Σαφέστερη επιβεβαίωση της χθεσινής αποκάλυψης της «κυριακάτικης δημοκρατίας» ότι τα ποσοστά της ΝΔ έχουν κατρακυλήσει κάτω κι από...
το 20%, δεν θα μπορούσε να υπάρξει από τη διαρροή, την ίδια ημέρα, πληροφοριών από το κυβερνητικό επιτελείο ότι συζητείται εκ νέου αλλαγή του εκλογικού νόμου. Αν δηλαδή αυτό δεν είναι πολιτικό πανικόμετρο, τότε τι είναι;
Δεν είναι τυχαίο ότι η δημοσιοποίηση των προθέσεων αυτών έγινε μέσω της «Καθημερινής», που διόλου τυχαία επικαλείται “συνεργάτες του πρωθυπουργού”. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης όμως διαρρήγνυε μέχρι πρότινος τα ιμάτιά του ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με το ισχύον εκλογικό σύστημα. Όχι βέβαια ότι τον παίρνει κανείς τοις μετρητοίς εδώ και πολύ καιρό…
Όσο κι αν εξωραΐζουν κάπως και ως ένα βαθμό τα πράγματα, οι συστημικές μετρήσεις που δημοσιεύονται δεν μπορούν πια να κρύψουν την πραγματικότητα. Ούτε στο εσωτερικό, αλλά ούτε και προς το εξωτερικό, αφού όπως αποκαλύψαμε, εμπιστευτικές μετρήσεις που έγιναν για λογαριασμό μεγάλων πρεσβειών στη χώρα μας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το κυβερνών κόμμα στην Ελλάδα έχει μπει σε επιταχυνόμενη αρνητική τροχιά που έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και δεν αναστρέφεται.
Τα σενάρια που έχουν τεθεί τώρα στο τραπέζι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη αναζητά τρόπους ώστε να παίρνει ευκολότερα και περισσότερες έδρες από το λεγόμενο μπόνους μόνο του το πρώτο κόμμα. Και το άλλο σκέλος έχει να κάνει με την αύξηση του ορίου εισόδου στη Βουλή από το 3% στο 5%. Κι ούτε είναι τυχαίο ότι προ ημερών το υποστήριξε αυτό ως “προσωπική άποψη” και ο γαλάζιος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Μ. Λαζαρίδης. Προφανώς για να «μετρηθούν» αντιδράσεις…
Όπως λένε οι ψιθυριστές των κυβερνητικών διαδρόμων, το δέλεαρ για την αύξηση του ορίου είναι μεγαλύτερο, καθότι μπορεί να προβληθεί ως πιο «δίκαιη» αλλαγή και να γίνει πιο εύπεπτη από την κοινή γνώμη…
Βέβαια, για την οποιαδήποτε άμεση μεταβολή του εκλογικού νόμου απαιτούνται τουλάχιστον 200 ψήφοι από την παρούσα Βουλή. Και ενώ θεωρητικώς μπορεί να σχηματιστεί αυτό το άθροισμα, επί του πεδίου μάλλον αποκλείεται. Θα μπορεί να εφαρμοστεί όμως στις επαναληπτικές εκλογές που έχει στο νου του, για αμέσως μετά, ο Κ. Μητσοτάκης…
Πάνω στην απελπισία του πιστεύει ότι έτσι θα περιοριστεί ο πολυκερματισμός της πρώτης αναμέτρησης, τα κόμματα που κινούνται στα επίπεδα του 3% έως 5% θα πιεστούν και θα απορροφηθούν και ότι η πόλωση της δεύτερης αναμέτρησης θα ενισχύσει τους μεγαλύτερους πόλους, άρα και τη ΝΔ…
Εκτός από την ενίσχυση αυτή, υπάρχει και ένα επιπλέον λεπτό σημείο: Πετώντας έξω με αυτή τη μεθόδευση περισσότερες δυνάμεις και αυξάνοντας το άθροισμα των εκτός Βουλής κομμάτων, αυτομάτως μειώνεται και ο πήχης της αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα…
Παράδειγμα, εφιαλτικό; Ακόμη και με 32% θα μπορούσε να πιάσει οριακά αυτοδυναμία. Κι αν υπάρξει και περαιτέρω κλοπή στις έδρες του μπόνους, ο πήχης θα μειωθεί κι άλλο…
Καλά τα σχέδια επί χάρτου. Ο κ. Μητσοτάκης ξεχνά όμως, που έλεγε ο έμπειρος σε αυτά πατέρας του: Όταν ένα κόμμα έχει χάσει τη λαϊκή στήριξη, δεν το σώζει κανένας εκλογικός νόμος. Κι αυτό ιστορικά έχει αποδειχθεί πολλάκις…
Ο ΚΟΡΙΟΣ
