Την Κυριακή 23 Νοεμβρίου τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση, όπως κάθε χρόνο η Εθνική Αντίσταση των Ελλήνων στα χρόνια της γερμανικής κατοχής 1941- 44. Την εκδήλωση τίμησαν με...
την παρουσία τους οι βουλευτές κα Μάνη, κ Χιονίδης κ Μπαραλιάκος η Αντιπεριφερειάρχης κα Μαυρίδου, ο Δήμαρχος κ Ντούμος εκπρόσωπος της 24ης ΤΘΤ ,ο Αστ. Διευθυντής Πιερίας και ο Δντής Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης κ Μακρής. Την επετειακή ομιλία στον ι.ναό της Αγίας Τριάδας ανέλαβε μετά από πρόσκληση της Αντιπεριφέριας ο μηχανολόγος-Μηχανικός Γιάννης Καραβίδας, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Εφέδρων αξιωματικών Πιερίας. Ο ομιλητής ανέφερε οτι "Το ζήτημα της εθνικής αντίστασης στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής είναι πολύ σοβαρό για να το αφήσουμε να ερμηνευθεί και αναλυθεί υπό το πρίσμα εμμονικών ιδεολογημάτων ή παραταξιακών πεποιθήσεων και επιδιώξεων. Είναι η φυσική συνέχεια του αγώνα που δόθηκε στην Πίνδο , στα βουνά της Αλβανίας και στα οχυρά της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Οι Ελληνες , εξαιρετικά περήφανος , με έντονη εθνική συνείδηση και ξεκάθαρη εθνική ταυτότητα λαός πολέμησαν το 40/41 με ανεπαρκή οπλισμό , πεινασμένοι , σε ακραίες καιρικές συνθήκες , αντιστάθηκαν στους εισβολείς , νίκησαν στο μέτωπο της Αλβανίας και διέσωσαν την εθνική αξιοπρέπεια. Εγιναν παράδειγμα για δεκάδες λαούς. Αυτοί μας έδωσαν το εξαίρετο προνόμιο να λέμε σήμερα με περηφάνια ότι είμαστε Ελληνες απόγονοί τους.
Δυστυχώς το ζήτημα της ελληνικής εθνικής αντίστασης δεν έχει στο σύνολό του μελετηθεί και αποδοθεί στην ιστορία , με αντικειμενικότητα και καθαρό βλέμμα. Αρκετοί ιστορικοί λειτούργησαν κάτω από ιδεολογικές αγκυλώσεις και παραταξιακές επιδιώξεις .Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις ομάδων και μεμονωμένων Ελλήνων που αντιστάθηκαν στους κατακτητές και έμειναν ως το τέλος ανένταχτοι, θέλοντας μόνο την εκδίωξη των κατακτητών. Οι ενέργειές τους είχαν μικρό βεληνεκές , δεν επηρέασαν καταστάσεις , αποτέλεσαν όμως παράδειγμα και πυροδότησαν όμως μικρά αντιστασιακά κινήματα που τα περισσότερα παρέμειναν άγνωστα. Ούτε μεγάλοι πολεμιστές υπήρξαν , ούτε ήρωες οπλαρχηγοί. Ηταν καθημερινοί Ελληνες που δεν μπόρεσαν να δεχτούν ότι οι νικητές της Πίνδου , οι τρομεροί μαχητές των οχυρών που έκαναν τον Χίτλερ να υποκλιθεί , θα υποταχθούν και θα δεχθούν την κατάκτηση της πατρίδας τους. Ακολούθως ο ομιλητής αναφέρθηκε στη περίπτωση του Λιτοχωρίτη έφεδρου Ανθυπολοχαγού Αλέξανδρου Διαμαντόπουλου ο οποίος δεν ανήκε σε καμία απο τις γνωστές αντιστασιακές οργανώσεις και ο οποίος εκτελέστηκε το 1943 από τους Γερμανούς διότι "μετά την είσοδό τους στην Ελλάδα εκδήλωσε την ανησυχία του για την κατάσταση και αποφάσισε κάποια μέρα τον Αύγουστο του 41 και κάλεσε τους Λιτοχωρίτες στο εξωκλήσι της Παναγίας πάνω από τα κοιμητήρια. Πήγαν πολλοί, έγινε μεγάλη συγκέντρωση. Τους μίλησε για την κρίσιμη κατάσταση που βίωναν ,και τους κάλεσε να οργανωθούν να συντονίσουν ομάδες αντίστασης. Την ηρωική του αυτή ενέργεια την πλήρωσε με την ζωή του κι άφησε μόνη την γυναίκα του να παλεύει να μεγαλώσει τα παιδιά τους μέσα στην πείνα και τις κακουχίες της Κατοχής. Ο Διαμαντόπουλος υπήρξε ένας αγνός πατριώτης κι ένας ήρωας έφεδρος αξιωματικός.
Δυστυχώς το ζήτημα της ελληνικής εθνικής αντίστασης δεν έχει στο σύνολό του μελετηθεί και αποδοθεί στην ιστορία , με αντικειμενικότητα και καθαρό βλέμμα. Αρκετοί ιστορικοί λειτούργησαν κάτω από ιδεολογικές αγκυλώσεις και παραταξιακές επιδιώξεις .Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις ομάδων και μεμονωμένων Ελλήνων που αντιστάθηκαν στους κατακτητές και έμειναν ως το τέλος ανένταχτοι, θέλοντας μόνο την εκδίωξη των κατακτητών. Οι ενέργειές τους είχαν μικρό βεληνεκές , δεν επηρέασαν καταστάσεις , αποτέλεσαν όμως παράδειγμα και πυροδότησαν όμως μικρά αντιστασιακά κινήματα που τα περισσότερα παρέμειναν άγνωστα. Ούτε μεγάλοι πολεμιστές υπήρξαν , ούτε ήρωες οπλαρχηγοί. Ηταν καθημερινοί Ελληνες που δεν μπόρεσαν να δεχτούν ότι οι νικητές της Πίνδου , οι τρομεροί μαχητές των οχυρών που έκαναν τον Χίτλερ να υποκλιθεί , θα υποταχθούν και θα δεχθούν την κατάκτηση της πατρίδας τους. Ακολούθως ο ομιλητής αναφέρθηκε στη περίπτωση του Λιτοχωρίτη έφεδρου Ανθυπολοχαγού Αλέξανδρου Διαμαντόπουλου ο οποίος δεν ανήκε σε καμία απο τις γνωστές αντιστασιακές οργανώσεις και ο οποίος εκτελέστηκε το 1943 από τους Γερμανούς διότι "μετά την είσοδό τους στην Ελλάδα εκδήλωσε την ανησυχία του για την κατάσταση και αποφάσισε κάποια μέρα τον Αύγουστο του 41 και κάλεσε τους Λιτοχωρίτες στο εξωκλήσι της Παναγίας πάνω από τα κοιμητήρια. Πήγαν πολλοί, έγινε μεγάλη συγκέντρωση. Τους μίλησε για την κρίσιμη κατάσταση που βίωναν ,και τους κάλεσε να οργανωθούν να συντονίσουν ομάδες αντίστασης. Την ηρωική του αυτή ενέργεια την πλήρωσε με την ζωή του κι άφησε μόνη την γυναίκα του να παλεύει να μεγαλώσει τα παιδιά τους μέσα στην πείνα και τις κακουχίες της Κατοχής. Ο Διαμαντόπουλος υπήρξε ένας αγνός πατριώτης κι ένας ήρωας έφεδρος αξιωματικός.
