Γράφει ο Γιώργος Πιπερόπουλος.
Χρονιάρες μέρες Χριστούγεννα του 2025 και θα σας διηγηθώ, ελπίζοντας ότι δε θα μου κακιώσετε και ...
θα με συγχωρήσετε δείχνοντας κατανόηση για το "ατύχημά" μου (το "πάθημά" μου) που ευτυχώς δεν είχε μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία μου αλλά πόνεσα και συνεχίζω για μερικές ακόμη ημέρες.
Κάθε φορά που επισκέπτομαι για να δω αγαπημένα μου πρόσωπα στον Πειραιά χρησιμοποιώ το τρόλεϊ της γραμμής 20, Νέο Φάληρο-Δραπετσώνα και τανάπαλιν. Αυτή την φορά με ιδιαίτερη χαρά είδα ότι τα τρόλεϊ της γραμμής 20 αντικαταστάθηκαν με νέα ηλεκτρικά λεωφορεία τα οποία, όπως έμαθα ρωτώντας κοστίζουν πολύ λιγότερο ανά χιλιόμετρο κυκλοφορίας και φέρνουν τη ζωή των επιβατών αλλά και των οδηγών σε σύγχρονα επίπεδα μετακίνησης με Μ Μ Μ στις πόλεις μας.
Δυστυχώς διαπίστωσα ότι το Λεωφορείο της γραμμής 20 ήταν ψηλότερο από το παλιό τρόλεϊ και δυσκόλευε εμένα και άλλους ηλικιωμένους συνεπιβάτες στην άνοδο και την κάθοδό μας από αυτό και σε κάποια κάθοδό μου μερικές μέρες πριν σκόνταψα, έπεσα, βοηθήθηκα να σηκωθώ από ευγενέστατους συνεπιβάτες και φυσικά κατέληξα να καλέσω για εξέταση από ορθοπεδικό ιατρό.
Εδώ προσθέτω και το παράπονό μου, όχι στον ευγενέστατο ιατρό που δήλωσε αναγνώστης μου αλλά στην Δομή "Ιατροί SOS" τηλ 1016 διότι πληροφορήθηκα ότι η επίσκεψη στο ξενοδοχείο όπου μένω κοστίσει 120 ευρώ ενώ η αντίστοιχη εξέταση στο σπίτι κοστίζει 90. Μια ακόμη περίεργη ελληνική τιμολογιακή πρωτοτυπία!
Χθες ανήμερα Χριστουγέννων ρώτησα τον ευγενικό νεαρό οδηγό του Λεωφορείου της γραμμής 20 εάν τα σύγχρονα αυτά ηλεκτρικά λεωφορεία διαθέτουν μηχανισμό για να χαμηλώνουν και να διευκολύνουν τους ηλικιωμένους επιβάτες και άλλα άτομα με κάποια κινητικά προβλήματα.
«Βεβαίως διαθέτουν» μου είπε το παλικάρι που ονομάζεται Πάνος και πατώντας ένα κουμπί για λίγα δευτερόλεπτα έκανε την άνοδο και την κάθοδό μου απλό παιχνιδάκι.
Προφανώς και στη δική μου άτυχη στιγμή και γενικότερα το "κλειδί" είναι ο οδηγός, ο οποίος θα πρέπει καθώς πλησιάζει τη κάθε στάση εφόσον διακρίνει ανάμεσα σε αυτούς που θα επιβιβαστούν αλλά και σε αυτούς που θα αποβιβαστούν ηλικιωμένους (είμαστε σχεδόν ένας στους 3, κοντά στα 3 εκατομμύρια στην Πατρίδα μας Ελλάδα, και μάλιστα σχετικά μικρών αναστημάτων) να πιέσει για λίγα δευτερόλεπτα το ειδικό κουμπί και να χαμηλώσει το επίπεδο του λεωφορείου για επιβιβάσεις και αποβιβάσεις.
Δεν φταίνε λοιπόν τα σύγχρονα ηλεκτρικά λεωφορεία για το δικό μου και ίσως πολλών άλλων παρόμοιων προβλημάτων αλλά η "συμπεριφορά του οδηγού απέναντι στους επιβάτες του."
Λέει ένα παλιό ρητό λαϊκής σοφίας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε Ευρώπη και αλλού;
«Αν δεν πάθεις Δεν θα μάθεις...»
Θυμήθηκα αυτό που λέγεται ότι είχε πει ο μεγάλος Γερμανός Στρατιωτικός και πολιτικός Ηγέτης Bismarck: «Λένε ότι αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις αλλά εγώ προτιμώ να μαθαίνω από τα παθήματα άλλων...»
Ελπίζω να μάθατε κάτι από το δικό μου "πάθημα" και κλείνω προσθέτοντας ότι ΔΕΝ φταίνε τα ηλεκτρικά λεωφορεία ούτε ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αττικής, ούτε και το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών που ξόδεψε τα δικά μας χρήματα για να εκσυγχρονίσει τις μετακινήσεις μας με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλά ο κάθε οδηγός, που κρατάει το τιμόνι.
Κάθε φορά που επισκέπτομαι για να δω αγαπημένα μου πρόσωπα στον Πειραιά χρησιμοποιώ το τρόλεϊ της γραμμής 20, Νέο Φάληρο-Δραπετσώνα και τανάπαλιν. Αυτή την φορά με ιδιαίτερη χαρά είδα ότι τα τρόλεϊ της γραμμής 20 αντικαταστάθηκαν με νέα ηλεκτρικά λεωφορεία τα οποία, όπως έμαθα ρωτώντας κοστίζουν πολύ λιγότερο ανά χιλιόμετρο κυκλοφορίας και φέρνουν τη ζωή των επιβατών αλλά και των οδηγών σε σύγχρονα επίπεδα μετακίνησης με Μ Μ Μ στις πόλεις μας.
Δυστυχώς διαπίστωσα ότι το Λεωφορείο της γραμμής 20 ήταν ψηλότερο από το παλιό τρόλεϊ και δυσκόλευε εμένα και άλλους ηλικιωμένους συνεπιβάτες στην άνοδο και την κάθοδό μας από αυτό και σε κάποια κάθοδό μου μερικές μέρες πριν σκόνταψα, έπεσα, βοηθήθηκα να σηκωθώ από ευγενέστατους συνεπιβάτες και φυσικά κατέληξα να καλέσω για εξέταση από ορθοπεδικό ιατρό.
Εδώ προσθέτω και το παράπονό μου, όχι στον ευγενέστατο ιατρό που δήλωσε αναγνώστης μου αλλά στην Δομή "Ιατροί SOS" τηλ 1016 διότι πληροφορήθηκα ότι η επίσκεψη στο ξενοδοχείο όπου μένω κοστίσει 120 ευρώ ενώ η αντίστοιχη εξέταση στο σπίτι κοστίζει 90. Μια ακόμη περίεργη ελληνική τιμολογιακή πρωτοτυπία!
Χθες ανήμερα Χριστουγέννων ρώτησα τον ευγενικό νεαρό οδηγό του Λεωφορείου της γραμμής 20 εάν τα σύγχρονα αυτά ηλεκτρικά λεωφορεία διαθέτουν μηχανισμό για να χαμηλώνουν και να διευκολύνουν τους ηλικιωμένους επιβάτες και άλλα άτομα με κάποια κινητικά προβλήματα.
«Βεβαίως διαθέτουν» μου είπε το παλικάρι που ονομάζεται Πάνος και πατώντας ένα κουμπί για λίγα δευτερόλεπτα έκανε την άνοδο και την κάθοδό μου απλό παιχνιδάκι.
Προφανώς και στη δική μου άτυχη στιγμή και γενικότερα το "κλειδί" είναι ο οδηγός, ο οποίος θα πρέπει καθώς πλησιάζει τη κάθε στάση εφόσον διακρίνει ανάμεσα σε αυτούς που θα επιβιβαστούν αλλά και σε αυτούς που θα αποβιβαστούν ηλικιωμένους (είμαστε σχεδόν ένας στους 3, κοντά στα 3 εκατομμύρια στην Πατρίδα μας Ελλάδα, και μάλιστα σχετικά μικρών αναστημάτων) να πιέσει για λίγα δευτερόλεπτα το ειδικό κουμπί και να χαμηλώσει το επίπεδο του λεωφορείου για επιβιβάσεις και αποβιβάσεις.
Δεν φταίνε λοιπόν τα σύγχρονα ηλεκτρικά λεωφορεία για το δικό μου και ίσως πολλών άλλων παρόμοιων προβλημάτων αλλά η "συμπεριφορά του οδηγού απέναντι στους επιβάτες του."
Λέει ένα παλιό ρητό λαϊκής σοφίας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε Ευρώπη και αλλού;
«Αν δεν πάθεις Δεν θα μάθεις...»
Θυμήθηκα αυτό που λέγεται ότι είχε πει ο μεγάλος Γερμανός Στρατιωτικός και πολιτικός Ηγέτης Bismarck: «Λένε ότι αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις αλλά εγώ προτιμώ να μαθαίνω από τα παθήματα άλλων...»
Ελπίζω να μάθατε κάτι από το δικό μου "πάθημα" και κλείνω προσθέτοντας ότι ΔΕΝ φταίνε τα ηλεκτρικά λεωφορεία ούτε ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αττικής, ούτε και το Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών που ξόδεψε τα δικά μας χρήματα για να εκσυγχρονίσει τις μετακινήσεις μας με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αλλά ο κάθε οδηγός, που κρατάει το τιμόνι.
