, μην παραλείψετε μια βόλτα στον Άγιο Ισίδωρο, το εκκλησάκι που μοιάζει με καρτ ποστάλ, καθώς στέκει μόνο πάνω σε μικρό νησί που συνδέεται με μια στενή λωρίδα με τη στεριά.



Η Λέρος αποτελεί δημοφιλή προορισμό για καταδύσεις, αφού ο βυθός της αποτελεί ένα μοναδικό μουσείο και δεν είναι υπερβολή αυτό. Το νησί χρησιμοποιήθηκε από τους Ιταλούς ως κύρια ναυτική βάση. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η προσπάθεια των Γερμανών να καταλάβουν το νησί διήρκησε 52 ημέρες και στη διάρκεια αυτών βυθίστηκαν πολλά πλοία και αεροπλάνα. Η Λέρος έχει μάλιστα και καταδυτικό κέντρο.



Τέλος, το νησί διαθέτει υπέροχες παραλίες που καλύπτουν όλα τα γούστα. Αμμώδεις, με βότσαλο, μικρές, μεγάλες, πολυσύχναστες ή απομονωμένες. Ανάμεσά τους είναι η διάσημη Αγία Κιουρά, τα Δυο Λισκάρια, τα Άλιντα, το Παντέλι και ο Μπλεφούτης.