Κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να δεχτούν παρατηρήσεις ή σχόλια για τη συμπεριφορά τους, ακόμα κι όταν αυτά γίνονται καλοπροαίρετα. Η...
αμυντική τους στάση συχνά κρύβει ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση ή απλώς άρνηση να αλλάξουν.
Παρακάτω, τρεις χαρακτηριστικές φράσεις που «προδίδουν» ότι κάποιος δεν αντέχει την κριτική:
«Δεν φταις εσύ, οι άλλοι είναι το πρόβλημα»
Όταν κάποιος ρίχνει πάντα την ευθύνη στους άλλους, δείχνει ότι δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τα δικά του λάθη. Αυτή η στάση λειτουργεί σαν «ασπίδα» για να προστατεύσει την εικόνα του, αλλά εμποδίζει την αυτοβελτίωση.
«Μην κάνεις σαν να τα ξέρεις όλα»
Πολλοί που νιώθουν απειλή από την κριτική προσπαθούν να μειώσουν τον συνομιλητή τους. Αντί να ακούσουν τι τους λένε, αντιδρούν επιθετικά, υπονοώντας ότι ο άλλος «παριστάνει τον ειδικό». Στην πραγματικότητα, είναι ένας τρόπος να αποφύγουν την ευθύνη.
«Αφού έτσι με γνώρισες, γιατί να αλλάξω;»
Αυτή η φράση είναι ένας εύκολος τρόπος να δικαιολογούν τη στασιμότητα. Αντί να δουν την κριτική ως ευκαιρία εξέλιξης, επιλέγουν να μείνουν «όπως είναι», παραβλέποντας ότι η αλλαγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικής ανάπτυξης.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε αποκαλύπτει πολλά για το πώς αντιμετωπίζουμε την κριτική. Όταν κρυβόμαστε πίσω από τέτοιες φράσεις, στην πραγματικότητα μπλοκάρουμε την προσωπική μας εξέλιξη. Η ανοιχτή στάση και η αποδοχή των παρατηρήσεων, όσο δύσκολες κι αν είναι, μπορούν να γίνουν κλειδί για ανάπτυξη.
Παρακάτω, τρεις χαρακτηριστικές φράσεις που «προδίδουν» ότι κάποιος δεν αντέχει την κριτική:
«Δεν φταις εσύ, οι άλλοι είναι το πρόβλημα»
Όταν κάποιος ρίχνει πάντα την ευθύνη στους άλλους, δείχνει ότι δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τα δικά του λάθη. Αυτή η στάση λειτουργεί σαν «ασπίδα» για να προστατεύσει την εικόνα του, αλλά εμποδίζει την αυτοβελτίωση.
«Μην κάνεις σαν να τα ξέρεις όλα»
Πολλοί που νιώθουν απειλή από την κριτική προσπαθούν να μειώσουν τον συνομιλητή τους. Αντί να ακούσουν τι τους λένε, αντιδρούν επιθετικά, υπονοώντας ότι ο άλλος «παριστάνει τον ειδικό». Στην πραγματικότητα, είναι ένας τρόπος να αποφύγουν την ευθύνη.
«Αφού έτσι με γνώρισες, γιατί να αλλάξω;»
Αυτή η φράση είναι ένας εύκολος τρόπος να δικαιολογούν τη στασιμότητα. Αντί να δουν την κριτική ως ευκαιρία εξέλιξης, επιλέγουν να μείνουν «όπως είναι», παραβλέποντας ότι η αλλαγή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικής ανάπτυξης.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε αποκαλύπτει πολλά για το πώς αντιμετωπίζουμε την κριτική. Όταν κρυβόμαστε πίσω από τέτοιες φράσεις, στην πραγματικότητα μπλοκάρουμε την προσωπική μας εξέλιξη. Η ανοιχτή στάση και η αποδοχή των παρατηρήσεων, όσο δύσκολες κι αν είναι, μπορούν να γίνουν κλειδί για ανάπτυξη.
