γράφει ο Σπυρίδων Αλφαντάκης
Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Δ.Ν., Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω
Οί επαγγελματίαι τής Βουλής, οί ανάξιοι τής πολιτικής, οί βουλευταί τής Ν.Δ. καί οί ερυθροί ομόφρονές των, ηύρον ό, τι καί ό Μουσσολίνι. «Είναι πιό εύκολο να πείσης εν πλήθος, παρά έναν άνθρωπον». Καί εψήφισαν έναν νόμον. Τόν...
1863/1989. Ωνομάσθη «Άρση τών συνεπειών του εμφυλίου πολέμου». Συνυπεγράφη υπό τών Χρήστου Σαρτζετάκη, προέδρου τής δημοκρατίας, ό οποίος, παρ’ όσα ακολούθως αντίθετα υπεστήριξεν, δεν ανέπεμψε τό νομοσχέδιον, Αντωνίου Σαμαρά, υπουργού οικονομικών ύστερον αποτυχόντος καί ως υπουργού εξωτερικών, πολιτισμού καί πρωθυπουργού, σήμερον απειλούντος ότι θα μάς ξανασώση, καί Φωτίου Κουβέλη, υπουργού δικαιοσύνης με «δ» μικρόν. «Άρθρο 1 1. Η περίοδος από την αποχώρηση των Στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31.12.1949 αναγνωρίζεται ως «περίοδος εμφυλίου πολέμου». 2. Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος «συμμοριτοπόλεμος» αντικαθίσταται με τον όρο «εμφύλιος πόλεμος» και όπου «συμμορίτες» με τον όρο «Δημοκρατικός Στρατός». Άρθρο 2 Αίρονται οί οποιεσδήποτε συνέπειες από καταδίκες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και όσων έλαβαν μέρος στον εμφύλιο πόλεμο που επιβλήθηκαν από κακουργοδικεία, εφετεία, τακτικά ή έκτακτα στρατοδικεία, ναυτοδικεία ή αεροδικεία…., οί δε ποινές διαγράφονται από τα δελτία του ποινικού μητρώου. Άρθρο 3 1. Δικαίωμα σύνταξης από το Δημόσιο Ταμείο….έχουν όσοι είχαν ενταχθεί σε ανταρτικές ομάδες ή οργανώσεις…ή στο «Δημοκρατικό Στρατό»…».
Οί ηττηθέντες ενίκησαν. Ημπορεί να ενίκησαν με συναυτουργόν τήν «παράταξιν», τήν ιδίαν πάντοτε, αλλά ενίκησαν. Αί ένοπλοι συμμορίαι τού Κ.Κ.Ε. υπήρξαν όμως ξενοκίνητοι. Εξωπλίσθησαν, εξεπαιδεύθησαν καί ωργανώθησαν είς στρατόπεδα τών ομόρων τής Ελλάδος, υπο κομμουνιστικόν καθεστώς, Αλβανίας, Γιουγκοσλαυίας καί Βουλγαρίας, εξ ών εκινήθησαν καί υπεστηρίχθησαν παντοιοτρόπως, στρατιωτικώς, οικονομικώς καί υγειονομικώς. Συνωδεύθησαν μάλιστα καί ενισχύθησαν υπό επιστρατευθέντων καί εθελοντών Αλβανών κυρίως, Γιουγκοσλαύων καί Βουλγάρων στρατιωτών καί υπό Σοβιετικών στρατιωτικών καί πολιτικών συμβούλων. Τό διεπίστωσε καί Επιτροπή τού Συμβουλίου Ασφαλείας τού Ο.Η.Ε., μετά από πολυετήν επιτόπιον έρευναν. Οί τού ψευδωνύμου «δημοκρατικού στρατού» ήσαν στασιασταί κατευθυνθέντες αποκλειστικώς υπό τού Κ.Κ.Ε. . Επεδίωξαν διά τής βίας καί τών όπλων να καταλύσουν τό πολίτευμα, να τό μετατρέψουν είς κομμουνιστικόν, να καταστήσουν τήν Ελλάδα λαϊκή δημοκρατία, να τήν υποτάξουν είς τήν Ε.Σ.Σ.Δ., ν’ αποσπάσουν τής Μακεδονίαν, ν’ ακρωτηριάσουν τήν χώραν. Αλλά τοιαύται πράξεις είναι κακουργήματα καί δεν ονομάζονται «εμφύλιος, κύριοι. Ονομάζονται, υπό τού Ποινικού Κώδικος, εσχάτη προδοσία καί προδοσία τής χώρας, η δε ένωσις πλειόνων προς διάπραξιν κακουργήματος, συμμορία. Επομένως, ήσαν συμμορίται, καλώς ωνομάσθησαν κομμουνιστοσυμμορίται καί ό πόλεμος τόν οποίον διεξήγαγον εναντίον τού Εθνικού Στρατού, ό οποίος υπήκουεν είς διαταγάς ελληνικής κυβερνήσεως νομίμως εκλεγμένης, καλώς ωνομάσθη συμμοριτοπόλεμος. Ποίος «εμφύλιος πόλεμος» ;
Η μεγίστη ακαθαρσία τής μεταπολιτεύσεως (όσο κι αν γραφή, δεν φθάνει) υπήρξε μία ανταλλαγή τής εξουσίας τού πατρός Μητσοτάκη καί τών συν αυτώ τής «παρατάξεως», με τήν αναδρομικήν αθώωσιν ξενοκινήτων καί εθνοπροδοτικών κομμουνιστοσυμμοριών. Δολοφόνων κατά συρροήν καταδικασθέντων πλειστάκις είς θάνατον, είς τούς οποίους ανεγνωρίσθησαν βαθμοί καί απενεμήθησαν, μετά από δεκαετίας, συντάξεις.
Δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων αξιωματικών, οπλιτών, κληρικών καί ιδιωτών εφονεύθησαν, εξηφανίσθησαν, ετραυματίσθησαν καί ηχμαλωτίσθησαν. Είκοσι χιλιάδες Έλληνες ηρπάχθησαν καί εστρατολογήθησαν βιαίως. Αί αρπαχθείσαι Ελληνίδες, ενήλικοι καί έφηβοι, απετέλεσαν, τό 1949, 30% τών μαχίμων και 70% τών εφέδρων συμμοριτών. Επτακόσιοι χιλιάδες άνθρωποι συμμοριτόπληκτοι εξετοπίσθησαν τών εστιών των. Οί συμμορίται προεκάλεσαν είς τήν Ελλάδα ζημίας 3.685.800.000 δραχμών καί απερρόφησαν 85% τών 440.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. τού σχεδίου Μάρσαλ.
Θα λησμονήσωμε καί θα συγχωρήσωμε τό έσχατον ανοσιούργημα, τήν υψίστην κακουργίαν, τό ειδεχθέστερον έγκλημα τών συμμοριτών ; Τήν αρπαγήν και τόν καταναγκαστικόν αφελληνισμόν είκοσι οκτώ χιλιάδων Ελληνοπαίδων ομήρων, ηλικίας 5 έως 13 ετών, οί οποίοι, αν δεν απέθανον καθ’ οδόν προς τήν Αλβανίαν, τήν Βουλγαρίαν, τήν Γιουγκοσλαβίαν, τήν Ρουμανίαν και τήν Τσεχοσλοβακίαν και επέζησαν τών κακουχιών, συνεκεντρώθησαν καί εξεπαιδεύθησαν είς στρατόπεδα τής Ανατολικής Ευρώπης μέχρι τής Μπρατισλάβας «για να σταλούν στο βουνό» καί να πολεμήσουν κατά τής Ελλάδος ;
Αλλ’ αφ’ ού έτσι τό θέλει η νεοδημοκρατική καί κομμουνιστική μυθολογία, έτσι θα ’ναι…«Διότι έτσι μάς αρέσει» έλεγεν ό Κάρολος Ζ’ τής Γαλλίας. Οί υπαίτιοι είναι υπόλογοι έναντι τού Έθνους καί υπόδικοι ενώπιον τής Ιστορίας. Οί εξ αυτών νεκροί θα εγερθούν είς ανάστασιν κρίσεως.
Οί ηττηθέντες ενίκησαν. Ημπορεί να ενίκησαν με συναυτουργόν τήν «παράταξιν», τήν ιδίαν πάντοτε, αλλά ενίκησαν. Αί ένοπλοι συμμορίαι τού Κ.Κ.Ε. υπήρξαν όμως ξενοκίνητοι. Εξωπλίσθησαν, εξεπαιδεύθησαν καί ωργανώθησαν είς στρατόπεδα τών ομόρων τής Ελλάδος, υπο κομμουνιστικόν καθεστώς, Αλβανίας, Γιουγκοσλαυίας καί Βουλγαρίας, εξ ών εκινήθησαν καί υπεστηρίχθησαν παντοιοτρόπως, στρατιωτικώς, οικονομικώς καί υγειονομικώς. Συνωδεύθησαν μάλιστα καί ενισχύθησαν υπό επιστρατευθέντων καί εθελοντών Αλβανών κυρίως, Γιουγκοσλαύων καί Βουλγάρων στρατιωτών καί υπό Σοβιετικών στρατιωτικών καί πολιτικών συμβούλων. Τό διεπίστωσε καί Επιτροπή τού Συμβουλίου Ασφαλείας τού Ο.Η.Ε., μετά από πολυετήν επιτόπιον έρευναν. Οί τού ψευδωνύμου «δημοκρατικού στρατού» ήσαν στασιασταί κατευθυνθέντες αποκλειστικώς υπό τού Κ.Κ.Ε. . Επεδίωξαν διά τής βίας καί τών όπλων να καταλύσουν τό πολίτευμα, να τό μετατρέψουν είς κομμουνιστικόν, να καταστήσουν τήν Ελλάδα λαϊκή δημοκρατία, να τήν υποτάξουν είς τήν Ε.Σ.Σ.Δ., ν’ αποσπάσουν τής Μακεδονίαν, ν’ ακρωτηριάσουν τήν χώραν. Αλλά τοιαύται πράξεις είναι κακουργήματα καί δεν ονομάζονται «εμφύλιος, κύριοι. Ονομάζονται, υπό τού Ποινικού Κώδικος, εσχάτη προδοσία καί προδοσία τής χώρας, η δε ένωσις πλειόνων προς διάπραξιν κακουργήματος, συμμορία. Επομένως, ήσαν συμμορίται, καλώς ωνομάσθησαν κομμουνιστοσυμμορίται καί ό πόλεμος τόν οποίον διεξήγαγον εναντίον τού Εθνικού Στρατού, ό οποίος υπήκουεν είς διαταγάς ελληνικής κυβερνήσεως νομίμως εκλεγμένης, καλώς ωνομάσθη συμμοριτοπόλεμος. Ποίος «εμφύλιος πόλεμος» ;
Η μεγίστη ακαθαρσία τής μεταπολιτεύσεως (όσο κι αν γραφή, δεν φθάνει) υπήρξε μία ανταλλαγή τής εξουσίας τού πατρός Μητσοτάκη καί τών συν αυτώ τής «παρατάξεως», με τήν αναδρομικήν αθώωσιν ξενοκινήτων καί εθνοπροδοτικών κομμουνιστοσυμμοριών. Δολοφόνων κατά συρροήν καταδικασθέντων πλειστάκις είς θάνατον, είς τούς οποίους ανεγνωρίσθησαν βαθμοί καί απενεμήθησαν, μετά από δεκαετίας, συντάξεις.
Δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων αξιωματικών, οπλιτών, κληρικών καί ιδιωτών εφονεύθησαν, εξηφανίσθησαν, ετραυματίσθησαν καί ηχμαλωτίσθησαν. Είκοσι χιλιάδες Έλληνες ηρπάχθησαν καί εστρατολογήθησαν βιαίως. Αί αρπαχθείσαι Ελληνίδες, ενήλικοι καί έφηβοι, απετέλεσαν, τό 1949, 30% τών μαχίμων και 70% τών εφέδρων συμμοριτών. Επτακόσιοι χιλιάδες άνθρωποι συμμοριτόπληκτοι εξετοπίσθησαν τών εστιών των. Οί συμμορίται προεκάλεσαν είς τήν Ελλάδα ζημίας 3.685.800.000 δραχμών καί απερρόφησαν 85% τών 440.000.000 δολλαρίων Η.Π.Α. τού σχεδίου Μάρσαλ.
Θα λησμονήσωμε καί θα συγχωρήσωμε τό έσχατον ανοσιούργημα, τήν υψίστην κακουργίαν, τό ειδεχθέστερον έγκλημα τών συμμοριτών ; Τήν αρπαγήν και τόν καταναγκαστικόν αφελληνισμόν είκοσι οκτώ χιλιάδων Ελληνοπαίδων ομήρων, ηλικίας 5 έως 13 ετών, οί οποίοι, αν δεν απέθανον καθ’ οδόν προς τήν Αλβανίαν, τήν Βουλγαρίαν, τήν Γιουγκοσλαβίαν, τήν Ρουμανίαν και τήν Τσεχοσλοβακίαν και επέζησαν τών κακουχιών, συνεκεντρώθησαν καί εξεπαιδεύθησαν είς στρατόπεδα τής Ανατολικής Ευρώπης μέχρι τής Μπρατισλάβας «για να σταλούν στο βουνό» καί να πολεμήσουν κατά τής Ελλάδος ;
Αλλ’ αφ’ ού έτσι τό θέλει η νεοδημοκρατική καί κομμουνιστική μυθολογία, έτσι θα ’ναι…«Διότι έτσι μάς αρέσει» έλεγεν ό Κάρολος Ζ’ τής Γαλλίας. Οί υπαίτιοι είναι υπόλογοι έναντι τού Έθνους καί υπόδικοι ενώπιον τής Ιστορίας. Οί εξ αυτών νεκροί θα εγερθούν είς ανάστασιν κρίσεως.
