Ζεστούλα πάλι σήμερα
κι ο κόσμος όλος τρέχει
στις θάλασσες να βρει δροσιά,
για δήθεν δεν αντέχει.
Καράβια πάνε κι έρχονται
Μύκονο, Σαντορίνη.
Στο σπίτι του κανένας
δεν πρόκειται να μείνει.
Στοιβάζονται στα φέριμποτ
κινούμενα κι ανθρώποι,
μα τι τους περιμένει
δεν ξέρουνε κατόπι.
Ξενώνες και δωμάτια
πανάκριβα είναι φέτος,
και ο καφές στη θάλασσα
φαρμάκι θα ‘ν’ και σκέτος.
Ξαπλώστρες κολλητές
η μία με την άλλη,
να ηρεμήσεις πώς,
όταν μιλούν οι άλλοι.
Θ’ ακούς τραγούδια που δε θες
από τους διπλανούς σου,
τα «εν οίκω» τους στη θάλασσα,
που δεν τα βάζει ο νους σου.
Κι αφού τελειώσουν οι διακοπές,
και σπίτι επιστρέψεις,
το πως ξεπαραδιάστηκες,
δυσκόλως θα πιστέψεις.
Στους γείτονες ευθύς θα πουν
το πόσο καλά περάσαν,
τον ίδρωτα στη θάλασσα
θα κάνουν πως ξεχάσαν.
Το σπίτι τους «σπιτάκι μου»
από αύριο θα λένε,
και τα λεφτά που ξόδεψαν
για μέρες θα τα κλαίνε.
Χειμώνα πάντα ακριβά
η ζέστη μας κοστίζει.
Το καλοκαίρι απλόχερα
ο ήλιος τη δωρίζει.
Αντί να είναι απόλαυση
το μέγα τούτο δώρο,
γυρεύοντας απόδραση,
μας πιάνουνε τον ... κάλο !
Κ. Καραγιαννίδης 15 – 07 - 2024
