Οι ιστορίες με στοιχειωμένα μέρη, ανέκαθεν προκαλούσαν δέος. Θρύλοι και μύθοι εμπλέκονται με την αλήθεια, δημιουργώντας ιστορίες που προκαλούν ανατριχίλα. Στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλά μέρη που οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως...
είναι στοιχειωμένα, και τα οποία συνοδεύουν διάφοροι θρύλοι.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια που είναι διάσημα ως «στοιχειωμένα» προκαλώντας στους επισκέπτες και το ανάλογο δέος.
Το σανατόριο και το πάρκο των ψυχών στην Πάρνηθα
Το Σανατόριο της Πάρνηθας άνοιξε τις πόρτες του το 1912 με σκοπό τη νοσηλεία ατόμων που έπασχαν από φυματίωση. Εκεί νοσηλεύτηκαν χιλιάδες ασθενείς απ’ όλη τη χώρα και κυρίως από την Αθήνα, μεταξύ των οποίων ήταν οι ποιητές Γιάννης Ρίτσος και Γιώργος Κοτζιούλας. Το σανατόριο λειτούργησε για περίπου τρεις δεκαετίες.
Μετά το 1950 που ανακαλύφθηκε η πενικιλίνη, οι υπηρεσίες του κτιρίου υπονομεύθηκαν και έκλεισε το 1960. Ακολούθησε ο ΕΟΤ, πέντε χρόνια αργότερα, ως ο νέος ιδιοκτήτης που το λειτούργησε για λίγο καιρό ως ξενοδοχείο «Ξενία» μέχρι το κλείσιμό του, το 1960 για να εγκαταλειφθεί το κτίριο οριστικά το 1984.
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια ακούστηκαν πολλές ιστορίες για ανθρώπους που ήταν φυματικοί και πέθαναν στο σανατόριο και υποτίθεται ότι είχαν στοιχειώσει την περιοχή. Στο σανατόριο υπάρχει και ένα υπαίθριο μουσείο που προκαλεί ανατριχίλα και είναι το γνωστό «Πάρκο των Ψυχών».
Πρόκειται για ένα μεγάλο σύνολο γλυπτών κατασκευασμένων από κορμούς καμένων δέντρων από την γύρω περιοχή και απεικονίζουν ανθρώπινες φιγούρες, που εκφράζουν τα συναισθήματα που είχαν οι τρόφιμοι του Σανατορίου κατά την περίοδο του εγκλεισμού τους.
Η σπηλιά του Νταβέλη
Στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πεντέλης και σε υψόμετρο 720 μέτρων βρίσκεται η περίφημη σπηλιά του λήσταρχου Νταβέλη, η οποία όπως λέγεται, υπήρξε το κρησφύγετό του. Στην αρχαιότητα ήταν ιερό του θεού Πάνα, ενώ στα βυζαντινά χρόνια υπήρξε ερημητήριο ασκητών, οι οποίοι την ονόμασαν «Σπήλαιον των Αμώμων». Το σπήλαιο εξερευνήθηκε από το ζευγάρι των Ελλήνων σπηλαιολόγων Ιωάννη και Άννα Πετρόχειλου.
Και παρά τον θρύλο που τη συνοδεύει, η είσοδος της σπηλιάς είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, καθώς στα δεξιά της βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το ασκητήριο του Αγίου Σπυρίδωνα. Για το εσωτερικό της, πάλι, πολλά διαδίδονται από στόμα σε στόμα, χρόνια τώρα, δημιουργώντας ανατριχιαστικές φήμες για τη σπηλιά του Νταβέλη.
Λέγεται, λοιπόν, πως παρατηρήθηκε από ορισμένους να συμβαίνουν πολλά παράξενα, όπως απώλεια μνήμης, λανθασμένες ενδείξεις οργάνων, αντικείμενα που δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί, ενώ έχει συνδεθεί και με την τέλεση μυστικιστικών τελετών. Μία από τις δημοφιλείς φήμες, λέει πως μέσα στη σπηλιά οι φακοί αναβοσβήνουν χωρίς λόγο ακόμα και αν δεν έχουν μπαταρίες. Και άλλη μία φήμη, υποστηρίζει πως η σπηλιά επικοινωνεί μέσω στοών με το Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας, η οποία φημολογούνταν ότι διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με τον Νταβέλη.
Ο θρύλος με τις Δροσουλίτες στο Φραγκοκάστελλο
Κάθε χρόνο, στα τέλη Μαΐου γύρω από το Φραγκοκάστελλο στα Σφακιά στην Κρήτη, λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος, παρατηρείται ένα παράξενο φαινόμενο που μέχρι και σήμερα προκαλεί ανατριχίλα. Είναι οι περίφημες Δροσουλίτες και πρόκειται για ένα ιδιαίτερο οπτικό φαινόμενο που παρατηρείται γύρω από το Φραγκοκάστελλο σε συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες.
Κατά τη διάρκεια του φαινομένου, σκιές που μοιάζουν με ανθρώπινες μορφές φαίνονται μέσα στην πρωινή δροσιά για περίπου 10 λεπτά. Ωστόσο, πίσω από τις Δροσουλίτες κρύβεται ένας θρύλος, σχεδόν ανατριχιαστικός, αφού αυτές λέγεται πως είναι νεκροί πολεμιστές με αστραφτερές πανοπλίες που προελαύνουν προς τη θάλασσα πάνω από το Φραγκοκάστελλο.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον θρύλο, ο Χατζήμιχάλης Νταλιάνης μαζί με τους πολεμιστές του υπερασπίστηκαν το κάστρο Φραγκοκάστελλο από τους Τούρκους. Εξακόσια παλικάρια πολέμησαν ενάντια σε 8.000 τούρκους κι άντεξαν περισσότερο από μια βδομάδα, αλλά στο τέλος σκοτώθηκαν οι 335 από αυτούς, μαζί και ο Νταλιάνης. Τα άψυχα σώματα των πολεμιστών έμειναν άταφα, ώσπου φύσηξε δυνατός άνεμος κι έφερε την άμμο από τούς αμμόλοφους της παραλίας «Ορθή Άμμος» και τα σκέπασε.
Κάθε χρόνο, τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου και τις πρώτες του Ιουνίου, σκιές με ανθρώπινες μορφές εμφανίζονται να προχωράνε η μία πίσω από την άλλη για 10 λεπτά περίπου την ανατολή του ήλιου, μόνο με άπνοια και αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Προχωρούν αργά προς το κάστρο και χάνονται στη θάλασσα.
