Μετά και τα χθεσινά, οι εκλογές μετά την ΔΕΘ είναι μονόδρομος.
Διακυβέρνηση για άλλα δύο χρόνια υπό αυτές τις συνθήκες σημαίνει δύο ακόμη χρόνια κοινοβουλευτικού πολέμου φθοράς, συνεχών αποκαλύψεων από τις εν εξελίξει έρευνες και εμβάθυνσης των εσωτερικών διαιρέσεων.
Η...
κυβέρνηση θα μετατραπεί σε «lame duck», διαρκώς σε θέση άμυνας.
Αυτό το σενάριο του «θανάτου από χίλια κοψίματα» θα οδηγούσε σχεδόν με βεβαιότητα σε μια βαριά ήττα το 2027, με το πολιτικό κεφάλαιο του Πρωθυπουργού πλήρως εξαντλημένο.
Η απόφαση για πρόωρες εκλογές αποτελεί, ταυτόχρονα, ένα στοίχημα στη συνεχιζόμενη αδυναμία της αντιπολίτευσης.
Παρότι η αντιπολίτευση έχει καταφέρει αποτελεσματικά πλήγματα , παραμένει κατακερματισμένη και δεν εκλαμβάνεται από πολλούς ως μια αξιόπιστη, ενιαία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Ο στρατηγικός υπολογισμός του Πρωθυπουργού είναι πιθανότατα ότι, παρά τη φθορά της κυβέρνησής του, το εκλογικό σώμα, όταν βρεθεί ενώπιον ενός ξεκάθαρου διλήμματος, θα προτιμήσει και πάλι μια πληγωμένη αλλά γνωστή λύση (ΝΔ) έναντι μιας διχασμένης και αδοκίμαστης αντιπολίτευσης.
Η προκήρυξη εκλογών τώρα θα ήταν μια κίνηση εκμετάλλευσης αυτής της αδυναμίας, προτού η αντιπολίτευση προλάβει να ανασυνταχθεί.
Η ψηφοφορία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν ήταν απλώς ένας κακός χειρισμός, αλλά η αποκάλυψη μιας βαθιάς κρίσης ελέγχου και αυτοπεποίθησης στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου(στα σχόλια ) μετέτρεψε αυτή την πολιτική κρίση σε κρίση θεσμικής νομιμοποίησης, προσδίδοντάς της διαστάσεις που υπερβαίνουν την καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση.
Το συσσωρευμένο βάρος των σκανδάλων έχει καταστήσει το πολιτικό περιβάλλον τοξικό και δύσκολα κυβερνήσιμο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται παγιδευμένη. Η συνέχιση της θητείας της υπόσχεται μόνο καθημερινή πολιτική αιμορραγία.
Ο μόνος τρόπος για να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο, να επαναβεβαιώσει την εξουσία της και να αναπλαισιώσει την εθνική ατζέντα είναι να ζητήσει νέα λαϊκή εντολή.
Η ΔΕΘ παρέχει το ιδανικό αφηγηματικό και χρονικό εφαλτήριο για μια τέτοια κίνηση.
Επομένως, η απόφαση για προκήρυξη πρόωρων εκλογών μετά τη ΔΕΘ δεν αποτελεί πλέον ζήτημα επιλογής ή ένδειξη ισχύος.
Έχει καταστεί μια στρατηγική επιταγή, ένας αμυντικός ελιγμός που γεννιέται από την ανάγκη, και ο μοναδικός δρόμος που απομένει στον Πρωθυπουργό για την πολιτική του επιβίωση και τη δυνατότητα μιας ανανεωμένης, έστω και πληγωμένης, θητείας.
Αυτό το σενάριο του «θανάτου από χίλια κοψίματα» θα οδηγούσε σχεδόν με βεβαιότητα σε μια βαριά ήττα το 2027, με το πολιτικό κεφάλαιο του Πρωθυπουργού πλήρως εξαντλημένο.
Η απόφαση για πρόωρες εκλογές αποτελεί, ταυτόχρονα, ένα στοίχημα στη συνεχιζόμενη αδυναμία της αντιπολίτευσης.
Παρότι η αντιπολίτευση έχει καταφέρει αποτελεσματικά πλήγματα , παραμένει κατακερματισμένη και δεν εκλαμβάνεται από πολλούς ως μια αξιόπιστη, ενιαία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Ο στρατηγικός υπολογισμός του Πρωθυπουργού είναι πιθανότατα ότι, παρά τη φθορά της κυβέρνησής του, το εκλογικό σώμα, όταν βρεθεί ενώπιον ενός ξεκάθαρου διλήμματος, θα προτιμήσει και πάλι μια πληγωμένη αλλά γνωστή λύση (ΝΔ) έναντι μιας διχασμένης και αδοκίμαστης αντιπολίτευσης.
Η προκήρυξη εκλογών τώρα θα ήταν μια κίνηση εκμετάλλευσης αυτής της αδυναμίας, προτού η αντιπολίτευση προλάβει να ανασυνταχθεί.
Η ψηφοφορία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν ήταν απλώς ένας κακός χειρισμός, αλλά η αποκάλυψη μιας βαθιάς κρίσης ελέγχου και αυτοπεποίθησης στο εσωτερικό της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η παρέμβαση του Ευάγγελου Βενιζέλου(στα σχόλια ) μετέτρεψε αυτή την πολιτική κρίση σε κρίση θεσμικής νομιμοποίησης, προσδίδοντάς της διαστάσεις που υπερβαίνουν την καθημερινή πολιτική αντιπαράθεση.
Το συσσωρευμένο βάρος των σκανδάλων έχει καταστήσει το πολιτικό περιβάλλον τοξικό και δύσκολα κυβερνήσιμο.
Η κυβέρνηση βρίσκεται παγιδευμένη. Η συνέχιση της θητείας της υπόσχεται μόνο καθημερινή πολιτική αιμορραγία.
Ο μόνος τρόπος για να σπάσει αυτόν τον φαύλο κύκλο, να επαναβεβαιώσει την εξουσία της και να αναπλαισιώσει την εθνική ατζέντα είναι να ζητήσει νέα λαϊκή εντολή.
Η ΔΕΘ παρέχει το ιδανικό αφηγηματικό και χρονικό εφαλτήριο για μια τέτοια κίνηση.
Επομένως, η απόφαση για προκήρυξη πρόωρων εκλογών μετά τη ΔΕΘ δεν αποτελεί πλέον ζήτημα επιλογής ή ένδειξη ισχύος.
Έχει καταστεί μια στρατηγική επιταγή, ένας αμυντικός ελιγμός που γεννιέται από την ανάγκη, και ο μοναδικός δρόμος που απομένει στον Πρωθυπουργό για την πολιτική του επιβίωση και τη δυνατότητα μιας ανανεωμένης, έστω και πληγωμένης, θητείας.
