Του Γ.Τεκίδη
Λύσσα πραγματική, λογύδρια και κριτική γεμάτη μίσος και τοξικότητα από σύσσωμη την αντιπολίτευση για το…περιβόητο χρέος της ΝΔ προς τις τράπεζες και λοιπούς δικαιούχους, ύψους, λέει, πάνω από μισό δις ευρώ. Από...
κοντά και ο έτερος Καπαδόκης, ο οσονούπω πρωθυπουργός αυτός, ο Ανδρουλάκης πρόεδρος του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, με ανάλογο χρέος του κόμματος του, περίπου στο ίδιο ύψος. Μόνο που ο δεύτερος για ευνόητους λόγους δεν εγείρει ούτε εντός μήτε εκτός βουλής το ζήτημα . Βάστα με, να σε βαστώ, που λέει και η λαϊκή παροιμία. Κατά τα άλλα κόπτεται ο περί ου ο λόγος για το φαγοπότι από το δημόσιο κορβανά, τα Νεοδημοκρατικά σκάνδαλα, τις γαλάζιες ρεμούλες, τις καθημερινές, λέει, προκλήσεις του Κυριάκου, τα αναίσχυντα κυβερνητικά ψεύδη και δεν συμμαζεύεται.
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα και ο πρωθυπουργός μας, ο Κυρ. Μητσοτάκης. απαντά, όπως κάνει τακτικά, πειστικά και έμπρακτα, ότι αυτός και η κυβέρνηση του σέβονται τις έννοιες εντιμότητα , συνέπεια, αλήθεια, θάρρος, σεβασμό και αληθινή προστασία των δημόσιων αγαθών και ιδιαίτερα του δημόσιου χρήματος. Και ως συνεπής πρώτος πολίτης αυτής της χώρας, μόλις χθες δεσμεύτηκε δημόσια και ενώπιον του κοινοβουλίου, πως ανήμερα της εορτής της Θεοτόκου και πριν αναχωρήσει για τις διακοπές του, θα αποπληρώσει το χρέος του κόμματος του, μέχρι τελευταίας δεκάρας. Πάταγος μεγάλος, κανονικός σεισμός στην επικράτεια για την μεγαλεπήβολη χειρονομία ενός πολιτικού , ενός πρωθυπουργού που αποδεικνύει μια ακόμη φορά πως πορεύεται με γνώμονα και πυξίδα την εντιμότητα, το δημόσιο συμφέρον, την συνέπεια ,την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του κόμματος του απέναντι στο λαό και την πατρίδα. Λιποθυμίες στην αντιπολίτευση και απέραντη σιωπή. Και τι να πει εξάλλου, μπροστά σε ένα τέτοιο αιφνιδιασμό που αποστόμωσε τους πάντες και ιδιαίτερα αυτούς της Αριστεράς που δήθεν κόπτονται για τα λαϊκά συμφέροντα και για τους πολίτες που επίσης δήθεν πεινούν και υποφέρουν από το…ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, το διαλυμένο από ένα πρωθυπουργό που νυχθημερόν παλεύει με νύχια και δόντια προκειμένου να υπερβεί ξένες και εγχώριες παγίδες και ύβρεις. Δεν αναφερόμαστε κυρίως στον κ, Ανδρουλάκη που ακόμη ψάχνει έδαφος για να πατήσει και να συνεφέρει από την ματ κίνηση του Κυριάκου, αλλά σε εκείνη την αμετανόητη, την ανθελληνική αντιπολίτευση της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένων και των κομμουνιστών. Που διασπείρει ακόμη και τώρα φήμες, πως η παραπάνω κίνηση του πρωθυπουργού μας για το κομματικό χρέος, είναι ακόμη μια θεατρική κίνηση του, με στόχο και πάλι να τον κατασυκοφαντήσει, να τον λούσει με το δηλητήριο της το ταξικό, με το μίσος της για τον σωτήρα της χώρας.
Όλα τα παραπάνω όμως δεν πτοούν τον ηγέτη του σήμερα, τον πρωθυπουργό του 21ου αιώνα που γράφει ιστορία. Ιστορία για το τι σημαίνει αγώνας μέχρι εσχάτων υπέρ των λαϊκών συμφερόντων απέναντι στους άνομους κερδοσκόπους, τους κλέφτες των θυσιών του λαού και των δημόσιων ταμείων. Τον ηγέτη της μεγαλοψυχίας, της καταδεκτικότητας, τον άνθρωπο με την πλήρη ενσυναίσθηση και τις ευαισθησίες μπροστά στον πάσχοντα λαό. Αυτόν που κάνει καθημερινά πράξη την αδιαλλαξία απέναντι στην ανομία και την κλοπή, δημόσιας περιουσίας. Και αντί μιας κάποιας αναγνώρισης, και ενός έστω ψελλίσματος ευχαριστιών από την αντιπολίτευση, να λούζεται καθημερινά με ύβρεις, συκοφαντίες, ανυπόστατους ισχυρισμούς, για σκάνδαλα στα οποία δήθεν πρωτοστατεί.
Και ξαφνικά ο Άδωνις ξύπνησε, τρομαγμένος. Ε ρε και να ήταν αληθινό το όνειρο που μόλις είδε. Στη σκέψη αυτή ανακάθισε στο κρεβάτι γελώντας χωρίς σταματημό.
ΥΓ. Σοβαρά τώρα. Το χρέος του κυβερνητικού κόμματος ξεπέρασε με όσα το ίδιο δημοσίευσε στον εφετεινό του ισολογισμό τα 500 εκατ, ευρώ. Και ενώ οι της ΝΔ, ισχυρίζονται πως αυτό εξυπηρετείται, κάθε χρόνο ανεβαίνει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το Πασοκιναλ. Αναρωτιέται κάθε καλόπιστος πολίτης, πως είναι δυνατόν και τους μεν και τους δε, να μην τους ενοχλεί κανείς, να είναι υπεράνω νόμων και συντάγματος, να αφήνουν τα χρέη τους να τρέχουν τον ανήφορο και οι αρμόδιες αρχές, Φαρισαίοι και Τελώνες να ποιούν την νησα. Και όχι μόνο αυτό, μα να κατέρχονται και στις εκλογές. Να υπόσχονται συμμάζεμα και νοικοκύρεμα του κράτους, αυτοί που λυμαίνονται τον δημόσιο κορβανά, είναι μέχρι τον λαιμό στα χρέη και περιγελούν κάθε έννοια δικαίου και τάξης. Υπάρχει ανάλογο προηγούμενο τέτοιας ευτέλειας, τέτοιας κατάντιας σε χώρα της Ευρώπης;. Ούτε στο λεγόμενο τρίτο κόσμο δεν θα βρεις.
