Οι άνθρωποι με υψηλό EQ δεν κολλάνε στα προβλήματα, τα αντιμετωπίζουν με τρόπο διαφορετικό. Όταν συμβαίνει κάτι δύσκολο, δεν το παίρνουν προσωπικά, ούτε το αφήνουν να τους τραβήξει προς τα κάτω. Δεν...
χάνουν τον έλεγχο επειδή κάτι πήγε στραβά αλλά παρατηρούν και διαλέγουν τι αξίζει την ενέργειά τους.
Δεν ψάχνουν για δράμα, ούτε για κάποιον να κατηγορήσουν. Αντί να σκέφτονται “γιατί μου συμβαίνει αυτό;”, αναρωτιούνται “τι έχει να μου δείξει αυτό;”. Ξέρουν πως τα συναισθήματα είναι περαστικά και πως οι πρώτες σκέψεις συχνά είναι υπερβολικές.
Παράλληλα, δεν προσπαθούν να είναι τέλειοι. Κάνουν λάθη, αλλά δεν τα αφήνουν να τους ορίσουν. Ξέρουν πως ένα λάθος δεν σημαίνει αποτυχία αλλά σημαίνει εμπειρία. Αντί να χτίζουν φόβο πάνω από μια δύσκολη κατάσταση, χτίζουν κατανόηση.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι, ότι μιλούν πιο ήρεμα και σκέφτονται πιο καθαρά. Δεν πιέζουν τον εαυτό τους να “είναι καλά”, αλλά προσπαθούν να παραμείνουν παρόντες. Η δύναμή τους δεν είναι ότι δεν αγχώνονται, είναι ότι δεν αφήνουν το άγχος να τους καταβάλει.
Εν τέλει, στρέφουν την προσοχή τους στη λύση, όχι στο δράμα. Αναρωτιούνται “πώς μπορώ να προχωρήσω;” και όχι “ποιος φταίει;”. Δεν περιμένουν ιδανικές συνθήκες για να συνεχίσουν. Συνεχίζουν με αυτά που έχουν.
Δεν ψάχνουν για δράμα, ούτε για κάποιον να κατηγορήσουν. Αντί να σκέφτονται “γιατί μου συμβαίνει αυτό;”, αναρωτιούνται “τι έχει να μου δείξει αυτό;”. Ξέρουν πως τα συναισθήματα είναι περαστικά και πως οι πρώτες σκέψεις συχνά είναι υπερβολικές.
Παράλληλα, δεν προσπαθούν να είναι τέλειοι. Κάνουν λάθη, αλλά δεν τα αφήνουν να τους ορίσουν. Ξέρουν πως ένα λάθος δεν σημαίνει αποτυχία αλλά σημαίνει εμπειρία. Αντί να χτίζουν φόβο πάνω από μια δύσκολη κατάσταση, χτίζουν κατανόηση.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι, ότι μιλούν πιο ήρεμα και σκέφτονται πιο καθαρά. Δεν πιέζουν τον εαυτό τους να “είναι καλά”, αλλά προσπαθούν να παραμείνουν παρόντες. Η δύναμή τους δεν είναι ότι δεν αγχώνονται, είναι ότι δεν αφήνουν το άγχος να τους καταβάλει.
Εν τέλει, στρέφουν την προσοχή τους στη λύση, όχι στο δράμα. Αναρωτιούνται “πώς μπορώ να προχωρήσω;” και όχι “ποιος φταίει;”. Δεν περιμένουν ιδανικές συνθήκες για να συνεχίσουν. Συνεχίζουν με αυτά που έχουν.
