Αγαπητά Μέλη, Φίλες και Φίλοι,
Στις μελλοντικές αίθουσες διδασκαλίας της Ιστορίας και στο κεφάλαιο των «απολεσθέντων εθνών», θα διδάσκεται ως κλασσικό παράδειγμα αυτοκαταστροφικής μεταλλάξεως η περίπτωση των Ελλήνων.
Οι μαθητές θα διδάσκονται έκπληκτοι για το έθνος το οποίο στην ακμή του δημιούργησε μοναδικό πολιτισμό τον οποίο ζήλευαν και αντέγραφαν κατά το δοκούν μεταγενέστεροι πολιτισμοί και θρησκείες.
Την...
Στις μελλοντικές αίθουσες διδασκαλίας της Ιστορίας και στο κεφάλαιο των «απολεσθέντων εθνών», θα διδάσκεται ως κλασσικό παράδειγμα αυτοκαταστροφικής μεταλλάξεως η περίπτωση των Ελλήνων.
Οι μαθητές θα διδάσκονται έκπληκτοι για το έθνος το οποίο στην ακμή του δημιούργησε μοναδικό πολιτισμό τον οποίο ζήλευαν και αντέγραφαν κατά το δοκούν μεταγενέστεροι πολιτισμοί και θρησκείες.
Την...
περίοδο εκείνη οι Έλληνες αισθάνοντο υπερήφανοι για την φυλή και την υπεροχή τους, δεν απέδιδαν ιθαγένεια σε μη Έλληνες και θεωρούσαν συμβατά την ισχύ και τον πλούτο με την μεγαλοψυχία, την τιμή και την αρετή.
Η γεωγραφία τους είχε πείσει ότι η ευημερία και το μέλλον τους συνδέονται με την θάλασσα.
Οι πολίτες ήταν ταυτόχρονα και οπλίτες.
Οι δειλοί και οι φυγόστρατοι αποβάλλοντο από το κοινωνικό σώμα.
Οι νέοι τους ορκίζοντο ότι δεν θα ντροπιάσουν τα όπλα τους, ότι θα γίνουν καλύτεροι από τους γονείς τους και ότι θα παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη στους μεταγενεστέρους, γεγονός που υλοποίησαν με δημογραφική αύξηση και με επέκταση μέσω εποικισμών αλλά και με επεκτατικό πόλεμο κατά των εκάστοτε επιβουλέων.
Η φιλοσοφική τους κοσμοαντίληψη τους όπλισε με θάρρος, γνώση και ορθολογισμό, τους επέτρεψε να στραφούν προς την επιστήμη και να αντικρίζουν κατάματα τον Θεό και τον θάνατο με σεβασμό μεν αλλά όχι με φόβο.
Τέλος οι Έλληνες εκείνοι ανήγαγαν σε ύψιστο αντικείμενο λατρείας τους εκάστοτε νόμους της Πολιτείας (την βούληση δηλαδή των συμπολιτών τους) και όχι άκαμπτους θεοκρατικούς νόμους, αμφιβόλου προελεύσεως.
Οι μαθητές του μέλλοντος θα διδάσκονται έκπληκτοι για την ιστορική συνέχεια του μοναδικού αυτού λαού ο οποίος ως μέρος πολυεθνικών αυτοκρατοριών για πολλούς αιώνες εξακολουθούσε να παράγει πολιτισμό και να αφομοιώνει πληθυσμούς που επιθυμούσαν να ενταχθούν στην λάμψη του.
Η μακραίωνη εν τούτοις πολυεθνική συνύπαρξη υπό την σκέπη δεσποτικών αυτοκρατοριών και η «δια πυρός και σιδήρου» επιβολή νέων κοσμοαντιλήψεων αλλοίωσαν τους Έλληνες με αποκορύφωμα τα 400 έτη Οθωμανικής δουλείας.
Ο Έλληνας του 21ου αιώνος «βολεύεται» ως ουραγός και επαίτης, δεν αισθάνεται υπεροχή για να μην κατηγορηθεί για ρατσισμό, εξυψώνεται με την εθελοδουλεία, τον πόνο, την φτώχεια, την ταπεινοφροσύνη και δαιμονοποιείται με την αριστεία, την δύναμη και τον πλούτο.
Η προάσπιση της πατρίδος θεωρείται ξεπερασμένη άποψη γραφικών «κορόϊδων», αφού προέχει η «πάλη των τάξεων» ή ο «πολίτης του κόσμου».
Η διεκδίκηση εθνικών ερεισμάτων καταδικάζεται ως ιμπεριαλιστική.
Ο εχθρός είναι η Πολιτεία και οι νόμοι της.
Η διάλυση της έννομης τάξεως αποτελεί δίκαιη «επανάσταση».
Η απώλεια της γλώσσας και της εθνικής μνήμης αποτελεί προοδευτικό κοσμοπολιτισμό και η ενδοτικότητα και ο κατευνασμός «στρατηγική ψυχραιμία».
Όταν ο Οθωμανός ετοιμάζεται να τον καταπιεί, οι κορώνες επικλήσεως του Διεθνούς Δικαίου τον απαλλάσσουν από την «ενοχλητική» και επίπονη απόκτηση αποτρεπτικής μαχητικής ικανότητος.
Η πετσοκομμένη στρατιωτική θητεία αφορά πολίτες Β’ κατηγορίας δίχως «μέσον».
Ο Έλληνας του 21ου αιώνος δεν γεννά απογόνους και όταν το κάνει μετανιώνει αφού οι εκτρώσεις είναι τουλάχιστον διπλάσιες των γεννήσεων. Την ίδια στιγμή που η Αφρική φθάνει το 1.2 δις κατοίκους (τετραπλασιασιασμός από το 1945) και θα έχει 4.5 δις κατοίκους έως το 2100, ανταγωνιζόμενη την ήδη πολυπληθή Ασία, ο Έλληνας ανοίγει τα σύνορά του και μοιράζει ιθαγένειες σε μη αφομοιώσιμους Μουσουλμάνους, διεκδικώντας το Νόμπελ «ανθρωπισμού».
Σε λίγα έτη τα παιδιά του θα παρακολουθούν σαστισμένα και απελπισμένα εκατομμύρια αναφομοίωτων μεταναστών να διεκδικούν και να επιβάλουν επαχθείς όρους στην δική τους επικράτεια και θα σκέπτονται ότι ο «ανθρωπισμός» των αφρόνων γονέων τους συμπεριέλαβε κάθε άλλη εισβάλλουσα φυλή της υδρογείου εκτός από τα ίδια.
Σε πείσμα των ανωτέρω και παρά την συντονισμένη από το εξωτερικό και το εσωτερικό ασελγή νάρκωση των Ελλήνων, τελευταία ελπίδα απομένει το αιώνια ανθιστάμενο «DNA» τους.
Αυτό που αναβλύζει και λάμπει στους ιστούς της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, στα μάτια των νέων Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών, στα διεθνή έπαθλα Ελλήνων διανοητών, μουσικών, μαθητών, αθλητών και στρατιωτικών, καθώς και στον παλμό των πολιτών που κατεβαίνουν στους δρόμους δίχως κομματική καθοδήγηση.
Μόνη ελπίδα είναι να λειτουργήσει έστω και την ύστατη στιγμή το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως το οποίο θα διαψεύσει το κακό όνειρο των μαθητών του μέλλοντος που θα διδάσκονται για το «χαμένο Έθνος των Ελλήνων». Ας εστιάσουν όλες οι εθνικές δυνάμεις την ενέργειά τους προς την κατεύθυνση αυτή, δεικνύουσες με τον τρόπο αυτό τον δρόμο και στις αποσυντονισμένες και ανεπαρκείς πολιτικές ηγεσίες τους.
Μάρτιος 2018
Αντιναύαρχος Β.Μαρτζούκος
Η γεωγραφία τους είχε πείσει ότι η ευημερία και το μέλλον τους συνδέονται με την θάλασσα.
Οι πολίτες ήταν ταυτόχρονα και οπλίτες.
Οι δειλοί και οι φυγόστρατοι αποβάλλοντο από το κοινωνικό σώμα.
Οι νέοι τους ορκίζοντο ότι δεν θα ντροπιάσουν τα όπλα τους, ότι θα γίνουν καλύτεροι από τους γονείς τους και ότι θα παραδώσουν την πατρίδα μεγαλύτερη στους μεταγενεστέρους, γεγονός που υλοποίησαν με δημογραφική αύξηση και με επέκταση μέσω εποικισμών αλλά και με επεκτατικό πόλεμο κατά των εκάστοτε επιβουλέων.
Η φιλοσοφική τους κοσμοαντίληψη τους όπλισε με θάρρος, γνώση και ορθολογισμό, τους επέτρεψε να στραφούν προς την επιστήμη και να αντικρίζουν κατάματα τον Θεό και τον θάνατο με σεβασμό μεν αλλά όχι με φόβο.
Τέλος οι Έλληνες εκείνοι ανήγαγαν σε ύψιστο αντικείμενο λατρείας τους εκάστοτε νόμους της Πολιτείας (την βούληση δηλαδή των συμπολιτών τους) και όχι άκαμπτους θεοκρατικούς νόμους, αμφιβόλου προελεύσεως.
Οι μαθητές του μέλλοντος θα διδάσκονται έκπληκτοι για την ιστορική συνέχεια του μοναδικού αυτού λαού ο οποίος ως μέρος πολυεθνικών αυτοκρατοριών για πολλούς αιώνες εξακολουθούσε να παράγει πολιτισμό και να αφομοιώνει πληθυσμούς που επιθυμούσαν να ενταχθούν στην λάμψη του.
Η μακραίωνη εν τούτοις πολυεθνική συνύπαρξη υπό την σκέπη δεσποτικών αυτοκρατοριών και η «δια πυρός και σιδήρου» επιβολή νέων κοσμοαντιλήψεων αλλοίωσαν τους Έλληνες με αποκορύφωμα τα 400 έτη Οθωμανικής δουλείας.
Ο Έλληνας του 21ου αιώνος «βολεύεται» ως ουραγός και επαίτης, δεν αισθάνεται υπεροχή για να μην κατηγορηθεί για ρατσισμό, εξυψώνεται με την εθελοδουλεία, τον πόνο, την φτώχεια, την ταπεινοφροσύνη και δαιμονοποιείται με την αριστεία, την δύναμη και τον πλούτο.
Η προάσπιση της πατρίδος θεωρείται ξεπερασμένη άποψη γραφικών «κορόϊδων», αφού προέχει η «πάλη των τάξεων» ή ο «πολίτης του κόσμου».
Η διεκδίκηση εθνικών ερεισμάτων καταδικάζεται ως ιμπεριαλιστική.
Ο εχθρός είναι η Πολιτεία και οι νόμοι της.
Η διάλυση της έννομης τάξεως αποτελεί δίκαιη «επανάσταση».
Η απώλεια της γλώσσας και της εθνικής μνήμης αποτελεί προοδευτικό κοσμοπολιτισμό και η ενδοτικότητα και ο κατευνασμός «στρατηγική ψυχραιμία».
Όταν ο Οθωμανός ετοιμάζεται να τον καταπιεί, οι κορώνες επικλήσεως του Διεθνούς Δικαίου τον απαλλάσσουν από την «ενοχλητική» και επίπονη απόκτηση αποτρεπτικής μαχητικής ικανότητος.
Η πετσοκομμένη στρατιωτική θητεία αφορά πολίτες Β’ κατηγορίας δίχως «μέσον».
Ο Έλληνας του 21ου αιώνος δεν γεννά απογόνους και όταν το κάνει μετανιώνει αφού οι εκτρώσεις είναι τουλάχιστον διπλάσιες των γεννήσεων. Την ίδια στιγμή που η Αφρική φθάνει το 1.2 δις κατοίκους (τετραπλασιασιασμός από το 1945) και θα έχει 4.5 δις κατοίκους έως το 2100, ανταγωνιζόμενη την ήδη πολυπληθή Ασία, ο Έλληνας ανοίγει τα σύνορά του και μοιράζει ιθαγένειες σε μη αφομοιώσιμους Μουσουλμάνους, διεκδικώντας το Νόμπελ «ανθρωπισμού».
Σε λίγα έτη τα παιδιά του θα παρακολουθούν σαστισμένα και απελπισμένα εκατομμύρια αναφομοίωτων μεταναστών να διεκδικούν και να επιβάλουν επαχθείς όρους στην δική τους επικράτεια και θα σκέπτονται ότι ο «ανθρωπισμός» των αφρόνων γονέων τους συμπεριέλαβε κάθε άλλη εισβάλλουσα φυλή της υδρογείου εκτός από τα ίδια.
Σε πείσμα των ανωτέρω και παρά την συντονισμένη από το εξωτερικό και το εσωτερικό ασελγή νάρκωση των Ελλήνων, τελευταία ελπίδα απομένει το αιώνια ανθιστάμενο «DNA» τους.
Αυτό που αναβλύζει και λάμπει στους ιστούς της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, στα μάτια των νέων Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών, στα διεθνή έπαθλα Ελλήνων διανοητών, μουσικών, μαθητών, αθλητών και στρατιωτικών, καθώς και στον παλμό των πολιτών που κατεβαίνουν στους δρόμους δίχως κομματική καθοδήγηση.
Μόνη ελπίδα είναι να λειτουργήσει έστω και την ύστατη στιγμή το αίσθημα αυτοσυντηρήσεως το οποίο θα διαψεύσει το κακό όνειρο των μαθητών του μέλλοντος που θα διδάσκονται για το «χαμένο Έθνος των Ελλήνων». Ας εστιάσουν όλες οι εθνικές δυνάμεις την ενέργειά τους προς την κατεύθυνση αυτή, δεικνύουσες με τον τρόπο αυτό τον δρόμο και στις αποσυντονισμένες και ανεπαρκείς πολιτικές ηγεσίες τους.
Μάρτιος 2018
Αντιναύαρχος Β.Μαρτζούκος
