(Του Μάρκου Μπόλαρη)
Το κρίσιμο είναι η ευρυχωρία του ορίζοντα !
Τούτο είναι που καθορίζει εν πολλοίς το πρόσωπο !
Η ανοιχτωσιά του νού και της καρδιάς !
Ούτως ή άλλως , καθώς οι σοφοί Έλληνες μας νουθέτησαν, νούς ορά και νούς ακούει!
Γιαυτό, από τους χρόνους τους παλιούς, φρυκτωρίες και βίγλες στους βουνούς και τα όρη στήναμε, γιαυτό απ’ τους αρχαίους χρόνους ένα ξύλινο σκαρί, κουπί, πανί και στου πελάγου την ράχη λάμνουμε, γιαυτό κι οι πατέρες μας τιμούσαν τους ακρίτες, τούτους που φύλαγαν τα όρια των οριζόντων μας και μάχονταν με τον Χάρο στα μαρμαρένια αλώνια.
Και τα νύν, μας απόμειναν βιγλάτορες ,
σε βίγλες και σκοπιές των καιρών και των θαλασσών ,
με τα σκουτάρια τους και τις λόγχες τους,
φρουροί της γεωγραφίας και της ιστορίας ,
μαχητές, με μάχαιρες αμφίστομες,
της ωραιότητας μα και της Αληθείας ,
στα μαρμαρένια αλώνια της ανθρωπιάς και της καρδιάς …
Πως το λέει ο αβάς Παμβώ, συμπυκνώνων λακωνιστί,
«Υιέ, ει έχεις καρδίαν δύνασαι σωθήναι»!
Σε έναν εξ αυτών, των βιγλατόρων,
τον της φρυκτωρίας της εν Κωνσταντινουπόλει,
εννοώ, στον Έναν, τον Γέροντα της Ρωμιοσύνης,
που μάχεται να διατηρείται ζωντανή η φλόγα,
στον Οικουμενικό, εννοώ, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης κ.κ. Βαρθολομαίο, τον της εν Αιχμαλωσία Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, πέμπουμε σήμερα εκ βαθέων εόρτιες τις ευχές γιά τα ονομαστήριά του, μνήμη και γαρ σήμερον Βαρθολομαίου Αποστόλου του εκ των Δώδεκα, ευγνωμοσύνης ένεκεν γιά την πολυετή επιτυχή οιακοστροφία τούτου του αρχαίου πλοίου, του αείποτε ανακαινούμενου, σε θάλασσες χειμάζουσες και καιρούς πονηρούς !
Μακροημερεύων και ορθοτομών Λόγον Αληθείας, από την ιστορική Βίγλα της Ρωμηοσύνης, αυτήν της Πόλεως του Κωνσταντίνου, εποπτεύων αγρύπνως στους ορίζοντες της Οικουμένης !