Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2025

ΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙ. ΠΑΛΙΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟ


(Της Δέσποινας Παπαζαχαρία)

Η νινιέ Δέσπω και η εγγονή που χαίρεται στη θύμηση της!

Το νυχτέρι.

Η νινιέ μας και η θεια Αριστίδινα η Ριμπατσιού ήταν πολύ αγαπημένες γειτόνισσες.

Κουρασμένες και...  

 

οι δυο, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, κάθονταν στην αυλή και έλεγαν τις κουβέντες, τις καλές του καημού μα και της χαράς!

Δέκα παιδιά η νινιέ μας, η θεια Νάτσινα και τέσσερα αγόρια η θεία Αριστίδινα

Ένα βράδυ αποφάσισαν να νυχτερεψουν...

" Αμορ συνυφα'δα ας κάτσουμε να πλέξουμι , νυχτέρ , απόψι.."

Έτσι μιλούσε η νινιέ μας, η πρόσφυγας από την Στράντζα της Α.Θρακης.

Έτσι και έγινε στο σπίτι της Αριστίδινας.

Έβαλαν τη λάμπα χαμηλά στο καρφί στο τζάκι και κάθισαν στην παρστια' με το πλέξιμο.

Σκουφου'νια έπλεκαν, μαύρα και άραχνα , όπως η χειμωνιάτικη νύχτα και ο πυρομα'χος.

Οι φλόγες απ' το τζάκι τις κρατούσαν στην αρχή ξύπνιες, μετά από λίγο τα μάτια άρχισαν να κλείνουν, τα κεφάλια τους να πέφτουν στον ώμο, οι κουβέντες έγιναν χασμουρητό...

Ήρθε ο ύπνος. Κουρασμένα τα σώματα και τα μάτια τους παραδόθηκαν!

Έπεσαν και οι δυο στο χατίλι της παρστια'ς( παρά την εστία), μπροστά στο αναμμένο τζάκι και χάθηκαν στον ύπνο...

Τα κεφάλια τους , δίπλα, δίπλα, σαν την αγάπη τους.

Ένα αναμμένο δαβλί κυλάει απ' το τζάκι και αρχίζουν να παίρνουν φωτιά τα μπασμαδιά.

Ξύπνησαν τρομαγμένες και η μία έσβηνε το κεφάλι της άλλης με το σκουφούν, όπως και τα βάσανα τους.

"Μουρή τί έπαθαμι Δέσπου' δε λέιτι αυτό του χνέρ. Εμ να κάψουμι τα κιφάλια, ζουντανές;;"

Την επαύριο η νινιέ μπαλωνε του τσιμπέρι καθισμένη στο παράθυρο για να βλέπουν τα κουρασμένα μάτια της.

Η συνυφα'δα της, έτσι την ελεγε από αγάπη, χωρίς να έχουν συγγενική σχέση , ήταν απαρηγόρητη...

"Εμ ντιπ χαζά να είμιστι...", έλεγε η καλή η θεία Αριστίδινα με συγκρατημένο χαμόγελο!

Αδερφές ήταν οι καλές μας στη χαρά και στη λύπη!

Ας κάνουν αγγελικά νυχτέρια!

Στις φωτογραφίες, η νινιέ Δέσπω και στο εξώφυλλο του βιβλίου μου η θεία μου Μαρίκα Καρτσιουνα, κόρη της.

(μπασμαδιά φορούσαν στο κεφάλι, σκιπιά, κεφαλομάντηλα, σκούρου χρώματος, μαύρα ή καφέ οι παλιές Λιτοχωρίτισσες.

Χατίλι ήταν το ξύλινο πλαίσιο της παρστια'ς με τα κόκκινα πλιθιά, μπροστά στο τζάκι).