Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2025

Υπάρχει ακόμη ελπίδα


Του Γ.Τεκίδη 

Στη χώρα μας η πολιτική λωποδυσία, η πρωτοφανής για τη νεώτερη πολιτική μας ιστορία αγυρτεία, η αναξιοπρέπεια και η απάτη, έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια ο κανόνας, το σύνηθες, το φυσιολογικό. Ένα...  
 
 
καλά μελετημένο πολιτικό μιντιακό σύστημα με ακροδεξιά προμετωπίδα, άφθονο χρήμα, πλαισιωμένο από το απύθμενο ψέμα, την αμετροέπεια και την αλητεία, έχει καταντήσει τη χώρα, παρία της Ευρώπης, το μαύρο πρόβατο ακόμα και αυτής της σημερινής ανυπόληπτης ΕΕ. Είναι η πρώτη φορά που μεταπολεμική κυβέρνηση στο τόπο μας επαίρεται και καμαρώνει για τις καθημερινές αισχρές προκλήσεις που ακούνε στο όνομα σκάνδαλα ολκής οικονομικά και ήθους, ύβρεις και περιφρόνηση στον ανθρώπινο πόνο που προκαλούν οι ανερμάτιστες πολιτικές της. Είναι η κυβέρνηση που χλευάζει θεσμούς και σύνταγμα, φροντίζοντας τακτικά να τους περιπαίζει, να τους τσαλαπατά και κρυφογελώντας να ομνύει την επομένη σε αυτούς, σπάζοντας στην κυριολεξία πλάκα. Έτσι διαπαιδαγωγεί και τη νεολαία ,έτσι αναγορεύει σε αξίωμα πρακτικές μαφίας και αμοραλισμού προς επίτευξη του προσωπικού οφέλους, κι ας είναι σε βάρος των υπολοίπων, αφού ΄΄όλοι το ιδιο είναι΄΄.

Και ενώ η χώρα σημειώνει ανεπανάληπτες εγχώριες και διεθνείς επιτυχίες καταλαμβάνοντας τη τελευταία και προτελευταία θέση σε μια σειρά ζητήματα είτε οικονομικής ανάπτυξης, βιοτικό επίπεδο, ελευθερία λόγου και τύπου σε έγκριτες ξένες μελέτες, ο αντίλογος και οι πρωτοβουλίες της πέραν της ακροδεξιάς και των συμμάχων της, πολιτικής πλευράς μέχρι τώρα υπήρξαν από πενιχρές μέχρι ανύπαρκτες. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ο πρωθυπουργός της άνευ προηγμένου ρεμούλας και πολιτικής αλητείας να νοιώθει άνετα και… απαραίτητος για τη χώρα λόγο αυτής της ανυπαρξίας μέχρι στιγμής μιας άλλης τεκμηριωμένης πολιτικής πρότασης, διεξόδου από το τέλμα και την παρακμή της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς. Η δημοκρατική προοδευτική παράταξη, από το 2023 και εντεύθεν λόγο και των εξελίξεων που μεσολάβησαν, προσπαθεί αδύναμα και περιστασιακά ασθμαίνοντας πίσω από τις εξελίξεις να δώσει ελπίδα και αντοχή στον χειμαζόμενο λαό μας, δίχως να πείθει και προπάντων δίχως να δίνει το έναυσμα με ένα λυτρωτικό πολιτικό σχέδιο ανάταξης του τόπου και ανατροπής της σημερινής πολιτικής καμόρα που παριστάνει την κυβέρνηση. Ποιός καλόπιστος δημοκράτης σήμερα δεν κατανοεί και δεν εισπράττει την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και της ηγεσίας του να ηγηθούν ενός τέτοιε εγχειρήματος ανατροπής και κοινωνικής απελευθέρωσης;. Ποιος σοβαρά μπορεί να εφησυχάζει προσμένοντας την άφιξη ενός πολιτικού Μεσσία που θα σώσει τη χώρα, με ένα θαύμα; Το πλήρωμα του χρόνου έχει έρθει ήδη και η ανάληψη μιας ανάλογης πρωτοβουλίας αφύπνισης και εξόδου από την πολιτική κατάθλιψη και την παραίτηση, μετράει αντίστροφα σαν αξία. Αυτό που δεν κάνουν οι ηγεσίες των κομμάτων της κεντροαριστεράς και του Πασοκ, να το κάνει η βάση τους, η οργανωμένη και μη. Σε μια από κοινού πρωτοβουλία συνάντησης και εξέτασης όλων των πιθανοτήτων υλοποίησης γύρω από ένα πλαίσιο, ένα πρόγραμμα εξόδου από το σημερινό αδιέξοδο. Ο δημοκρατικός κόσμος, η πραγματική πλειοψηφία του λαού μας, δεν έχει τίποτα να χωρίσει, ούτε να μοιράσει, ούτε να διαπληκτιστεί για την καθαρότητα των ιδεολογιών και την ορθή ερμηνεία των μανιφέστων, την οποία κατέχουν μόνο οι περιώνυμοι φωστήρες στα ηγετικά κλιμάκια των κομμάτων και για τούτο ερίζουν και θα ερίζουν μια ζωή, λησμονώντας την ακροδεξιά που γκρεμίζει κάθε μέρα την κοινωνία. Είναι αυτονόητο και πολλές φορές διαπιστωμένο πως οι πραγματικές διαφορές, οι άξιες λόγου στα προγράμματα των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι μικρές. Αυτά που είναι κοινά και ενώνουν είναι πολύ περισσότερα. Θα πρέπει κάποιος να καταβάλλει τεράστια προσπάθεια για να αναδείξει ατελέσφορη , μη ρεαλιστική και απραγματοποίητη την προσπάθεια για συναίνεση και κατάρτιση ενός κυβερνητικού προγράμματος συνεργασίας, της αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η διακαής επιθυμία της λαϊκής βάσης. Της λαϊκής βάσης που την θυμούνται και την επικαλούνται οι ηγεσίες μονο όταν τη χρειάζονται.

Αυτή η υπόθεση του ξυπνήματος από τον πολιτικό λήθαργο, τον ωχαδερφισμό, και την απογοήτευση, να γίνει υπόθεση των από κάτω. Να παρθούν άμεσα πρωτοβουλίες συνάντησης από τους οργανωμένους σε κάθε πόλη και περιοχή, σε ένα φόρουμ ανοιχτού και ειλικρινούς διαλόγου για το τι μέλλει γενέσθαι άμεσα και όχι στο απόμακρο μέλλον. Πρωτοβουλίες συνεργασίας σε τοπικό επίπεδο και για ζητήματα που αφορούν την εργασία, το περιβάλλον , την ανεργία, την παροχή υπηρεσιών υγείας από το ρημαγμένο ΕΣΥ και άλλα. Η συναινετική κατάληξη αυτών των διαδικασιών, να καταλήξει σε ένα πανελλαδικό κάλεσμα προς τις πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, πως ήρθε η ώρα για ένα ρεαλιστικό και άμεσα υλοποιήσιμο πρόγραμμα συνεργασίας εξόδου της χώρας από τον καιάδα στον οποίο οδηγείται σήμερα από την ακροδεξιά και τον Μητσοτακισμό.

ΥΓ. Να αναφερθεί πως ο Σύριζα-ΠΣ, κάνει εδώ και καιρό κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση της συλλογικής προγραμματικής σύμπραξης. Στη ΔΕΘ, ο πρόεδρος του ήταν περισσότερο σαφής για την μεγάλη αυτή υπόθεση και το κάλεσμα στους υπόλοιπος, πιο συγκεκριμένο. Προς το παρόν, μικρή η αποδοχή της πρόσκλησης και η αμηχανία πασιφανής. Γι αυτό η ώρα για δράση και πίεση της βάσης προς τους επάνω, είναι τώρα. 
------------------------------------------------------------------------