Την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας στην πόλη της Αθήνας, εκεί κατοικούσαν δούλοι που άλλοι λένε ότι ήταν από την Αίγυπτο και άλλοι ότι ήταν Αιθίοπες
Τα...
πανέμορφα και γραφικά Αναφιώτικα στην Πλάκα έχουν μια ιδιαίτερη ιστορία καθώς η κατάλευκη γειτονιά που μοιάζει με νησί των Κυκλάδων λεγόταν κάποτε «Μαύρες Πέτρες»
Την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας στην πόλη της Αθήνας, εκεί κατοικούσαν τότε δούλοι που άλλοι λένε ότι ήταν από την Αίγυπτο και άλλοι ότι ήταν Αιθίοπες που ζούσαν στα σπήλαια.
Η υψηλή τάξη των Οθωμανών τους είχε σαν υπηρέτες και οι παλιοί Αθηναίοι τους αποκαλούσαν «Αραπάδες».
Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά που έχει κάνει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στο Οδοιπορικό του στην Ελλάδα γι’ αυτή τη γειτονιά των Αφρικανών κατοίκων της παλιάς Αθήνας.
Τότε λοιπόν, εξαιτίας του χρώματος των ανθρώπων που έμεναν στην περιοχή, η συνοικία ονομαζόταν «Μαύρες Πέτρες».
Το όνομα άλλαξε αργότερα, όταν το 1830 η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και στην περιοχή έφτασαν οι κάτοικοι της Ανάφης - μάστορες ήταν εκπαιδευμένοι να κατασκευάζουν τα δικά τους πέτρινα σπίτια πάνω στα βράχια του νησιού τους.
Κάποιοι από αυτούς τους χτίστες αποφάσισαν ότι η Αθήνα τους άρεσε πολύ και τελικά ήθελαν να μείνουν. Ωστόσο δεν έβρισκαν και για την ακρίβεια δεν μπορούσαν οικονομικά να αγοράσουν νόμιμα οικόπεδα.
Έτσι κατέφυγαν στη λύση των οικοπέδων εκτός σχεδίου και μάλιστα δίπλα στην Ακρόπολη.
Κάπως έτσι, το 1860, από δύο εργάτες χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια στη σημερινή περιοχή που είναι τα Αναφιώτικα.
Η ιστορία, μάλιστα, λέει ότι οι δύο μάστορες, που κατάγονταν από την Ανάφη, έχτιζαν κατά τη διάρκεια της νύχτας για να περάσουν απαρατήρητοι από τις αρχές. Λόγω της πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής εκείνης της περιόδου, οι κτίστες, οι οποίοι δούλευαν πολύ γρήγορα, δεν έγιναν αντιληπτοί παρά μόνο όταν ολοκλήρωσαν το έργο τους.
Την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας στην πόλη της Αθήνας, εκεί κατοικούσαν τότε δούλοι που άλλοι λένε ότι ήταν από την Αίγυπτο και άλλοι ότι ήταν Αιθίοπες που ζούσαν στα σπήλαια.
Η υψηλή τάξη των Οθωμανών τους είχε σαν υπηρέτες και οι παλιοί Αθηναίοι τους αποκαλούσαν «Αραπάδες».
Χαρακτηριστική είναι και η αναφορά που έχει κάνει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν στο Οδοιπορικό του στην Ελλάδα γι’ αυτή τη γειτονιά των Αφρικανών κατοίκων της παλιάς Αθήνας.
Τότε λοιπόν, εξαιτίας του χρώματος των ανθρώπων που έμεναν στην περιοχή, η συνοικία ονομαζόταν «Μαύρες Πέτρες».
Το όνομα άλλαξε αργότερα, όταν το 1830 η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και στην περιοχή έφτασαν οι κάτοικοι της Ανάφης - μάστορες ήταν εκπαιδευμένοι να κατασκευάζουν τα δικά τους πέτρινα σπίτια πάνω στα βράχια του νησιού τους.
Κάποιοι από αυτούς τους χτίστες αποφάσισαν ότι η Αθήνα τους άρεσε πολύ και τελικά ήθελαν να μείνουν. Ωστόσο δεν έβρισκαν και για την ακρίβεια δεν μπορούσαν οικονομικά να αγοράσουν νόμιμα οικόπεδα.
Έτσι κατέφυγαν στη λύση των οικοπέδων εκτός σχεδίου και μάλιστα δίπλα στην Ακρόπολη.
Κάπως έτσι, το 1860, από δύο εργάτες χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια στη σημερινή περιοχή που είναι τα Αναφιώτικα.
Η ιστορία, μάλιστα, λέει ότι οι δύο μάστορες, που κατάγονταν από την Ανάφη, έχτιζαν κατά τη διάρκεια της νύχτας για να περάσουν απαρατήρητοι από τις αρχές. Λόγω της πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής εκείνης της περιόδου, οι κτίστες, οι οποίοι δούλευαν πολύ γρήγορα, δεν έγιναν αντιληπτοί παρά μόνο όταν ολοκλήρωσαν το έργο τους.
