Πρώτες πρωινές ώρες σε χωριό της Πιερίας κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο. Καθώς περνάω ακριβώς δίπλα, σχεδόν ξυστά, από έναν ... μεγαλόσωμο σκύλο που "κόβει βόλτες" πάνω στον κεντρικό δρόμο του χωριού, για να πάω στη θέση του συνοδηγού, τον κοιτάω καλύτερα, γιατί ήταν πολύ διαφορετικός από ένα συνηθισμένο σκύλο, αυτιά "κοφτερά σαν μαχαίρια" και σηκωμένα όρθια τέρμα προς τα πάνω, μια μούρη πολύ περίεργη, λίγο κάπως σαν "αγριογουρουνίσια", ογκώδης και μυώδης στο σώμα, λέω στον οδηγό του...
οχήματος: Ρε συ για κοίτα λίγο αυτόν το μεγάλο γκρίζο σκύλο που μοιάζει σα λιοντάρι, παράξενος δεν είναι;
Ο οδηγός πολύπειρος στη ζωολογία, μόλις τον βλέπει φωνάζει δυνατά έντρομος: "Ποιος σκύλος βρε! Γκρίζος λύκος είναι! Μπες γρήγορα στο αυτοκίνητο να φύγουμε!
"Οι λύκοι, μου λέει, να ξέρεις δεν γαβγίζουν σαν τα σκυλιά πριν επιτεθούν, σε παραπλανούν με την υποκρινόμενη σκόπιμη ηρεμία τους της στιγμής, για να μην τους υποψιαστείς, αλλά και με το καμουφλαρισμένο "λούφαγμα" τους, σε παρασύρουν εκεί που θέλουν και σου επιτίθενται ξαφνικά, ύπουλα και αστραπιαία"...
ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ Ο ΓΚΡΙΖΟΣ ΛΥΚΟΣ:
