Ήρθε στην Ελλάδα μόλις δεκαέξι ετών, ξένη σε γλώσσα και τόπο, με μια κούκλα στην αγκαλιά και φόβο στην καρδιά. Κι όμως, η βασίλισσα Όλγα δεν άργησε να γίνει μητέρα για έναν λαό που δεν ήταν δικός της. Δεν βασίλεψε με αποστάσεις και μεγαλεία, αλλά με παρουσία και πράξη.
Ίδρυσε...
το νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στην Αθήνα, το Ρωσικό Νοσοκομείο Πειραιά, στήριξε Σχολή Νοσοκόμων, γυναικείες φυλακές και κοινωφελή ιδρύματα, διαθέτοντας συχνά χρήματα από το προσωπικό της ταμείο. Στάθηκε δίπλα στους τραυματίες του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897 και των Βαλκανικών Πολέμων, όχι ως βασίλισσα, αλλά ως νοσοκόμα και παρηγορήτρια.
Όταν είδε πως ο απλός λαός δεν κατανοούσε τη Βίβλο, χρηματοδότησε τη μετάφρασή της στη δημοτική, πληρώνοντας το θάρρος της με συκοφαντίες και ταραχές. Κι όμως, δεν λύγισε.
Έχασε σύζυγο, παιδιά, εγγόνια, πατρίδα και θρόνο. Μα δεν έχασε ποτέ την πίστη και την ανθρωπιά της. Πέθανε μακριά από την Ελλάδα, αλλά η ψυχή της έμεινε εδώ.
Γιατί η Όλγα δεν υπήρξε απλώς βασίλισσα.
Υπήρξε βασίλισσα στις καρδιές των Ελλήνων.
Β.Β.
