Συνδυάζει το σώμα ενός μαύρου σκύλου με το πρόσωπο ενός πιθήκου
Ένα από τα πιο τρομακτικά πλάσματα της βρετανικής μυθολογίας φαίνεται πως κρύβεται στις αγροτικές οδούς της...
Καμπριτζσάιρ. Ο Shug Monkey, ύψους περίπου 2,5 μέτρων είναι ένα τεράστιο υβριδικό πλάσμα, που συνδυάζει το σώμα ενός μαύρου σκύλου με το πρόσωπο ενός πιθήκου, φωτεινά κόκκινα μάτια και μακριά, πλατιά «νύχια» σαν ανθρώπινα δάχτυλα.
Οι μαρτυρίες των κατοίκων ποικίλλουν: μερικές φορές το ζώο φαίνεται να περπατάει όρθιο στα πίσω πόδια, ενώ άλλες φορές τρέχει στα τέσσερα. Ορισμένοι ντόπιοι πιστεύουν ότι η εμφάνιση αυτού του σκοτεινού πλάσματος αποτελεί προμήνυμα θανάτου.
Τώρα, ειδικοί αποκαλύπτουν την αλήθεια πίσω από το θρυλικό αυτό πλάσμα, το οποίο κατατάσσεται στο ίδιο επίπεδο φημισμένων θρύλων όπως το Loch Ness και ο Black Shuck στη βρετανική λαογραφία. Ο Ρόμπιν Ντάνμπαρ, εξελικτικός ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσε ότι τέτοιες οπτασίες «δεν είναι καθόλου σπάνιες». Όπως εξηγεί, «οι παράξενες οπτασίες είναι συχνές τις σκοτεινές νύχτες, ίσως λίγο επιδεινωμένες μετά από μια ευχάριστη βραδιά στο παμπ».
Ο Shug Monkey
Ο Shug Monkey φημολογείται ότι στοιχειώνει το Slough Hill Lane, που συνδέει το χωριό West Wratting με το Balsham, νοτιοανατολικά του Κέιμπριτζ. Σύμφωνα με τον ειδικό στη λαογραφία Ντάνιελ Κοντ, οι αναφορές στην περιοχή χρονολογούνται πάνω από έναν αιώνα. Στο βιβλίο του, του 2010 με τίτλο «Mysterious Cambridgeshire», περιγράφει τον Shug Monkey ως «ένα μεγάλο ζώο με τραχιά γούνα και μεγάλα, φωτεινά μάτια». Προσθέτει πως «τα παιδιά απέφευγαν την περιοχή μετά το σκοτάδι στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά η ακριβής φύση αυτού του τριχωτού τεράστιου πλάσματος δεν είναι σαφής».
Ο δρ Ντέιβιντ Γουόλντρον, ιστορικός και ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο Federation της Αυστραλίας, εξηγεί ότι η λέξη «shug» προέρχεται από την παλαιά αγγλική λέξη «scucca», που σημαίνει διάβολος. Η λαογραφία γύρω από το πλάσμα συνδέεται συχνά με τις ιστορίες για σκυλιά-διάβολους που αλλάζουν μορφή στην περιοχή, όπως ο Black Shuck. Όπως αναφέρει, «ο Shug Monkey συνδέεται συχνά με απομονωμένες οδούς, κατώφλια και για τους ταξιδιώτες λειτουργεί ως προειδοποιητικό σύμβολο ή κακός οιωνός».
Ο κακός φωτισμός
Παρά ταύτα, οι περισσότερες εμφανίσεις του μισού πιθήκου, μισού σκύλου, πιθανότατα προκαλούνται από παράξενες μορφές κατά μήκος του δρόμου και από τις κακές συνθήκες φωτισμού τη νύχτα, όπως αναφέρει η Daily Mail. Ο δρ Γουόλντρον επισημαίνει: «Θάμνοι, πύλες και κινούμενες σκιές “μετατρέπονται” σε μορφές ζώων». Επιπλέον, μπορεί οι άνθρωποι να βλέπουν σκύλους, αλεπούδες ή ελάφια, ενώ η ομίχλη και τα φώτα των αυτοκινήτων δημιουργούν «αύρα και λάμψη που μεγεθύνουν κεφάλια και μάτια». Όσο για τα κόκκινα μάτια, τα μεγαλύτερα ζώα στη Βρετανία έχουν αντανακλαστικό στρώμα πίσω από τον αμφιβληστροειδή που μπορεί να κάνει τα μάτια τους να λάμπουν κόκκινα.
Σύμφωνα με τον δρ Γουόλντρον, δεν υπάρχει «αποδεδειγμένη ύπαρξη» του Shug Monkey σε φυσική μορφή, αν και «υπάρχει ως ζωντανή παράδοση». Όπως εξηγεί, «η Αγγλία δεν είναι εύκολο περιβάλλον για ένα τόσο μεγάλο ζώο να παραμείνει αθέατο. Το όνομα μετατρέπει τον φόβο σε μια ιστορία που οι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν και συνδέει τους κατοίκους με την κληρονομιά, το τοπίο και την παράδοση».
Ο Τιμ Κόουλσον, καθηγητής ζωολογίας στην Οξφόρδη, δήλωσε ότι μεγάλωσε λίγα μίλια μακριά από την περιοχή όπου φημολογείται η εμφάνιση του Shug Monkey. «Δυστυχώς ποτέ δεν συνάντησα τον Shug Monkey, αλλά αυτό δεν είναι μεγάλη έκπληξη καθώς είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει», είπε. «Μόλις ξεκινήσει μια ιστορία σαν κι αυτή, οι άνθρωποι συχνά ισχυρίζονται ότι το είδαν. Πιθανότατα έπιασαν μια σύντομη ματιά σε αλεπού, ασβό ή ελάφι και μετά πείσθηκαν ότι είδαν τον μυθικό Shug Monkey», συμπλήρωσε.
Ο δρ Μπράιαν Σαρπλες, κλινικός ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Monsters on the Couch», χαρακτήρισε τις περιγραφές του Shug Monkey «ενδιαφέρουσες». Ωστόσο, οι μάρτυρες ενδέχεται να βιώνουν «παρειδολία», την τάση του ανθρώπινου μυαλού να βλέπει γνωστές μορφές σε καθημερινά οπτικά ερεθίσματα. «Ο εγκέφαλός μας τείνει να κατασκευάζει νόημα από το χάος», εξηγεί. «Η παρειδολία εμφανίζεται πιο συχνά σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού και σε αγχώδη, τρομακτικά περιβάλλοντα. Έτσι, ο εγκέφαλός μας μπορεί να δημιουργεί τριχωτά τέρατα από πολύ πιο καθημερινά αντικείμενα όπως δέντρα, σκιές ή κόκκινα ελάφια», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο δρ Τζέισον Γκίλκριστ, οικο-λόγος και λέκτορας στο Edinburgh Napier University, θεωρεί ότι το μυστήριο αυτών των υποτιθέμενων παράξενων πλασμάτων, η ύπαρξη των οποίων αμφισβητείται από την επιστήμη είναι «αυτοδιατηρούμενη». Ορισμένα από τα πιο διάσημα μυθικά πλάσματα παγκοσμίως είναι το Loch Ness, το Bigfoot και το Abominable Snowman. Όπως εξηγεί, «οι αναφορές με την πάροδο του χρόνου είναι πιθανό να οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που περιμένουν να δουν. Μόλις μια ιστορία ή μύθος για κάτι εξωτικό καθιερωθεί, οι άνθρωποι θέλουν να δουν το «τέρας» και είναι προδιατεθειμένοι να ερμηνεύσουν ό,τι βλέπουν σύμφωνα με την εικόνα του μυθικού πλάσματος. Αν υπήρχε κάποιο πλάσμα γνωστό στην επιστήμη, θα έπρεπε να υπάρχει αναπαραγόμενος πληθυσμός για να εντοπίζεται για πάνω από έναν αιώνα».
Οι μαρτυρίες των κατοίκων ποικίλλουν: μερικές φορές το ζώο φαίνεται να περπατάει όρθιο στα πίσω πόδια, ενώ άλλες φορές τρέχει στα τέσσερα. Ορισμένοι ντόπιοι πιστεύουν ότι η εμφάνιση αυτού του σκοτεινού πλάσματος αποτελεί προμήνυμα θανάτου.
Τώρα, ειδικοί αποκαλύπτουν την αλήθεια πίσω από το θρυλικό αυτό πλάσμα, το οποίο κατατάσσεται στο ίδιο επίπεδο φημισμένων θρύλων όπως το Loch Ness και ο Black Shuck στη βρετανική λαογραφία. Ο Ρόμπιν Ντάνμπαρ, εξελικτικός ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσε ότι τέτοιες οπτασίες «δεν είναι καθόλου σπάνιες». Όπως εξηγεί, «οι παράξενες οπτασίες είναι συχνές τις σκοτεινές νύχτες, ίσως λίγο επιδεινωμένες μετά από μια ευχάριστη βραδιά στο παμπ».
Ο Shug Monkey
Ο Shug Monkey φημολογείται ότι στοιχειώνει το Slough Hill Lane, που συνδέει το χωριό West Wratting με το Balsham, νοτιοανατολικά του Κέιμπριτζ. Σύμφωνα με τον ειδικό στη λαογραφία Ντάνιελ Κοντ, οι αναφορές στην περιοχή χρονολογούνται πάνω από έναν αιώνα. Στο βιβλίο του, του 2010 με τίτλο «Mysterious Cambridgeshire», περιγράφει τον Shug Monkey ως «ένα μεγάλο ζώο με τραχιά γούνα και μεγάλα, φωτεινά μάτια». Προσθέτει πως «τα παιδιά απέφευγαν την περιοχή μετά το σκοτάδι στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά η ακριβής φύση αυτού του τριχωτού τεράστιου πλάσματος δεν είναι σαφής».
Ο δρ Ντέιβιντ Γουόλντρον, ιστορικός και ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο Federation της Αυστραλίας, εξηγεί ότι η λέξη «shug» προέρχεται από την παλαιά αγγλική λέξη «scucca», που σημαίνει διάβολος. Η λαογραφία γύρω από το πλάσμα συνδέεται συχνά με τις ιστορίες για σκυλιά-διάβολους που αλλάζουν μορφή στην περιοχή, όπως ο Black Shuck. Όπως αναφέρει, «ο Shug Monkey συνδέεται συχνά με απομονωμένες οδούς, κατώφλια και για τους ταξιδιώτες λειτουργεί ως προειδοποιητικό σύμβολο ή κακός οιωνός».
Ο κακός φωτισμός
Παρά ταύτα, οι περισσότερες εμφανίσεις του μισού πιθήκου, μισού σκύλου, πιθανότατα προκαλούνται από παράξενες μορφές κατά μήκος του δρόμου και από τις κακές συνθήκες φωτισμού τη νύχτα, όπως αναφέρει η Daily Mail. Ο δρ Γουόλντρον επισημαίνει: «Θάμνοι, πύλες και κινούμενες σκιές “μετατρέπονται” σε μορφές ζώων». Επιπλέον, μπορεί οι άνθρωποι να βλέπουν σκύλους, αλεπούδες ή ελάφια, ενώ η ομίχλη και τα φώτα των αυτοκινήτων δημιουργούν «αύρα και λάμψη που μεγεθύνουν κεφάλια και μάτια». Όσο για τα κόκκινα μάτια, τα μεγαλύτερα ζώα στη Βρετανία έχουν αντανακλαστικό στρώμα πίσω από τον αμφιβληστροειδή που μπορεί να κάνει τα μάτια τους να λάμπουν κόκκινα.
Σύμφωνα με τον δρ Γουόλντρον, δεν υπάρχει «αποδεδειγμένη ύπαρξη» του Shug Monkey σε φυσική μορφή, αν και «υπάρχει ως ζωντανή παράδοση». Όπως εξηγεί, «η Αγγλία δεν είναι εύκολο περιβάλλον για ένα τόσο μεγάλο ζώο να παραμείνει αθέατο. Το όνομα μετατρέπει τον φόβο σε μια ιστορία που οι άνθρωποι μπορούν να μοιραστούν και συνδέει τους κατοίκους με την κληρονομιά, το τοπίο και την παράδοση».
Ο Τιμ Κόουλσον, καθηγητής ζωολογίας στην Οξφόρδη, δήλωσε ότι μεγάλωσε λίγα μίλια μακριά από την περιοχή όπου φημολογείται η εμφάνιση του Shug Monkey. «Δυστυχώς ποτέ δεν συνάντησα τον Shug Monkey, αλλά αυτό δεν είναι μεγάλη έκπληξη καθώς είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει», είπε. «Μόλις ξεκινήσει μια ιστορία σαν κι αυτή, οι άνθρωποι συχνά ισχυρίζονται ότι το είδαν. Πιθανότατα έπιασαν μια σύντομη ματιά σε αλεπού, ασβό ή ελάφι και μετά πείσθηκαν ότι είδαν τον μυθικό Shug Monkey», συμπλήρωσε.
Ο δρ Μπράιαν Σαρπλες, κλινικός ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «Monsters on the Couch», χαρακτήρισε τις περιγραφές του Shug Monkey «ενδιαφέρουσες». Ωστόσο, οι μάρτυρες ενδέχεται να βιώνουν «παρειδολία», την τάση του ανθρώπινου μυαλού να βλέπει γνωστές μορφές σε καθημερινά οπτικά ερεθίσματα. «Ο εγκέφαλός μας τείνει να κατασκευάζει νόημα από το χάος», εξηγεί. «Η παρειδολία εμφανίζεται πιο συχνά σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού και σε αγχώδη, τρομακτικά περιβάλλοντα. Έτσι, ο εγκέφαλός μας μπορεί να δημιουργεί τριχωτά τέρατα από πολύ πιο καθημερινά αντικείμενα όπως δέντρα, σκιές ή κόκκινα ελάφια», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο δρ Τζέισον Γκίλκριστ, οικο-λόγος και λέκτορας στο Edinburgh Napier University, θεωρεί ότι το μυστήριο αυτών των υποτιθέμενων παράξενων πλασμάτων, η ύπαρξη των οποίων αμφισβητείται από την επιστήμη είναι «αυτοδιατηρούμενη». Ορισμένα από τα πιο διάσημα μυθικά πλάσματα παγκοσμίως είναι το Loch Ness, το Bigfoot και το Abominable Snowman. Όπως εξηγεί, «οι αναφορές με την πάροδο του χρόνου είναι πιθανό να οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι βλέπουν αυτό που περιμένουν να δουν. Μόλις μια ιστορία ή μύθος για κάτι εξωτικό καθιερωθεί, οι άνθρωποι θέλουν να δουν το «τέρας» και είναι προδιατεθειμένοι να ερμηνεύσουν ό,τι βλέπουν σύμφωνα με την εικόνα του μυθικού πλάσματος. Αν υπήρχε κάποιο πλάσμα γνωστό στην επιστήμη, θα έπρεπε να υπάρχει αναπαραγόμενος πληθυσμός για να εντοπίζεται για πάνω από έναν αιώνα».
