του Κ. Καραγιαννίδη
Κάθε που πάω Γιάννενα πίνω καφέ στη λίμνη,
στο Ναυτικό τον όμιλο ή στην Κυρά Φροσύνη.
Η λίμνη η Παμβώτιδα εκπέμπει ηρεμία,
ιδίως όταν δεν φυσά και υπάρχει νηνεμία.
Στο Μιτσικέλι απέναντι θαυμάζω τους Λιγκιάδες,
χωριό όπου θυσιάστηκαν απ’ τους Ναζί χιλιάδες.
Πλημμύρισε με δάκρυα η λίμνη η Παμβώτις,
καθότι υπήρξε μάρτυρας και μάλιστα αυτόπτης.
Απ’ την απέναντι μεριά ένα τεράστιο κάστρο,
εκείνο του Αλή Πασά, ακολασίας άντρο.
Αυτός τη Φρόσω έπνιξε αδίστακτα στη λίμνη,
διότι του προκάλεσε ως θηλυκό τη μήνη.
Πέντε οργιές απ’ το καφέ ένα νησάκι στέκει,
στολίδι της Παμβώτιδας και του Αλή το στέκι.
Εκεί αποσύρθηκε ο Πασάς ολίγο πριν πεθάνει,
όταν τον χτύπησε ο Κιοσέ, στόχος να τον ξεκάνει.
Το παραλίμνιο καφέ είναι μια ιστορία,
του οχτακόσια ανάμεσα και του σαράντα τρία.
Οι πάπιες που μες στο νερό ξέγνοιαστα κολυμπάνε,
θαρρώ δεν αποκλείεται γι’ αυτή να συζητάνε.
Κ. Καραγιαννίδης Ιωάννινα 02–10-2023
