Η Ελλάδα του 2025 μοιάζει με έναν τόπο όπου ο μισθός και η σύνταξη εξανεμίζονται πριν καν φτάσει η τελευταία εβδομάδα του μήνα
Σε μια Ελλάδα που βυθίζεται στην οικονομική απόγνωση, περισσότεροι από ...
τους μισούς πολίτες, το 52%, δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα, καθώς οι μισθοί και οι συντάξεις εξανεμίζονται πριν φτάσει η επόμενη πληρωμή.
Η ακρίβεια, οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιδρομές και οι συνεχείς αυξήσεις σε βασικά αγαθά έχουν μετατρέψει την καθημερινότητα των Ελλήνων σε έναν αγώνα επιβίωσης . Με το 28% να δηλώνει ότι μένει μόνιμα χωρίς χρήματα κάθε μήνα, η ελληνική κοινωνία φτάνει στα όρια της εξαθλίωσης, ενώ η κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη την κατάρρευση της οικονομικής αντοχής των πολιτών.
Η έρευνα της Plum και της Palmos Analysis αποκαλύπτει το δραματικό μέγεθος της κρίσης, πως το 52% των Ελλήνων «ξεμένουν» πριν το τέλος του μήνα, με τις γυναίκες (34%) και τους χαμηλοεισοδηματίες με μισθούς κάτω από 800 ευρώ (43%) να πλήττονται περισσότερο.
Οι αιτίες είναι ξεκάθαρες, οι καλπάζουσες τιμές σε τρόφιμα, καύσιμα και ενέργεια, σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση – από τον ΕΝΦΙΑ, έχουν αφήσει τους Έλληνες χωρίς ανάσα. Μόλις το 14% δηλώνει ότι δεν αντιμετωπίζει ποτέ αυτό το πρόβλημα, ενώ οι υπόλοιποι παλεύουν να καλύψουν βασικές ανάγκες. Οι μισθοί και οι συντάξεις, που ήδη συρρικνώνονται από την ακρίβεια, δεν επαρκούν πλέον για να φτάσουν μέχρι το τέλος του μήνα, μετατρέποντας την καθημερινότητα σε έναν εφιάλτη.
Η αποταμίευση, κάποτε σημάδι οικονομικής σταθερότητας, έχει γίνει για τους περισσότερους Έλληνες ανέφικτος στόχος . Μόνο το 15% καταφέρνει να βάζει χρήματα στην άκρη κάθε μήνα, ενώ το 37% δεν αποταμιεύει καθόλου, με το ποσοστό να εκτοξεύεται στο 47% στη Βόρεια Ελλάδα.
Η απουσία αποθεματικού αφήνει τα νοικοκυριά εκτεθειμένα σε κάθε απρόσμενο έξοδο. Μόλις το 30% μπορεί να καλύψει ένα έκτακτο κόστος 500 ευρώ από αποταμιεύσεις, ενώ το 22% θα καταφύγει σε δανεισμό ή πιστωτικές κάρτες, και το 11% αδυνατεί πλήρως να ανταποκριθεί. Οι συνεχείς αυξήσεις σε φόρους, όπως ο «φόρος αδράνειας» στα κλειστά ακίνητα, και η εκτόξευση του κόστους ζωής έχουν στραγγίξει κάθε δυνατότητα αποταμίευσης, αφήνοντας τους Έλληνες να ζουν με το φόβο της επόμενης οικονομικής κρίσης.
Η οικονομική ασφυξία οδηγεί όλο και περισσότερους Έλληνες σε απελπισία. Το 19% αναγκάστηκε τον τελευταίο χρόνο να δανειστεί ή να χρησιμοποιήσει πιστωτική κάρτα για να καλύψει βασικά έξοδα, ενώ η οικογενειακή στήριξη παραμένει το τελευταίο καταφύγιο για πολλούς . Το 12% λαμβάνει τακτικά βοήθεια από συγγενείς ή φίλους, το 20% περιστασιακά και το 23% σπάνια, αποκαλύπτοντας μια κοινωνία που βασίζεται σε δίχτυα αλληλεγγύης για να επιβιώσει.
Όμως, ακόμα και αυτά τα δίχτυα φθείρονται, καθώς οι οικογένειες δοκιμάζονται από την ίδια οικονομική πίεση . Οι φόροι, όπως ο προτεινόμενος φόρος στα καπνικά προϊόντα που θα αυξήσει την τιμή των τσιγάρων κατά 2 ευρώ , και η αύξηση του κόστους ζωής, με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα να φτάνει το 30% σε ορισμένες κατηγορίες, κάνουν την επιβίωση ολοένα πιο δύσκολη.
Η Ελλάδα του 2025 μοιάζει με έναν τόπο όπου ο μισθός και η σύνταξη εξανεμίζονται πριν καν φτάσει η τελευταία εβδομάδα του μήνα. Οι Έλληνες, πιεσμένοι από την ακρίβεια, τους φόρους και την έλλειψη προοπτικής, ζουν σε μια διαρκή κατάσταση ανασφάλειας. Οι νέοι 25-34 ετών, που αποτελούν τη μόνη ομάδα με κάποιο ίχνος αποταμίευσης (37%), είναι εξαίρεση σε έναν κανόνα απόγνωσης.
Η κυβέρνηση, αντί να προστατεύσει τους πολίτες από την αδηφάγα φορολογία και τις ευρωπαϊκές επιταγές, φαίνεται να συναινεί σε μέτρα που βαθαίνουν τη φτώχεια . Η ΕΕ, με την επιβολή νέων φόρων και την αδιαφορία για τις ανάγκες των πολιτών, μετατρέπει την Ελλάδα σε πειραματόζωο μιας πολιτικής που συνθλίβει την κοινωνία. Αν δεν υπάρξει αντίσταση, ο ελληνικός λαός κινδυνεύει να βυθιστεί σε έναν εφιάλτη όπου ακόμα και τα βασικά αγαθά θα είναι πολυτέλεια.
Η ακρίβεια, οι αλλεπάλληλες φορολογικές επιδρομές και οι συνεχείς αυξήσεις σε βασικά αγαθά έχουν μετατρέψει την καθημερινότητα των Ελλήνων σε έναν αγώνα επιβίωσης . Με το 28% να δηλώνει ότι μένει μόνιμα χωρίς χρήματα κάθε μήνα, η ελληνική κοινωνία φτάνει στα όρια της εξαθλίωσης, ενώ η κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη την κατάρρευση της οικονομικής αντοχής των πολιτών.
Η έρευνα της Plum και της Palmos Analysis αποκαλύπτει το δραματικό μέγεθος της κρίσης, πως το 52% των Ελλήνων «ξεμένουν» πριν το τέλος του μήνα, με τις γυναίκες (34%) και τους χαμηλοεισοδηματίες με μισθούς κάτω από 800 ευρώ (43%) να πλήττονται περισσότερο.
Οι αιτίες είναι ξεκάθαρες, οι καλπάζουσες τιμές σε τρόφιμα, καύσιμα και ενέργεια, σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση – από τον ΕΝΦΙΑ, έχουν αφήσει τους Έλληνες χωρίς ανάσα. Μόλις το 14% δηλώνει ότι δεν αντιμετωπίζει ποτέ αυτό το πρόβλημα, ενώ οι υπόλοιποι παλεύουν να καλύψουν βασικές ανάγκες. Οι μισθοί και οι συντάξεις, που ήδη συρρικνώνονται από την ακρίβεια, δεν επαρκούν πλέον για να φτάσουν μέχρι το τέλος του μήνα, μετατρέποντας την καθημερινότητα σε έναν εφιάλτη.
Η αποταμίευση, κάποτε σημάδι οικονομικής σταθερότητας, έχει γίνει για τους περισσότερους Έλληνες ανέφικτος στόχος . Μόνο το 15% καταφέρνει να βάζει χρήματα στην άκρη κάθε μήνα, ενώ το 37% δεν αποταμιεύει καθόλου, με το ποσοστό να εκτοξεύεται στο 47% στη Βόρεια Ελλάδα.
Η απουσία αποθεματικού αφήνει τα νοικοκυριά εκτεθειμένα σε κάθε απρόσμενο έξοδο. Μόλις το 30% μπορεί να καλύψει ένα έκτακτο κόστος 500 ευρώ από αποταμιεύσεις, ενώ το 22% θα καταφύγει σε δανεισμό ή πιστωτικές κάρτες, και το 11% αδυνατεί πλήρως να ανταποκριθεί. Οι συνεχείς αυξήσεις σε φόρους, όπως ο «φόρος αδράνειας» στα κλειστά ακίνητα, και η εκτόξευση του κόστους ζωής έχουν στραγγίξει κάθε δυνατότητα αποταμίευσης, αφήνοντας τους Έλληνες να ζουν με το φόβο της επόμενης οικονομικής κρίσης.
Η οικονομική ασφυξία οδηγεί όλο και περισσότερους Έλληνες σε απελπισία. Το 19% αναγκάστηκε τον τελευταίο χρόνο να δανειστεί ή να χρησιμοποιήσει πιστωτική κάρτα για να καλύψει βασικά έξοδα, ενώ η οικογενειακή στήριξη παραμένει το τελευταίο καταφύγιο για πολλούς . Το 12% λαμβάνει τακτικά βοήθεια από συγγενείς ή φίλους, το 20% περιστασιακά και το 23% σπάνια, αποκαλύπτοντας μια κοινωνία που βασίζεται σε δίχτυα αλληλεγγύης για να επιβιώσει.
Όμως, ακόμα και αυτά τα δίχτυα φθείρονται, καθώς οι οικογένειες δοκιμάζονται από την ίδια οικονομική πίεση . Οι φόροι, όπως ο προτεινόμενος φόρος στα καπνικά προϊόντα που θα αυξήσει την τιμή των τσιγάρων κατά 2 ευρώ , και η αύξηση του κόστους ζωής, με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα να φτάνει το 30% σε ορισμένες κατηγορίες, κάνουν την επιβίωση ολοένα πιο δύσκολη.
Η Ελλάδα του 2025 μοιάζει με έναν τόπο όπου ο μισθός και η σύνταξη εξανεμίζονται πριν καν φτάσει η τελευταία εβδομάδα του μήνα. Οι Έλληνες, πιεσμένοι από την ακρίβεια, τους φόρους και την έλλειψη προοπτικής, ζουν σε μια διαρκή κατάσταση ανασφάλειας. Οι νέοι 25-34 ετών, που αποτελούν τη μόνη ομάδα με κάποιο ίχνος αποταμίευσης (37%), είναι εξαίρεση σε έναν κανόνα απόγνωσης.
Η κυβέρνηση, αντί να προστατεύσει τους πολίτες από την αδηφάγα φορολογία και τις ευρωπαϊκές επιταγές, φαίνεται να συναινεί σε μέτρα που βαθαίνουν τη φτώχεια . Η ΕΕ, με την επιβολή νέων φόρων και την αδιαφορία για τις ανάγκες των πολιτών, μετατρέπει την Ελλάδα σε πειραματόζωο μιας πολιτικής που συνθλίβει την κοινωνία. Αν δεν υπάρξει αντίσταση, ο ελληνικός λαός κινδυνεύει να βυθιστεί σε έναν εφιάλτη όπου ακόμα και τα βασικά αγαθά θα είναι πολυτέλεια.
