Πρωθυπουργός της Ελλάδος είναι...
ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος τοποθετεί Αρχιστράτηγο των Ελληνικών Δυνάμεων, τον Διάδοχο του Ελληνικού Θρόνου Πρίγκηπα Κωνσταντίνο, μετέπειτα Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνο ΙΒ'.
Ο Ελληνικός Στρατός, τον οποίο τα άλλα Βαλκανικά κράτη παρά την συμφωνία πού είχαν υπογράψει, δεν πίστευαν στις δυνάμεις του, αυτός ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός αναμορφωμένος και με νέα όπλα έπειτα από τον «ατυχή πόλεμο» του 1897, υπό την αρχηγεία του Αρχιστρατήγου και Διαδόχου του Ελληνικού Θρόνου Κωνσταντίνου ΙΒ', γράφει νέες λαμπρές σελίδες ιστορίες, διπλασιάζοντας την Ελλάδα. Έτσι με ευκαιρία της επετείου της ενάρξεως των Βαλκανικών πολέμων, θα θέλαμε να κάνουμε μια αναφορά στον εμπνευστή, Αρχιστράτηγο και Διάδοχο του Ελληνικού Θρόνου Κωνσταντίνο ΙΒ' γιατί οι δήθεν σημερινοί δημοκράτες, ξέρουν να ρίχνουν όλα τα λάθη, τις συμφορές και τις καταστροφές σε αυτόν τον τόπο, μόνο στον θεσμό της Βασιλείας, αμνηστεύοντας τα δήθεν δημοκρατικά πολιτεύματα, κατά τα οποία έχουμε καταστροφές, και όχι επί Βασιλείας.
Ο Αρχιστράτηγο, Διάδοχος και μετέπειτα Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΒ' γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1868, και ήταν ο πρωτότοκος γυιός των Βασιλέων των Ελλήνων Γεωργίου Α΄ και της ελληνικής καταγωγής Βασιλίσσης Όλγας. Σπούδασε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, την οποία ίδρυσε ο αείμνηστος Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α' από την οποία αποφοίτησε με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού. Ανάμεσα στους δασκάλους του, ήταν και αυτός πού τον ενέπνευσε την Μεγάλη Ιδέα, καθηγητής της ιστορίας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος.
Το 1886 μεταβαίνει στο Βερολίνο, όπου εκεί φοίτησε για δύο χρόνια στην στρατιωτική σχολή της «Πρωσικής Ακαδημίας Πολέμου». Σε αυτήν την Σχολή θα στείλει αργότερα τον καλό του φίλο και ένθερμο υποστηρικτή του Θρόνου, μετέπειτα Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννου Μεταξά, για να γραφτεί σε κάποιο τοίχο της σχολής το «ουδέν άλυτον δια τον Μεταξάν». Κατά τον «ατυχή πόλεμο» του 1897 μεταξύ Ελλάδος και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αναλαμβάνει την Αρχιστρατηγία του Ελληνικού Στρατού, ενός στρατού αποδιοργανωμένου, έπειτα από πίεση πού δέχτηκε από τον τότε Πρωθυπουργό Διλιγιάννη. Ήταν μόλις 29 ετών.
Μετά τον «ατυχή πόλεμο» του 1897, η Κυβέρνηση Θεοτόκη πού προέκυψε από τις εκλογές, αναθέτει στον Διάδοχο Κωνσταντίνο την αναδιοργάνωση του Στρατού. Με την Επανάσταση της 15ης Αυγούστου 1909 στου Γουδί όπως έμεινε στην ιστορία, ζητά την απομάκρυνση των Πριγκήπων από το στράτευμα, κάτι πού κάνει τελικά ο πατέρας τους Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α' για να αποφύγει περεταίρω διαμάχες. Τους Πρίγκηπες επανέφερε το 1911 ο Ελευθέριος Βενιζέλος στις παραμονές την «μεγάλης εξορμήσεως».
Για τις μεγάλες και σημαντικές ικανότητες του Πρίγκηπος και διαδόχου Κωνσταντίνου ως Αρχιστρατήγου, μιλούν τα ίδια τα αποτελέσματα:
Η επική προέλαση στο Μακεδονικό Μέτωπο, ξεκινώντας στις 5 Οκτωβρίου ενώ την επομένη στις 6 του μηνός ελευθερώνεται η Ελασσώνα, που κορυφώθηκε με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, με την μεγάλη νίκη στο Μπιζάνι έξω από τα ιστορικά Γιάννενα, και οι συντριπτικές νίκες που σημείωσε ο Στρατός μας υπό την αρχηγεία του ως Διαδόχου και εν συνεχεία ως Βασιλέως μετά την δολοφονία του πατρός του Βασιλέως Γεωργίου Α' κατά των Βουλγάρων με τον δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο. Οι απλοί Στρατιώτες που τον λάτρευαν, είχαν απόλυτη αίσθηση των ικανοτήτων του. Χαρακτηριστό είναι το γεγονός πώς έξω από την Κοζάνη όπου είχε στρατοπεδεύσει ο ελληνικός στρατός, βρήκαν μία πηγή. Όλοι μπήκαν στην σειρά για να πάρουν λίγο νερό. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Διάδοχος Κωνσταντίνος. Τότε εμφανίστηκε ένας στρατιώτης κρατώντας έξι παγούρια, ζητώντας από τους στρατιώτες χωρίς να δεί ότι ήταν εκεί και ο ίδιος ο Διάδοχος, να απομακρινθούν οι στρατιώτες για να γεμίσει αυτός ο φραντάρος τα παγούρια που προοριζόταν για ένα αξιωματικό. Τότε ο Διάδοχος εξοργισμένος ζήτησε να παρουσιαστεί ενώπιόν του ο εν λόγω αξιωματικός και τον είπε: «Εγώ πού είμαι ο Αρχιστράτηγος και Διάδοχος του Θρόνου, περιμένω στην σειρά μου για να γεμίσω μόνο ένα παγούρι. Εσύ είσαι ανώτερος από εμένα;». Ο αξιωματικός ντράπηκε αφάνταστα για το συμβάν ζητώντας συγγνώμη από τους στρατιώτες και από τον ίδιο τον Διάδοχο. Έτσι κάνουν και οι σημερινοί δημοκράτες πολιτικοί.
Την αναγνώριση των στρατιωτικών ικανοτήτων του Βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου ΙΒ' αναγνώρισε και ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έτσι στις 6 Απριλίου 1914, σε μία μεγαλόπρεπη τελετή στα Ανάκτορα Αθηνών, ο Βενιζέλος, ως Υπουργός Στρατιωτικών, απένειμε στον Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνο ΙΒ' την στραταρχική ράβδο. Ο αείμνηστος Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΒ' δέχτηκε με ταπείνωση την απονομή της στραταρχικής ράβδου, αλλά αρνήθηκε να λάβει τον τίτλο του Στρατάρχου.
Ο αείμνηστος Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΒ' κατασυκοφαντήθηκε από την Βενιζελική παράταξη ότι αυτός ήταν ο υπεύθυνος του Εθνικού Διχασμού, μια συκοφαντία πού υπάρχει μέχρι και σήμερα, ξεχνώντας την δήλωση του Ελευθερίου Βενιζέλου στις 17 Δεκεμβρίου 1927 στην Βουλή των Ελλήνων πού δήλωσε: «εγώ είμαι η αιτία και ο υπεύθυνος του Εθνικού Διχασμού». Αλλά για όλα τα κακά και τις καταστροφές φταίει πάντοτε ο Βασιλεύς. Γι' αυτό και ο αείμνηστος εγγονός του Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΓ' έλεγε αυτό πού έλεγε τόσο ο πατέρας του Βασιλεύς Παύλος όπως το είχε ακούσει και εκείνος από τον πατέρα του πως «προτιμότερο είναι να υποφέρει ο Βασιλεύς παρά ο λαός».
Ο αείμνηστος Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΒ' , ασθενής, καταπονημένος σωματικά και ψυχικά, μη θέλοντας να γίνει η πατρίδα του πεδίο εμφυλίου συγκρούσεως, παραιτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1922 και στις 27 Σεπτεμβρίου ο Θρόνος πέρασε στο Διάδοχο Γεώργιο , ο οποίος ονομάστηκε Γεώργιος Β′. Ο παραιτηθείς Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος ΙΒ' αναχώρησε οικογενειακώς στις 30 Σεπτεμβρίου με το πλοίο «Πατρίς» για το Παλέρμο της Σικελίας.
Ο ιατρός Ιωάννης Πόντος έμενε κοντά του στο Παλέρμο, μέχρι τον θάνατό του.
Ο θάνατός του Στρατηλάτου, Διαδόχου και Βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου ΙΒ' επήλθε στις 11 Ιανουαρίου 1923, στη Villa «Igica», στο Παλέρμο και προήλθε, όπως ανέφερε ο ιατρός, καθηγητής Ginffrie, από μεγάλη εγκεφαλική αιμορραγία. Ο ενταφιασμός του έγινε στην Κρύπτη του Ορθοδόξου Ναού της Φλωρεντίας, εκεί όπου είχαν ταφεί προσωρινά η μητέρα του και λίγο μετά η σύζυγός του Βασίλισσα των Ελλήνων Σοφία.
Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, στις 17 Νοεμβρίου 1936, κατέπλευσε από το Μπρίντεζι στον Πειραιά το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», με τα οστά των Ελλήνων Βασιλέων Κωνσταντίνου ΙΒ' Όλγας και Σοφίας, επί Βασιλέως Γεωργίου των Ελλήνων Β' για να τοποθετηθούν στους Βασιλικούς τάφους στο Τατόι, πού και αυτό το άρπαξε από την Ελληνική Βασιλική Οικογένεια, η Ελληνική δημοκρατία.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ.
Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ
