Στο φύλλο της 11ης Ιουλίου 1935 της εφημερίδας Ριζοσπάστης ο καθηγητής φιλοσοφίας του ΑΠΘ και απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, πρόσφυγας από την Καισάρεια της Μικράς Ασίας, με άρθρο του θεωρούσε υπεύθυνο για όλα τα δεινά των Ελλήνων τον «Εθνικό Διχασμό» ο οποίος «χάρισε» τη νίκη στην ούτε καν ημιθανή αλλά «πεθαμένη», όπως...
την χαρακτήριζε, Τουρκία. Μια νίκη που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί ακόμα και η ίδια η Τουρκία, που είχε ως αποτέλεσμα να ξεκληριστεί ολόκληρος ο ελληνισμός από τις πανάρχαιες κοιτίδες του οι οποίες μετρούσαν 3.000 χρόνια ιστορίας, αίγλης και πολιτισμού. Συγκεκριμένα ο καθηγητής έγραφε μεταξύ άλλων: «Τότε βρεθήκαμε εμείς με τις αφάνταστες σαχλαμάρες να δώσουμε καινούρια ζωή στην πεθαμένη Τουρκία».
Ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης –αξίζει να σημειωθεί πως ήταν πρόσφυγας κι αυτός, ανταλλάξιμος του ’22 από την Ανατολική Θράκη, γεννηθείς στην Αδριανούπολη–, με αστραπιαία αντανακλαστικά απάντησε στο άρθρο του καθηγητή Θεοδωρίδη με ένα άρθρο το οποίο δημοσίευσε την επόμενη ημέρα η εν λόγω εφημερίδα και είχε τον τίτλο «Μια επιφύλαξη».
Το άρθρο του γ.γ. έγραφε:
Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα ήταν σήμερα πεθαμένη και εμείς Μεγάλη Ελλάδα! Την λευτεριά μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του τουρκικού λαού! Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μικρασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον τουρκικό λαό, μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο! […] Η Μικρασιάτικη εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνον τη νέα Τουρκία, μα στρεφότανε και ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του Ελληνικού λαού.
Και καταλήγει με την φράση που μας αφήνει εμβρόντητους: «Γι΄ αυτό κι εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ» (με κεφαλαία και στο αυθεντικό κείμενο).
Ο τότε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης –αξίζει να σημειωθεί πως ήταν πρόσφυγας κι αυτός, ανταλλάξιμος του ’22 από την Ανατολική Θράκη, γεννηθείς στην Αδριανούπολη–, με αστραπιαία αντανακλαστικά απάντησε στο άρθρο του καθηγητή Θεοδωρίδη με ένα άρθρο το οποίο δημοσίευσε την επόμενη ημέρα η εν λόγω εφημερίδα και είχε τον τίτλο «Μια επιφύλαξη».
Το άρθρο του γ.γ. έγραφε:
Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα ήταν σήμερα πεθαμένη και εμείς Μεγάλη Ελλάδα! Την λευτεριά μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του τουρκικού λαού! Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μικρασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον τουρκικό λαό, μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο! […] Η Μικρασιάτικη εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνον τη νέα Τουρκία, μα στρεφότανε και ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του Ελληνικού λαού.
Και καταλήγει με την φράση που μας αφήνει εμβρόντητους: «Γι΄ αυτό κι εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ» (με κεφαλαία και στο αυθεντικό κείμενο).
Ακούτε κάποιοι;
Β.Β.
