Του Κ. Καραγιαννίδη
Τρέμει τον ήλιο ο Όλυμπος το χιόνι μη του λιώσει,
την υψηλή του κορυφή να μην τη ξεγυμνώσει.
Θέλει μαλλιά στην κεφαλή, κι ας είναι τούτα άσπρα,
το καλοκαίρι ένιωθε πως είχε χάλια μαύρα.
Δεν...
έχει δέντρα εκεί ψηλά, λίγο να τον δροσίζουν,
τα χιόνια του παρηγοριά τις μέρες του να ασπρίζουν.
Κατάλευκος ανάμεσα Πιέρια και Όσα,
έχουν και τούτα χιόνια, μα όχι όμως τόσα.
Δυο πεδιάδες όμορφες, δυο όμορφες κυράδες
του Όλυμπου ερίζουν, πως είναι οι μανάδες.
Μακεδονία είναι η μια και Θεσσαλία η άλλη,
στο γιο τους τον πανύψηλο προσφέρουνε αγκάλη.
Γαλανομάτα θάλασσα, θάλασσα κυματούσα,
τους πρόποδες του Όλυμπου πάντα γλυκοφιλούσα,
στην αγκαλιά της πεθυμά μια μέρα να τυλίξει,
με κύματα πανύψηλα και με φιλιά να πνίξει.
Κ. Καραγιαννίδης 18 – 12 - 2025
