¨Συνείδηση…, αγροτική¨

Άγγελος Αγγελίδης
Αιγίνιο 07-12-2025

Τα ροζιασμένα χέρια σου, τα νιώθω κουρασμένα,
σφιχτά το πανωφόρι να κρατούν.
Ψηλά στο στέρνο έσφιξες τον τρύπιο μουσαμά σου,
τα ρούχα σου παλιά, δεν πρέπει να βραχούν...  

  

Κοιτάζεις με δυο μάτια σαστισμένα,
τα φέρνεις όλα στο παρόν, μέλλον και παρελθόν.
Δεν τα γροικάς, λόγια θολά, κούφιες μοιραίες υποσχέσεις.
Μαζί στον έντιμο αγώνα, δεν θέλησες να είσαι ο απών.

Τα χείλη σου, θέλουν να πουν, ζωή γεμάτη ιστορίες.
Παράπονο πικρό, ιδρώτας, κόποι, κακουχίες.
Ζυγίζεις πάλι, ότι έδωσες, τι πήρες, κοντοστέκεσαι.
Μόνιμα χάνεις, λιγοστεύεις, αντιστέκεσαι.

Ξαναμετρώ στη τσέπη, ότι έχει απομείνει.
Βρίσκω μόνο ελπίδα για ζωή, μεγάλη ευθύνη.

Εχω δικαίωμα να ζω τα όνειρά μου.
Αξιοπρέπεια ζητώ, για μένα, τα παιδιά μου.